Je hoeft niet hard te zijn om slim te zijn
Ben je introvert of extravert?
Dat is een lastige vraag. Ik vind het zelf ook moeilijk.
Dat is het probleem met binaire vragen – je wordt gedwongen het een of het ander te kiezen. Stil zijn is een keuze – je kunt meer uitgesproken zijn in specifieke scenario’s of meer teruggetrokken in andere.
Wie je bent kan niet worden beperkt tot één etiket, vooral niet als dat etiketten beladen termen zijn. Onze maatschappij verkiest actie boven contemplatie – extraverte mensen hebben een positievere buzz.
Lieve mensen hebben een unieke kracht – iedereen, ook zij, moet er meer aandacht aan besteden.
Onze cultuur aanbidt luide mensen
Onze samenleving heeft een lange traditie in het proberen te definiëren wat normaal is – misschien omdat we het moeilijk vinden te accepteren dat we allemaal uniek zijn.
Handig zijn met links werd door de eeuwen heen krachtig onderdrukt – linkshandigen werden gedwongen hun rechterhand te gebruiken om te schrijven. Discriminerende praktijken tegen linkshandigen bleven bestaan tot ver in de 20e eeuw.
Ook geloven mensen nog steeds dat introvert zijn niet normaal is – zij die zich gedragen en luider spreken worden bevoordeeld.
Ik herinner me nog dat ik opgroeide en dat klasgenoten zeiden: “Waarom praat je niet meer?” Ik voelde dat er iets mis was met mij. Ik luisterde graag naar anderen, observeerde de wereld, en cultiveerde mijn innerlijke zelf.
Door de tijd heen werd ik veel comfortabeler met bloot zijn. Ik kan een toespraak houden voor duizenden mensen of workshops geven die me in een kwetsbare positie plaatsen. Ik heb er geen moeite mee om mezelf bloot te geven – veel mensen geloven nu dat ik extravert ben.
Zo, ben ik veranderd?
Op een gegeven moment werd ik slachtoffer van de drang om meer extravert te zijn. Ik werd te luidruchtig – ik luisterde en reflecteerde niet meer zo veel als ik gewoonlijk deed. In het afgelopen jaar of zo, heb ik balans gevonden – ik heb de kracht van stil zijn hervonden.
“De samenleving bevoordeelt een man van acties versus een man van contemplatie.” – Susan Cain.
De spreekster en schrijfster legt op haar TED-talk uit hoe we in de 20e eeuw zijn overgestapt van een cultuur van karakter naar een van persoonlijkheid. Dapper zijn en sociale invloed en charisma hebben werden kritische eigenschappen om een succesvolle persoonlijkheid te definiëren
We hebben een verouderde ‘charisma bias’ naar de luidruchtige – er is een cultus voor charismatische leiders, maar dat garandeert geen betere resultaten.
Bill Gates heeft een transformerende rol gespeeld in de tech-wereld, vergelijkbaar met Steve Jobs. Maar ondanks de sociale impact van de Gates Foundation, krijgt hij niet zoveel publiciteit of krediet als de voormalige CEO van Apple. Evenzo wordt Steve Wozniak niet zo geciteerd als zijn medeoprichter.
De pers geeft de microfoon aan degenen die luidruchtig zijn.
De meeste succesvolle verhalen zijn echter het resultaat van samenwerkingen tussen zowel introverte als extraverte mensen. Wozniak zegt dat hij nooit computerexpert zou zijn geworden als hij niet te introvert was geweest om het huis te verlaten toen hij opgroeide.
Stille mensen hebben ook dingen te zeggen, en meestal geven ze meer helderheid en diepgang.
Stille mensen hebben een sterke stem
“Er bestaat niet zoiets als een zuivere introvert of extravert. Zo iemand zou in een gekkenhuis zitten.” – Carl Jung
De termen introvert en extravert werden gepopulariseerd door Carl Jung in het begin van de 20e Eeuw, hoewel zowel het wijdverbreide begrip als het gebruik verschillen van zijn oorspronkelijke bedoeling. Mensen maakten er een binaire benadering van – je bent de een of de ander.
Jung’ suggereerde dat iedereen zowel extraverte als introverte kanten heeft, waarbij de een dominanter is dan de ander.
Vrijd jezelf van de extroverte of introverte labelval.
De Zwitserse psycholoog legde uit hoe we onze hersenen verschillend opladen: introverte mensen door tijd alleen door te brengen; extraverte mensen door andere mensen. Op dezelfde manier stelde Hans Eysenck voor dat elk type verschillende niveaus van arousal heeft – hun geest en lichaam reageren meer op verschillende stimulatie.
Volgens de Engelse psycholoog hebben extraverte mensen een lagere mate van arousal. Zij moeten harder werken om op hetzelfde niveau geprikkeld te worden als introverte mensen. Daarom zoeken extraverte mensen gedurfde uitdagingen, nieuwe ervaringen, en hunkeren ze naar gezelschap.
Omgekeerd hebben stille mensen anderen niet nodig om zich opgeladen te voelen. Hun stem is al sterk – ze hoeven niet luider te spreken. Ook kan alleen zijn met je gedachten net zo therapeutisch zijn als slapen.
Introverte mensen zijn actief als ze stil zijn.
Introverte mensen hebben veel te zeggen, maar hechten ook waarde aan de kracht van stil zijn. Stilte is niet de afwezigheid van woorden, maar de aanwezigheid van focus. Het enige waar introverte mensen meer een hekel aan hebben dan praten over zichzelf, is zichzelf herhalen.
Doelgerichte stilte is iets moois
“Er is altijd muziek tussen de bomen, maar ons hart moet stil zijn om het te horen.” – Minnie Aumonier
Zwijgen is een keuze, geen permanente status.
Mentaal lawaai kan onze geest vernietigen. Stilte is een bedreigde diersoort waar we voor moeten zorgen. Lawaai is zowel een afleiding als escapisme. Stilte is meer dan de afwezigheid van geluid – het maakt de aanwezigheid van al het andere mogelijk.
Voor Japanners is stilte een essentiële vorm van non-verbale communicatie – het is een teken van respect en persoonlijke afstand. Voor westerlingen betekent stilte dat er iets mis is. Dat is de grootste fout die extraverte mensen maken – ze gaan ervan uit dat wanneer mensen stil zijn, dat is omdat ze twijfelen, eenzaam zijn of lijden.
Stilte geeft je de vrijheid om jezelf te zijn. Het is een mooie keuze die veel voordelen kan opleveren:
- Je luistert meer naar anderen. Luisteren is een essentieel onderdeel van elk gesprek. We hebben twee oren en één mond, dus we kunnen twee keer zoveel luisteren als we spreken, zoals Epictetus zei.
- Je vermijdt betrokken te raken in zieke gesprekken. De behoefte om te spreken is een gemakkelijke val – we worden allemaal het slachtoffer van ons verlangen om iets aan de discussie toe te voegen. Roddelen, kritiek leveren en meningen geven over wat we niet weten zijn duidelijke voorbeelden van onnodig praten.
- Je pauzeert en observeert het leven. Te veel praten houdt onze hersenen bezig. Zoals het Japanse spreekwoord zegt: “Om een kop thee te vullen, moet je hem eerst legen.” Als je stopt met praten, begin je aandacht te besteden aan de wereld om je heen.
- Je leert van anderen. In plaats van snel conclusies te trekken, kun je luisteren naar verschillende stemmen. Niet alleen leer je van anderen, maar het helpt je ook in hun schoenen te staan. Het begrijpen van verschillende perspectieven is van cruciaal belang om te voorkomen dat je veroordelend bent.
- Je kunt meer tijd besteden aan het leren kennen van jezelf. Stilte geeft je innerlijke stem de kans zich uit te spreken en vertrouwd te raken met je innerlijke zelf. Jezelf kennen is jezelf accepteren. Maar te veel zelfonderzoek kan je doden, zoals ik hier uitleg.
Permanente stilte is ook niet altijd goed – het leven is een evenwichtsoefening.
Vrije mensen hebben meer veilige tijd nodig
De angst om genegeerd, bekritiseerd of aangevallen te worden door anderen weerhoudt mensen ervan om hun oprechte gedachten te delen.
Google-onderzoek ontdekte dat Psychologische Veiligheid een team kan maken of breken. Mensen willen zich veilig voelen om hun mening te uiten zonder de angst om door anderen te worden beoordeeld.
Dit begrip is van toepassing op elk team – werk, sport, vrienden en familierelaties moeten een veilige ruimte bieden voor iedereen om zich uit te spreken. Stille mensen hebben veilige tijd nodig – laat ze zelf kiezen wanneer ze praten en respecteer hun mening.
De praktijk van Psychologische Veiligheid moedigt twee praktijken aan.
Conversation turn-taking:
Iedereen moet aan de beurt komen om te spreken – voorkom dat één persoon het gesprek overneemt. Vrouwen hebben het gevoel dat zij vaker door mannen worden onderbroken. Hetzelfde gebeurt met Afro-Amerikanen of Latino’s – soms maakt het feit dat je een minderheid bent je stiller. Stimuleer een ruimte waarin ieders stem niet alleen kan worden gehoord, maar ook kan worden gerespecteerd.
Sociale gevoeligheid:
Elke groep – sociaal of op het werk – moet beter worden in het lezen van non-verbale signalen. Niet elke stilte is hetzelfde. Inzicht in de nuances kan u helpen uw gedrag aan te passen. Onderzoek van Adam Grant heeft uitgewezen dat introverte leiders betere resultaten boeken dan extraverte leiders; ze laten hun werknemers veel eerder met hun ideeën aan de haal gaan. Aan de andere kant kunnen extraverte mensen zo opgewonden raken dat ze hun eigen stempel op dingen drukken, waardoor ze de mening van anderen overschaduwen.
Accepteer stille mensen zoals ze zijn. Als je neigt naar extravert zijn, verwacht dan niet dat anderen zich gedragen zoals jij dat doet.
Vijf manieren om te luisteren om ruimte te maken voor introverte mensen
Lieve mensen hebben ook ruimte nodig – net als luide mensen dat doen. Deze oefeningen helpen je die ruimte te geven.
Als je de neiging hebt om te veel te praten, helpen ze je de stilte van anderen te waarderen. Als je aan de stillere kant van het spectrum zit, deel de oefeningen dan met je vrienden en collega’s.
De no-interruptieregel
Het is voor vrouwen moeilijker om erkenning te krijgen voor het leveren van een waardevolle bijdrage dan voor mannen. Hetzelfde gebeurt met stille mensen. Maak ruimte zodat iedereen aan de beurt komt om zijn gedachten en meningen te delen – iedereen moet ermee instemmen zich te houden aan de één-stem-per-tijd praktijk.
Een ‘niet storen’-regel in vergaderingen of sociale bijeenkomsten helpt ieders stem te laten horen, niet alleen die van luide mensen.
Vraag introverte mensen om vooraf feedback te geven
Lieve mensen geven niet graag feedback op het moment dat ze er zin in hebben. Ze nemen liever de tijd om de informatie te bekijken voor ze hun mening delen. LinkedIn lanceerde het “Quiet Ambassador” Netwerk om de stem van introverte mensen tegenover extraverte mensen te herkennen en leiders te leren hoe ze het beste uit iedereen kunnen halen.
Tweeërlei mensen krijgen de notities van een vergadering van tevoren, zodat ze zich kunnen voorbereiden en van tevoren een standpunt kunnen hebben. Introverte mensen kunnen hun aantekeningen en ideeën na de vergadering delen op een website.
Gebruik de fysieke ruimte verstandig
Mensen hebben de neiging om van het ene uiterste naar het andere te gaan. In het geval van kantoorruimte, sprongen we van gesloten naar open ruimtes zonder enig evenwicht. Sommige activiteiten vereisen samenwerking in grote teams, terwijl andere kleine sociale interacties vereisen. Veel activiteiten vereisen privacy om rustig na te denken over specifieke kwesties.
Introverte mensen doen het niet goed op een werkplek waar extrovertheid centraal staat. Creëer stille ruimtes en ervaringen voor zowel individuen als kleine teams.
Herwin de waarde van stilte
Je hoeft niet luidruchtig te zijn om slim te zijn. Stilte voegt ritme en intentionaliteit toe aan je leven. Als je stopt, wordt al het andere zichtbaar. Moedig de mensen om je heen aan om te ervaren hoe het voelt om stil te zijn, maar vooral om te profiteren van stilte.
Probeer eens een paar uur niet te spreken. Als u de neiging hebt als eerste een mening te geven, dwing uzelf dan de laatste te zijn. Niet alleen om uw paarden te houden, maar om actief te luisteren naar anderen. Let goed op. Meestal betekent zwijgen dat jouw ideeën niets toevoegen aan wat al gezegd is. En dat is niet erg.
Ga weg met de binaire benadering (introvert versus extravert)
Met introvert versus extravert doet u niemand een plezier. Kanten kiezen is nooit goed. Vermijd de etiketten door samenwerkingsmogelijkheden te creëren. We hebben zowel stilte als lawaai nodig.
Organisaties van alle soorten moeten samenwerking tussen de stille en de luide omarmen en bevorderen. Stop extraverte regels met het pesten van introverte mensen omdat ze voor stilte kiezen.
Stilte is een ruimte. Gebruik het verstandig; nodig het onverwachte uit om te gebeuren.
Creëer een cultuur van saamhorigheid waarin iedereen zich welkom voelt om wie hij is zonder aan de verwachtingen van anderen te hoeven voldoen.