In 2008 aangenomen, een federale wet genaamd de Genetische Informatie Non-discriminatie Wet (GINA) maakte het illegaal voor zorgverzekeraars in de Verenigde Staten om genetische informatie te gebruiken bij beslissingen over de geschiktheid van een persoon voor de ziektekostenverzekering of de dekking. Dit betekent dat zorgverzekeraars geen gebruik kunnen maken van de resultaten van een direct-to-consumer genetische test (of een andere genetische test) om dekking te weigeren of u te verplichten hogere premies te betalen. Echter, GINA is niet van toepassing wanneer een werkgever minder dan 15 werknemers heeft.
GINA is niet van toepassing op andere vormen van verzekeringen, zoals arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, langdurige zorg verzekeringen, of levensverzekeringen. Bedrijven die deze polissen aanbieden hebben het recht om medische informatie op te vragen, met inbegrip van de resultaten van eventuele genetische tests, bij het maken van beslissingen over de dekking en tarieven. Sommige van deze bedrijven vragen om informatie over genetische tests als onderdeel van hun aanvraagprocedure, maar anderen doen dat niet. Het is onduidelijk of genetische informatie, met inbegrip van de resultaten van direct-to-consumer genetische tests, een standaard onderdeel zal worden van de risicobeoordeling die verzekeringsmaatschappijen uitvoeren bij het nemen van beslissingen over dekking.
U moet de mogelijke voordelen en risico’s van direct-to-consumer genetische tests afwegen, met inbegrip van mogelijke gevolgen voor de verzekeringsgeschiktheid en dekking, voordat u het testproces start.