AlabamaEdit
De Stone Hill mijn (ook bekend als de Woods mijn) werd ontdekt in 1874, en werkte 1874 tot 1879, en 1896 tot 1899. De productie werd gehinderd door slecht vervoer. Het erts bestaat uit massieve en verspreide sulfiden in hoornblende schist van Precambriaanse of Paleozoïsche ouderdom. De voornaamste ertsmineralen zijn chalcopyriet en sfaleriet, die voorkomen met pyrrhotiet, pyriet en kwarts. Twee andere kopervooruitzichten, het Johnstonvooruitzicht en het Smithvooruitzicht, liggen vlakbij, maar het is niet bekend of hieruit koper is geproduceerd.
AlaskaEdit
Alaska is momenteel geen koperproducent van betekenis.
Russische ontdekkingsreizigers ontdekten rond 1865 koper op het Kasaan Peninsula van Prince of Wales Island in het zuidoosten van Alaska. De mijnbouw begon in de periode 1895-1900, en ging door tot kort na de Eerste Wereldoorlog. Koper is aanwezig als chalcopyriet, samen met magnetiet, pyriet, granaat, epidoot, diopside, en hoornblende, in vervangende afzettingen in groensteen. Goud en zilver werden teruggewonnen als bijproducten.
Koper werd ontdekt in Prince William Sound in 1897. De afzettingen werden geassocieerd met kussenbasalten die op groensteen zijn gealterneerd. De basalten zijn ingebed in leisteen en grauwacke, hebben breuken en zijn geïntrigeerd door granietrotsen. De belangrijkste mijnen waren de Beatson-Bonanza mijn in Latouche en de Ellamar mijn, die 96% van het geproduceerde koper voor hun rekening namen. Andere mijnen waren de Midas mijn bij Valdez, de Threeman mijn, en de Fidalgo-Alaska mijn bij Port Fidalgo, Alaska. De mijnbouw begon in 1900 en ging door tot 1930. De totale produktie bedroeg 96.000 ton koper.
Historisch gezien was het grootste kopermijndistrict in Alaska het Nizina district, waarvan de belangrijkste mijnen (Erie mijn, Jumbo mijn, Bonanza mijn, Mother Lode mijn, en Green Butte mijn) zich bevonden bij Kennecott, Alaska, vier mijl ten noorden van McCarthy. Het koper is aanwezig als chalcociet in aders en onregelmatige vervangingen in de Triassische Chitistone kalksteen. Er werd ook wat zilver geproduceerd als bijproduct. Uit de mijn van Kennecott ontstond de Kennecott Copper Corporation, die de mijn overleefde en nog steeds een belangrijke mijnbouwonderneming is. De afzetting werd ontdekt in 1900, en toen er eenmaal een spoorwegverbinding was aangelegd, was de mijn in bedrijf van 1911 tot 1938, waarna Kennecott een spookstad werd. De stad is nu een National Historic Landmark.
De Pebble Mine is een voorgestelde koper-goud-molybdeen mijn. De afzetting is een grote porfierische koper-goud-molybdeenafzetting, en indien ontwikkeld zou het een belangrijke producent van deze metalen zijn.
ArizonaEdit
Arizona is al sinds de 19e eeuw een belangrijke koperproducent. In 2006 was Arizona de belangrijkste koperproducerende staat in de VS, met een recordproductie van 5 miljard dollar aan koper.
Meer dan 60% van het nieuw gedolven koper in de VS komt uit Arizona. Toen koper voor gemiddeld 3,30 dollar per pond werd verhandeld, genereerde de koperproductie bijna 5 miljard dollar voor de economie van Arizona in 2006 en 5,5 miljard dollar in 2007.
Het eerste mineraal dat in Arizona werd gedolven was, net als in veel andere regio’s, goud. Zilver was ook prominent aanwezig, in de steden Tubac en Superior. Arizona zou echter vooral bekend worden om zijn koper, dat uiteindelijk bekend zou worden als een van de vijf C’s of hulpbronnen van Arizona.
De eerste koperwinning door een Anglo was van Henry Clifton, in het gebied dat nu bekend staat als Clifton, in 1864. Er werd daar geen claim gelegd vanwege de dreiging van Indianenaanvallen. In 1870 legde Robert Metcalf er een claim en verkocht vervolgens het meerderheidsbelang aan Henry en Charles Lesinsky. Zij richtten later de Longfellow Copper Mining Co. op in Las Cruces, New Mexico. Ze sloegen er hun kamp op en noemden het Clifton. Clifton werd later een van de grootste kopermijngemeenschappen van Arizona.
Dit nieuwe gebruik van koper resulteerde in de bloei van een van Arizona’s grootste hulpbronnen. In 1910 produceerde Arizona meer koper dan enige andere staat in het land. Het zou uiteindelijk ook veel van Arizona’s politieke strijd aanwakkeren. De deportaties van Bisbee en Jerome in 1917 laten zien hoe fabrieksarbeiders en fabriekseigenaren tegenover elkaar kwamen te staan.
Bij Mule Canyon, ten zuiden van Tombstone, Arizona, in 1877, vond een soldaat die achter Apache-indianen aanzat, koper bij Bisbee. De Copper Queen Mine en de aangrenzende Atlanta Claim werden het Warren District. Met de grote bijdrage van het Warren District leidde Arizona de natie en leidt deze nog steeds in de koperproduktie.
De United Verde kopermijn bij Jerome, Arizona, werd gefinancierd door oosterse kapitalisten. Het rijke erts aan de oppervlakte raakte echter al snel uitgeput. W. A. Clark, die zijn fortuin in Butte had vergaard, kocht 99% van de aandelen van de United Verde Mine. Uiteindelijk leverde het koper, zilver en goud op met een totale opbrengst van $ 410.000.000. W. A. Clark was de eigenaar van de rijkste kopermijn in de wereld, in individueel bezit. Na de sluiting van de mijnen werd Jerome herboren als een kunstenaarsgemeenschap.
12 actieve kopermijnen in Arizona bieden rechtstreeks werk aan bijna 10.000 arbeiders, aannemers en onderaannemers niet meegerekend. De helft van Arizona’s koper wordt gedolven in Morenci. Naar verwachting zullen in de komende jaren nog eens negen kopermijnen met de productie beginnen. Het Resolution Copper Project, in de buurt van Superior, zal naar verwachting voorzien in 25% van de Amerikaanse vraag naar koper nadat de productie is begonnen.
CaliforniëEdit
Koper werd voor het eerst ontdekt in Californië in 1840, in Los Angeles County. De mijn, in Soledad, produceerde een kleine hoeveelheid koper in 1854.
De Napoleon-mijn in Copperopolis in Calaveras County werd geopend in 1860, en was zo productief dat het een boom ontketende in andere kopermijnbouwbedrijven van 1862 tot 1866. De boom stimuleerde de ontwikkeling van kopermijnen langs de Foothill kopergordel, een 250 mijl lange zone van koperafzettingen in de uitlopers van de Sierra Nevada, die loopt van Butte County in het noordwesten tot Fresno County in het zuidoosten. De productie stopte bijna na 1868 toen het ondiepe geoxideerde erts uitgeput was, en de diepere sulfide-ertsen armer bleken te zijn aan goud en zilver. De Foothills-gordel leverde 91 duizend ton koper en 23 duizend ton zink op.
De meeste Californische koperproductie kwam uit het West Shasta-district in Noord-Californië. Goudzoekers ontdekten de koperafzettingen van Shasta County in 1848, maar er werd geen metaal geproduceerd tot 1879, toen er wat zilver werd geproduceerd in de Iron Mountain Mine. Het koper werd aangetroffen in massieve sulfide-afzettingen in het Devoon Balaklala Rhyoliet. De belangrijkste mijnen waren de Iron Mountain Mine, de Mammoth Mine en de Balaklala Mine. De koperproductie begon in 1894 en ging met tussenpozen door tot 1976. De totale productie bedroeg 320.000 ton koper, 93 miljoen pond zink, 36 miljoen troy ounces zilver en 520.000 ounces goud. Het district produceerde ook pyriet voor zwavelzuur.
De Island Mountain mijn in Trinity County was actief van 1915 tot 1930, en produceerde 4100 ton koper, 140.000 ounces zilver, en 8.600 ounces goud. Het ertslichaam is een massieve sulfideafzetting van pyriet, chalcopyriet en pyrrhotiet langs een afschuivingszone in de Franciscan Formation.
Aan de noordkant van de Sierra Nevada, in Plumas County, produceerden de Walker, Engels en Superior mijnen samen meer dan 140 duizend ton koper. De Engels Mine produceerde 117 miljoen pond kopererts en was de grootste kopermijn in Californië.
De Pine Creek-mijn bij Bishop in Inyo County produceert wat koper als bijproduct van de wolframmijnbouw.
ConnecticutEdit
Connecticut is de thuisbasis van de eerste succesvolle kopermijnbouw door Europeanen in wat nu de Verenigde Staten is. In 1705 werd een koperafzetting ontdekt in de huidige stad East Granby, Connecticut, en Duitse metallurgen uit Hannover werden geïmporteerd om het erts tot kopermetaal te reduceren. De mijn werd in 1725 stilgelegd, en het terrein diende van 1773 tot 1897 als gevangenis.
MaineEdit
Kopermijnen waren van 1877 tot 1884 actief in Hancock County bij Blue Hill en Sullivan.
De Harborside mijn, bij Brooksville ontgon koper en zink vanuit een open groeve van 1968 tot 1972.
De ondergrondse Black Hawk-mijn bij Blue Hill produceerde koper, zink en lood van 1972 tot 1977.
MarylandEdit
Kopermijnen waren in Maryland actief van de koloniale tijd tot de jaren 1850, in drie mijndistricten. De meest productieve bevond zich in Frederick County, in een gordel van chalcopyriet erts in schist en kalksteen die zich uitstrekte van New London tot Libertytown. De meest productieve mijn was de Dolly Hyde mijn. Een ander district bevat chalcopyriet, chalcociet, en borniet, in een breukzone die 25 mijl in leisteen loopt van Sykesville tot Finksburg in Carroll County. Het Bare Hills district in het noordwesten van Baltimore County bevatte een koperhoudende ader in hoornblende gneis.
MichiganEdit
Native Americans ontgonnen al in 3000 v. Chr. koper uit kleine putten op het Keweenaw Peninsula in het noorden van Michigan. In de Amerikaanse tijd begon de eerste succesvolle kopermijn, de Cliff mijn, in 1845, en vele andere volgden snel. De laatste grote kopermijn in Michigan, de White Pine mijn, werd in 1995 gesloten nadat zonder succes een vergunning was aangevraagd om de ondergrondse mijn om te zetten in een in-situ uitlogingsoperatie.
MinnesotaEdit
Polymet Mining Corp. heeft een grote open koper-nikkelmijn van zijn Northmet ertslichaam in St. Louis County, Minnesota, voorgesteld. Het bedrijf heeft bij het Minnesota Department of Natural Resources en bij het US Corps of Engineers de vereiste vergunningen aangevraagd. Volgens de huidige plannen zal de mijn jaarlijks 72 miljoen pond (33 duizend ton) koper produceren, samen met nikkel, kobalt, platina, palladium en goud.
Franconia Minerals Corp. onderzoekt drie koper-nikkel-platina-afzettingen in St. Louis en Lake Counties. Net als de Northmet-afzetting bevinden de afzettingen zich in het Duluth Complex.
MissouriEdit
Missouri produceert sinds 1837 kleine hoeveelheden koper uit Franklin, Madison, en andere counties. Een kopermijn begon in 1863 in de buurt van Cornwall in Madison County.
Koper wordt gewonnen als bijproduct van loodwinning in de loodgordel van het zuidoosten van Missouri.
MontanaEdit
In 2006 was Montana de op drie na grootste koperproducerende staat van het land.
Butte, Montana was ooit het meest productieve kopermijndistrict van het land. Mijnwerkers kwamen voor het eerst naar Butte in 1864 om goud te delven. In 1874 begon men met de winning van hardzilver, waarna in 1882 rijke koperaders werden ontdekt. Het district schakelde al snel over van zilver naar koper, en in 1887 was Butte het belangrijkste koperproducerende district in de Verenigde Staten. De Anaconda Copper Mine was ’s werelds meest productieve kopermijn van 1892 tot 1903, en daarna nog jaren met tussenpozen. In 1955 werd begonnen met de dagbouw in de Berkeley Pit; de Berkeley Pit is al jaren inactief en blijft zich vullen met zuurhoudend water. Tot 1964 produceerde Butte 7,3 miljoen ton koper, 2,2 miljoen ton zink, 1,7 miljoen ton mangaan, 380 duizend ton lood, 645 miljoen troy ounces zilver, en 2,5 miljoen ounces goud. De enige overgebleven actieve kopermijn in Butte is de Continental-put, geëxploiteerd door Montana Resources LLP.
Enigszins koper wordt ook geproduceerd door de Troy-eenheid zilvermijn in de noordwestelijke hoek van de staat, en door twee platina mijnen in het Stillwater stollingscomplex: de Stillwater-mijn en het East Boulder-project.
NevadaEdit
Het eerste commerciële kopermijndistrict in Nevada lag in Yerington in Lyon County. De Ludwig-mijn werd in 1865 geopend, maar het district produceerde slechts bescheiden hoeveelheden koper totdat er in 1911 een spoorlijn naar het district werd aangelegd en er in 1912 een smelterij werd gebouwd in het nabijgelegen Thompson. De Anaconda kopermijn produceerde van 1918 tot 1978 vanuit een open groeve. De koperertsen zijn contactmetamorfe vervangingsafzettingen in kalksteen. De productie tot 1921 bedroeg 39.000 ton koper.:133-134
De grootste koperproducent in Nevada was het Ely-district (ook wel het Robinson-district genoemd) in White Pine County. Een indiaan toonde de mineralisatie aan goudzoekers in 1867, en het district begon op kleine schaal als een goudproducent. Een spoorwegverbinding in 1906 maakte het economisch mogelijk om met grootschalige dagbouw van de grote porfier-koperafzettingen te beginnen, en het eerste koper werd in 1908 geproduceerd.:245-246 De winning werd de afgelopen jaren stopgezet vanwege de lage koperprijzen, maar de dagbouw werd in 2004 heropend door Quadra Mining Ltd. In 2007 produceerde de mijn 121 miljoen pond (55 duizend ton) koper, plus bijproduct molybdeen.
Newmont’s Phoenix-mijn in Lander County produceerde in 2007 6,2 miljoen pond (2800 ton) koper, als bijproduct van goudwinning.
New JerseyEdit
New Jersey was de plaats van een van de eerste pogingen om koper te delven in wat nu de Verenigde Staten zijn.Kopererts werd rond 1712 ontdekt in wat nu North Arlington is, en de Schuyler kopermijn won erts en verscheepte het in vaten naar Nederland. Het succes van de Schuyler mijn leidde tot meer prospectie en ontdekking van meer afzettingen.
In de jaren 1750 probeerden kolonisten koper te delven in de Pahaquarry kopermijn in Warren County. Het koper komt voor als chalcociet, borniet, covelliet, cupriet, en malachiet, in kwartsiet van de Silurische High Falls Formation.
New MexicoEdit
De Santa Rita-mijn in het zuidwesten van New Mexico was de eerste kopermijn in wat nu het westen van de Verenigde Staten is. De Spanjaarden begonnen er koper te delven rond 1800. Het district produceert nog steeds koper, uit de grote Chino Mine open groeve.
Inheemse Amerikanen hadden turkoois gedolven in verband met de koperafzettingen bij het huidige Tyrone in Grant County, New Mexico. De moderne mijnbouw volgde op de ontdekking van turkoois en koper door Amerikaanse goudzoekers in 1870. Het eerste koper werd verscheept uit het Tyrone district in 1879.
Enig koper is geproduceerd uit drie afzettingen in zandsteen van de Trias Chinle Formatie in de Nacimiento Bergen in de buurt van Cuba, New Mexico. Het koper is aanwezig als sulfiden (meestal chalcociet) en malachiet geassocieerd met organisch materiaal; er is ook wat inheems zilver aanwezig.
New Mexico is momenteel de nummer drie koperproducerende staat van het land. Koper wordt geproduceerd uit twee grote open-pit porfier koper operaties in Grant County: de Chino mijn en de Tyrone mijn. Beide mijnen zijn eigendom van en worden geëxploiteerd door Freeport-McMoRan. In 2007 produceerden de twee mijnen 249 miljoen pond (113 duizend ton) koper, evenals 13 duizend ounces goud en 209 duizend ounces zilver.
New YorkEdit
Een kopermijn geëxploiteerd in Canton, St. Lawrence County in de 19e eeuw.
North CarolinaEdit
Koper werd ontdekt bij de Erts Knob afzetting in het noordwesten van de staat in het begin van de jaren 1850, en de mijnbouw begon in 1855. Het erts bestaat uit massieve sulfiden en verspreid erts in micaschist en gneis, en amfiboolschist en gneis. Het belangrijkste ertsmineraal is chalcopyriet, dat samen met pyrrhotiet en pyriet voorkomt. De mijn was tot 1883 in bedrijf, daarna sporadisch totdat in 1957 met grootschalige mijnbouw werd begonnen. De mijn werd voorgoed gesloten in 1962. De totale productie bedroeg 31.000 ton koper, 9.400 ounces goud, en 145.000 ounces zilver.
OklahomaEdit
Koper werd gedolven in Creta van 1965 tot ongeveer 1975. Het erts bevatte 2% tot 4,5% koper als vervangingskorrels van chalcociet in een 8-inch (20 cm) dik bed van grijze schalie in de Perm Flowerpot Shale. Het erts bevatte ook wat zilver, in de vorm van stromeyeriet.
Koper en zilver komen voor in een zandsteenrol-voorzijde-afzetting in de Wellington zandsteen van Perm-tijd in Paoli, Garvin County, Oklahoma. Rond 1900 werden verscheidene wagonladingen erts uit de afzetting verscheept.
OregonEdit
Het belangrijkste kopermijndistrict in Oregon was het Homestead district in Baker County, dat 6400 ton koper, 35.000 ounces goud, en 256.000 ounces zilver produceerde. De belangrijkste mijn was de Iron Dyke.
Het Waldo-Takilma district in Josephine County produceerde 3200 ton koper. Grote mijnen waren onder andere de Waldo Mine en de Queen of Bronze Mine.
Het Keating district in Baker County produceerde 450 ton koper.
PennsylvaniaEdit
In 1724 deed de koloniale gouverneur van Pennsylvania, William Keith, de eerste poging om koper te delven in Pennsylvania. Zijn mijn, in York County, mislukte binnen korte tijd.
In 1732 was de Gap-mijn in Lancaster County in bedrijf, eigendom van aandeelhouders waaronder Gouverneur Morris en Thomas Penn. De mijn werd rond 1755 gesloten wegens waterproblemen. De mijn werd rond 1850 heropend als nikkelmijn, en produceerde naast nikkel ook een bijproduct koper, tot hij in 1893 werd gesloten.
TennesseeEdit
Het Copper Basin, gelegen in de uiterste zuidoosthoek van Tennessee in Polk County, was van 1847 tot in de jaren zeventig het centrum van een belangrijk kopermijndistrict. Het district produceerde ook ijzer, zwavel en zink als bijproducten. Het koper werd in 1843 ontdekt door een goudzoeker, vermoedelijk op zoek naar goud, die klompjes inheems koper vond. De eerste lading kopererts werd in 1847 op muilezels naar buiten gebracht. Tussen 1852 en 1855 werden meer dan 30 mijnbouwbedrijven opgericht om koper te delven in Ducktown. De ontwikkeling werd versneld door de aanleg van een weg in 1853 die het gebied verbond met Cleveland, Tennessee. De eerste smelterij werd in 1854 in het district Ducktown gebouwd. De mijnbouw stopte toen troepen van de Unie de koperraffinaderij en de molen in Cleveland, Tennessee in 1863 verwoestten. De mijnbouw werd hervat in 1866 en ging door tot 1878, toen de ondiepe hoogwaardige koperertsen uitgeput waren.
In 1889 kocht de Ducktown Sulphur, Copper, Gold and Iron Company de eigendommen en begon koper en ijzer te produceren uit de diepere hoog-sulfide ertsen, die de vorige bedrijven niet met succes konden bewerken. De ertsen werden behandeld door open roosteren, waarbij het erts in grote stapels met afwisselende lagen hout werd opgestapeld en verbrand. Bij deze methode kwamen grote hoeveelheden zwaveldioxide vrij, die een groot deel van de vegetatie in de onmiddellijke omgeving doodden. Het open roosteren werd in 1904 vervangen door het smelten van pyriet, en de smelterijen begonnen het grootste deel van de zwavel terug te winnen in de vorm van zwavelzuur in plaats van het in de atmosfeer te brengen. Froth flotation werd toegevoegd in de jaren 1920.
De Burra Burra Mine in Ducktown is nu de thuisbasis van een museum gewijd aan de interpretatie van de koper mijnbouw geschiedenis van de regio.
TexasEdit
Texas is nooit een belangrijke koper mijnbouw staat geweest. In de jaren 1860 en 1870 werden kleine hoeveelheden koper gedolven uit Permische roodbedden in Archer en Foard counties in noord-centraal Texas. Koper werd geproduceerd in verband met zilvermijnbouw in Culberson County in het westen van Texas van 1885 tot 1952.
UtahEdit
In 2006 was Utah ’s lands nummer twee producent van koper.
De Bingham Canyon Mine ten zuidwesten van Salt Lake City is al meer dan 100 jaar een van de grootste koperproducenten ter wereld. De mijn, die eigendom is van en geëxploiteerd wordt door Kennecott Utah Copper (een divisie van de Rio Tinto Group), is een grote open groeve in een porfier-koperafzetting. (De Bingham Canyon Mine en de Chuquicamata kopermijn in Chili beweren elk de grootste open-pit mijn ter wereld te zijn). Het is nog steeds een belangrijke bron, niet alleen van koper, maar ook van molybdeen, goud en zilver. Alleen al in 2006 bedroeg de waarde van de geproduceerde metalen 1,8 miljard dollar.
Constellation Copper’s Lisbon Valley kopermijn in San Juan County, in het zuidoosten van Utah, begon in 2005 met ontginnen en produceerde zijn eerste koper in 2006. De koperafzetting bevindt zich in zandsteen van de Dakota Sandstone en de Burro Canyon Formation. Het voornaamste kopermineraal is chalcociet, dat vermoedelijk is afgezet door oplossingen die door de breuklijn van de Lisbon Valley zijn opgestegen. Boven de waterspiegel is chalcociet geoxideerd tot malachiet, azuriet, tenoriet en cupriet. Op 30 november 2007 kondigde Constellation aan dat de mijnbouw in 2008 zou worden stopgezet wegens de onverwacht lage koperwinning. Het bedrijf zal koper blijven terugwinnen door reeds gewonnen erts te heap-leachen zolang dat winstgevend is.
Constellation is officieel failliet verklaard en is momenteel insolvent, maar de kopermijnbouw werd in augustus 2009 hervat onder nieuw management met behulp van financiering door Renewal Capital, een dochteronderneming van PartnerRe, en produceert sinds de herstart ongeveer 35.000 pond koper per dag. De mijn wordt uitsluitend ontgonnen in een middelgrote open groeve, de Centennial pit, en de voornaamste ertsen zijn malachiet, azuriet en chalcociet. De mijn stelt ongeveer 140 mensen tewerk vanaf februari 2012.
CS Mining kocht de activa van de failliete Western Utah Copper Company/Copper King Mining Corporation in 2011 en heeft de vereiste vergunningen aangevraagd om de mijnbouw te herstarten op verschillende sites die vroeger in handen waren van WUCC. Na ontvangst van de vergunningen zullen de mijnbouw- en verwerkingsactiviteiten naar verwachting in de tweede helft van 2012 van start gaan met dagbouw en flotatiemolenverwerking nabij Milford. Op het moment dat de activa door CS werden verworven, bedroegen de gemeten, aangegeven en uitgestelde hulpbronnen ongeveer 600 miljoen pond koper; plus goud, zilver en magnetiet.
VermontEdit
Een aantal kopermijnen was van 1809 tot 1958 actief in Orange County. Ten minste vijf kopermijnen werkten langs een gordel 20 mijl lang en georiënteerd NNE-SSW. Tot de opening van het koperdistrict Michigan in 1844 was Vermont de belangrijkste koperproducerende staat. Het erts bestond uit chalcopyriet met pyriet en pyrrhotiet in sericiet schisthoudend gesteente.
De Elizabeth-afzetting werd in 1793 ontdekt en begon in 1809 als de eerste kopermijn in de staat te ontginnen; het was ook de laatste kopermijn die in de staat in bedrijf was toen hij in 1958 sloot. De Elizabeth-mijn is nu een federale Superfund-locatie vanwege de afvoer van zure mijnen.
VirginiaEdit
Het Virginiaanse mijndistrict in Halifax en Charlotte Counties in het zuiden van Virginia produceerde ongeveer 750.000 pond koper uit talrijke mijnen. Koperhoudende kwartsaders komen voor in groensteen schist langs een smalle gordel die zich vier mijl NNE-SSW uitstrekt van Keysville in het noorden tot Virgilina aan de grens met North Carolina. De Barnes mijn zou in het begin van de 18e eeuw wat koper hebben geproduceerd, maar de belangrijkste produktieve periode voor het district was de late 19e eeuw tot 1917.
De Toncrae afzetting bij Floyd werd gedolven voor ijzer (uit de gossan) van ongeveer 1790-1850. Koper werd gedolven van 1854-1855, 1905-1908, en 1938-1947. De afzetting is een massieve sulfide, die hoofdzakelijk bestaat uit pyrrhotiet en magnetiet. De belangrijkste koperertsmineralen zijn chalcociet en covelliet.
WashingtonEdit
De Tubal Cain-mijn op het Olympisch schiereiland was van 1902 tot 1906 in bedrijf.
De Holden-mijn, in Chelan County, was van 1938 tot 1957 in bedrijf. De site wordt nu gebruikt als een Luthers retraitecentrum en is open voor het publiek. Het proces van het opruimen van de overblijfselen van de oude mijn is aan de gang.
Het Chewelah district in Stevens County produceerde 1,7 miljoen troy ounces (53 ton) zilver en 5.000 ton koper uit kwarts-carbonaat aderen. Chalcopyriet is het voornaamste ertsmineraal. De afzettingen worden gehost in afschuifzones in argilliet van de Precambriaanse Belt Supergroep.
WisconsinEdit
Koper werd ontdekt op 1 mijl ten noordoosten van Mineral Point in Iowa County in het zuidwesten van Wisconsin in 1837 of 1838. De afzetting werd gedolven tot 1842, daarna met tussenpozen tot 1875, waarbij naar schatting 680 ton koper werd geproduceerd.
Koper werd in 1843 ontdekt in wat bekend werd als de Copper Creek mijn bij Mount Sterling in Crawford County, zuidwest Wisconsin. Ongeveer 5500 pond (2,5 ton) koper werd tussen 1843 en 1852 uit de afzetting geproduceerd. De Plum Creek kopermijn, ook in Crawford County, werd ontdekt in de buurt van Wauzeka in de jaren 1850, en ontgonnen in 1860 en 1861. Zowel de Copper Creek als de Plum Creek afzettingen bevinden zich in kalksteen.
Douglas County, in de noordwestelijke hoek van de staat, werd in de 19e eeuw intensief geprospecteerd op inheemse koperafzettingen in gesteenten uit de Keweenawan-reeks, vergelijkbaar met de afzettingen in Keweenawan-gesteenten in Michigan. Een aantal mijnen werd gestart, maar geen enkele bleek winstgevend.
De koperafzetting van de Flambeau mijn werd ontdekt in 1969 1,5 mijl ten zuiden van Ladysmith in Rusk County, en geproduceerd uit een open put van 1993 tot 1997. De totale productie bedroeg 160 duizend ton koper, 3,3 miljoen ounces (100 ton) zilver, en 330 duizend ounces (10 ton) goud. Kennecott heeft het terrein gesaneerd en opnieuw begroeid volgens de specificaties van een door de staat goedgekeurd saneringsplan, dat in 1999 werd voltooid. Het Wisconsin Department of Natural Resources blijft op lange termijn de vegetatie en het grondwater controleren om te verzekeren dat de sanering met succes werd uitgevoerd.
WyomingEdit
Het Encampment-district in Carbon County produceerde 24 miljoen pond koper in een korte periode van activiteit van 1899 tot 1908.
De kopermijnen werden in 1882 geopend in de buurt van Hartville in Goshen County. De mijnen produceerden tot ongeveer 1899, en opnieuw tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Hoewel er de laatste jaren geen kopermijnen meer geëxploiteerd zijn in Wyoming, zijn er verschillende eigendommen met grote koper-zilver porfierieën (Tertiair) in de Absaroka Mountains ten oosten van Yellowstone, stratabound koper-zilver-zink massieve sulfiden (Trias-Jura) in het Lake Alice district in de overthrust gordel van West Wyoming, verschillende vulkanogene massieve sulfide-afzettingen (koper, lood, zink, zilver) in het Encampment-district, een potentieel belangrijke stratabische koper-goud-paleoplaseer (Proterozoïcum) in het Ferris-Haggarty-district in de Sierra Madre, een Proterozoïcum koper-goudporfier op het Copper King-district in de Laramie Range, en andere interessante vindplaatsen (Hausel, 1997).