Koreanen gebruiken hun handen veel als ze spreken, maar hun handgebaren verschillen aanzienlijk van wat we kennen uit de westerse cultuur. Ik heb geen idee waarom ik er nooit eerder aan gedacht heb om hierover te schrijven, maar in de afgelopen weken heb ik de meeste van deze handgebaren aan den lijve ondervonden (haha, flauwe woordspeling), dus ik dacht, ik geef je hier een overzicht van ze. En voel je vrij om ze te gebruiken wanneer je Korea bezoekt!
Het V-teken
Je ziet geen foto in Korea zonder dat ten minste een van de afgebeelde personen zijn middelvinger en wijsvinger spreidt in een V-teken. Ik daag je uit om een camera naar een Koreaan te houden en te zien hoe hij reageert. Je hoeft alleen maar te doen alsof je op het punt staat een foto te nemen en ze zullen onmiddellijk het V-teken maken als een soort bovenmenselijk reflexmechanisme. 2 jaar in Korea hebben me geherprogrammeerd om net zo snel te zijn met het V-teken, en ik presenteer onmiddellijk dezelfde pose wanneer iemand een camera voor mijn gezicht houdt. Wat kan ik zeggen… When in Rome Seoul, right?
Het vingerhart
Deze is relatief nieuw. Je neemt gewoon je duim en wijsvinger en kruist ze bij het eerste gewricht, zodat de vingertoppen de vorm van een hart vormen. Dit is tegenwoordig een favoriet fotogebaar bij jongeren, maar het ziet er niet verfijnder uit dan het V-teken. Als gevolg van Korea’s sterke groepsdruk mentaliteit, ben ik hier ook een recidivist van, maar persoonlijk vind ik het een beetje smakeloos.
Kom hier!
Als we iemand willen wenken naar ons toe te komen, houden we gewoonlijk onze hand uit, met de palm naar boven, en bewegen we de vingers naar onszelf toe. Dit wordt als zeer onbeleefd beschouwd in Korea, waar mensen in plaats daarvan gewoonlijk hun hand uitsteken met de palm naar beneden, en dan met de vingers naar binnen zwaaien. Het lijkt op het westerse “shoo, go away” gebaar, dus het bracht me de eerste paar maanden in verwarring.
Ohh, dit is onhandig
Deze is mijn favoriet aller tijden. Je wijst met je twee wijsvingers naar elkaar terwijl je schattig kijkt met je ogen neergeslagen. Werkt goed als iemand je uitscheldt over iets of je om een gunst vraagt die je eigenlijk niet kunt verlenen.
De voorhoofdklop
In een land waar lijfstraffen nog wijdverspreid zijn (OMG! Ik weet het, juist), is het heel gewoon voor goede vrienden om elkaar milde pijn toe te brengen voor kleine overtredingen zoals te laat komen of de laatste zijn die een drankje opdrinkt. De meest voorkomende is iemand een tik op het voorhoofd geven. Als ontvanger van deze wrede en ongewone straf wordt van je verwacht dat je het genadig opneemt en het vervolgens uitschreeuwt met veel meer pijn dan het eigenlijk rechtvaardigt.
De polsgreep
Voor liefhebbers van Koreaanse films of tv-shows zou dit gebaar bekend moeten zijn. Op TV is altijd te zien hoe Koreaanse mannen de polsen van vrouwen grijpen en hen ergens vandaan of naar zich toe trekken. Dit klinkt misschien als gendergeweld op de grens en ziet er op tv altijd heel dramatisch uit. Ik dacht altijd dat dit alleen maar een speciaal effect was in films, maar het grijpen van de pols bestaat absoluut in het echte leven (ik ben hier zelf ook een paar keer bij de pols gegrepen). Maar vrees niet, het is niet zo griezelig als het klinkt. Koreaanse mannen voelen zich meestal erg beschermend tegenover vrouwen naast wie ze lopen, dus als je op het punt staat iemand tegen het lijf te lopen, of als ze je in een bepaalde richting willen sturen, wordt het vastpakken van je pols als veel gepaster beschouwd, zelfs onder vrienden of collega’s, in tegenstelling tot het vasthouden van iemands hand, wat strikt voorbehouden is aan geliefden. Ze grijpen je ook stevig vast, maar proberen je arm er niet af te trekken. Ik geef toe dat het even wennen was, maar begrip van de onderliggende mechanismen helpt om dit gedrag gewoon te accepteren als een deel van de Koreaanse cultuur.
De belofte
Koreanen houden ervan om yaksok te maken, beloften met behulp van het “pinky swear” gebaar, waarbij je de pinkjes op elkaar houdt en dan het woord yaksok zegt, een soort van om de belofte te bekrachtigen. Het maakt niet uit of je een tiener bent of al ver in de 30, ik ben de tel kwijtgeraakt hoe vaak ik een pinky swear heb gemaakt met Koreanen. Ik ben onlangs onderworpen aan de hele routine van belofte-teken-scan-kopie – belofte (pinkjes op elkaar), teken (je doet alsof je met je wijsvinger op de handpalm van de ander schrijft), scan (je steekt je hand uit alsof je een handdruk gaat geven en schuift dan je handpalmen langs elkaar), kopie (je houdt je handpalmen verticaal op elkaar), wat volgens mij goed zou kunnen dienen als een soberheidstest omdat het, zoals je ziet, een reeks nauwgezet gechoreografeerde gebaren omvat.
Rock, paper, scissors
Dit spel is zooo gewoon in Korea. Je kunt geen restaurant of bar binnengaan zonder mensen kawi bawi bo te horen roepen! (steen, papier, schaar). Deze praktijk kan effectief regelen wie het bier mag opdrinken, de rekening mag betalen, een nieuwe ronde mag bestellen… De mogelijkheden zijn eindeloos. Houd er rekening mee dat je bij dit spel verliezen de straf van de eerder genoemde pijnlijke voorhoofdsklap kan oplopen.
De wangknijp
Dit is iets wat Koreaanse jongens voortdurend bij meisjes doen (niet bij mij, hoor!). Meestal vergezeld van de zin vaak gezegd in een lichte baby stem “Oooh, onze kleine *insert Koreaanse meisje naam hier * is zooooo cuuuute”. Persoonlijk vind ik deze handeling erg betuttelend, veel meer dan het polsgrijpen, en keur het niet echt goed. Toch komt het vaak voor.
De dubbele handzwaai
Waarom met één hand zwaaien als je er twee hebt? Genoeg gezegd!