In veel landen bestaat een beroepsinstituut, bestaande uit leden van de beroepsgemeenschap, om het aanzien van het beroep te beschermen en de belangen ervan te behartigen, en soms ook om de praktijk van de landschapsarchitectuur te reguleren. De norm en de kracht van de wettelijke voorschriften inzake landschapsarchitectuur varieert van land tot land, waarbij in sommige landen een vergunning vereist is om het beroep uit te oefenen en in andere landen weinig of geen regelgeving bestaat. In Europa, Noord-Amerika, delen van Zuid-Amerika, Australië, India en Nieuw-Zeeland is landschapsarchitectuur een gereglementeerd beroep.
ArgentiniëEdit
Sinds 1889, met de komst van de Franse architect en urbanist tuinarchitect Carlos Thays, aanbevolen om de parken en openbare tuinen van de Nationale Hoofdstad te herscheppen, werd het geconsolideerd een leerling en opleiding programma in landschapsarchitectuur dat uiteindelijk een gereglementeerd beroep werd, Momenteel is de belangrijkste academische instelling de Universiteit van Buenos Aires “UBA Facultad de Arquitectura, Diseño y Urbanismo” (Faculteit van Architectuur, Ontwerp en Stedenbouw) die een Bacherlor’s degree in Urban Landscaping Design and Planning aanbiedt, het beroep zelf wordt gereguleerd door het Nationale Ministerie van Stedenbouw van Argentinië en het Instituut van de botanische tuin van Buenos Aires.
AustraliëEdit
Het Australian Institute of Landscape Architects (AILA) verzorgt de accreditatie van universitaire diploma’s en de niet-wettelijke beroepsregistratie voor landschapsarchitecten. Eenmaal erkend door de AILA, gebruiken landschapsarchitecten de titel “Registered Landscape Architect” in de zes staten en territoria binnen Australië.
AILA’s systeem van professionele erkenning is een nationaal systeem onder toezicht van het AILA National Office in Canberra. Om een AILA-registratie aan te vragen, moet een aanvrager gewoonlijk aan een aantal voorwaarden voldoen, waaronder universitaire kwalificatie, een minimum aantal jaren praktijkervaring en een staat van dienst op het gebied van beroepservaring.
Landschapsarchitectuur in Australië bestrijkt een breed spectrum van planning, ontwerp, management, en onderzoek. Van gespecialiseerde ontwerpdiensten voor de overheid en de particuliere sector ontwikkelingen tot gespecialiseerde professionele advisering als getuige-deskundige.
CanadaEdit
In Canada, landschapsarchitectuur, net als de wet en de geneeskunde, is een zelfregulerende beroep op grond van provinciale statuten. In Ontario bijvoorbeeld wordt het beroep geregeld door de Ontario Association of Landscape Architects op grond van de Ontario Association of Landscape Architects Act. Landschapsarchitecten in Ontario, British Columbia, en Alberta moeten de gespecificeerde onderdelen van L.A.R.E (Landscape Architecture Registration Examination) voltooien als een voorwaarde voor volledige professionele status.
Provinciale regelgevende instanties zijn lid van een nationale organisatie, de Canadian Society of Landscape Architects / L’Association des Architectes Paysagistes du Canada (CSLA-AAPC), en individueel lidmaatschap van de CSLA-AAPC wordt verkregen door lid te worden van een van de provinciale of territoriale onderdelen.
IndonesiëEdit
ISLA (Indonesia Society of Landscape Architects) is de Indonesische vereniging voor professionele landschapsarchitecten die op 4 februari 1978 werd opgericht en lid is van IFLA APR en IFLA World. Het belangrijkste doel is het verhogen van de waardigheid van de professionele leden van landschapsarchitecten door het vergroten van hun activiteit rol in de gemeenschap service, nationale en internationale ontwikkeling. Het management van IALI bestaat uit Nationale Beheerders die worden ondersteund door 20 Regionale Beheerders (Provinciaal niveau) en 3 Branch Managers op stadsniveau in heel Indonesië.
Landschapsarchitectuur onderwijs in Indonesië werd gehouden in 18 universiteiten, die afgestudeerden D3, Bachelor en Magister afgeleverd. De landschapsarchitectuur onderwijs op te nemen in Vereniging van Indonesische Landschapsarchitectuur onderwijs.
ItaliëEdit
AIAPP (Associazione Italiana Architettura del Paesaggio) is de Italiaanse vereniging van professionele landschapsarchitecten die in 1950 werd opgericht en lid is van IFLA en IFLA Europe (vroeger EFLA genoemd). AIAPP is bezig deze nieuwe wet aan te vechten waardoor de Orde van Architecten de nieuwe titel Architecten, Landschapsarchitecten, Planologen en Conservatiedeskundigen heeft gekregen, ongeacht of zij al dan niet een opleiding of ervaring op een van deze andere gebieden dan Architectuur hebben gehad.In Italië zijn er verschillende beroepen die zich met landschapsarchitectuur bezighouden:
- Architecten
- Landschapsontwerpers
- Doctor-landschapslandbouwkundigen en Doctor-landschapsbosbouwers, vaak Landschapslandbouwkundigen genoemd.
- Agrarische Deskundigen en Gediplomeerde Agrarische Deskundigen.
Nieuw-ZeelandEdit
Het Nieuw-Zeelandse Instituut van Landschapsarchitecten (NZILA) is de beroepsorganisatie voor Landschapsarchitecten in NZ.
In april 2013 was de NZILA samen met de AILA gastheer van het 50e Internationale Federatie van Landschapsarchitecten (IFLA) Wereldcongres in Auckland, Nieuw-Zeeland. Het wereldcongres is een internationaal congres waar landschapsarchitecten van over de hele wereld samenkomen om ideeën uit te wisselen rond een bepaald onderwerp.
In NZ kunnen leden van NZILA wanneer zij hun professionele status bereiken, de titel Registered Landscape Architect NZILA gebruiken.
NZILA biedt een onderwijsbeleid en een accreditatieproces om aanbieders van onderwijsprogramma’s te beoordelen; momenteel zijn er drie geaccrediteerde undergraduate Landschapsarchitectuurprogramma’s in Nieuw-Zeeland. Lincoln University heeft ook een geaccrediteerde masters programma in landschapsarchitectuur.
NoorwegenEdit
Landschapsarchitectuur in Noorwegen werd opgericht in 1919 aan de Noorse Universiteit voor Levenswetenschappen (NMBU) in Ås. De Noorse School voor Landschapsarchitectuur aan de Faculteit Landschap en Maatschappij is verantwoordelijk voor het oudste landschapsarchitectuuropleiding van Europa op academisch niveau. De vakgebieden omvatten ontwerp en vormgeving van steden en plaatsen, tuinkunstgeschiedenis, landschapstechniek, groen, zoneplanning, locatieontwikkeling, place making en place keeping.
Zuid-AfrikaEdit
In mei 1962 richtten Joane Pim, Ann Sutton, Peter Leutscher en Roelf Botha (beschouwd als de voorvaders van het beroep in Zuid-Afrika) het Instituut voor Landschapsarchitecten op, dat nu bekend staat als het Instituut voor Landschapsarchitectuur in Zuid-Afrika (ILASA). ILASA is een vrijwillige organisatie die is geregistreerd bij de Zuid-Afrikaanse Raad voor het Landschapsarchitectuurberoep (SACLAP). Zij bestaat uit drie regionale organen, namelijk Gauteng, KwaZula-Natal en de West-Kaap. ILASA heeft tot taak het beroep van landschapsarchitect te bevorderen en hoge normen van professionele dienstverlening aan haar leden te handhaven, en het beroep van landschapsarchitect te vertegenwoordigen in alle aangelegenheden die van invloed kunnen zijn op de belangen van de leden van het instituut. ILASA is lid van de International Federation of Landscape Architects (IFLA).
In Zuid-Afrika wordt het beroep gereguleerd door SACLAP, opgericht als een statutaire raad in termen van afdeling 2 van de South African Council for the Landscape Architectural Profession Act – Act 45 of 2000. De raad is voortgekomen uit de raad van toezicht voor landschapsarchitecten (BOCLASA), die ressorteerde onder de raad van architecten in de zin van de architectenwet, wet 73 van 1970. SACLAP’s missie is het vaststellen, leiden, ondersteunen en zorgen voor een hoog niveau van professionele verantwoordelijkheden en ethisch gedrag binnen de kunst en wetenschap van de landschapsarchitectuur met eerlijkheid, waardigheid en integriteit in het brede belang van de volksgezondheid, veiligheid en welzijn van de gemeenschap.
Na voltooiing van een geaccrediteerde under-graduate en/of post-graduate kwalificatie in landschapsarchitectuur aan hetzij de Universiteit van Kaapstad of de Universiteit van Pretoria, of landschapstechnologie aan de Cape Peninsula University of Technology, wordt de beroepsregistratie bereikt via een verplichte mentored candidacy periode (minimaal twee jaar) en het afleggen van het beroepsregistratie examen. Na het succesvol afleggen van het examen heeft de persoon recht op de status van Professioneel Landschapsarchitect of Professioneel Landschapstechnoloog.
Verenigd KoninkrijkEdit
De beroepsorganisatie van het Verenigd Koninkrijk is het Landschapsinstituut (LI). Het is een gecharterde organisatie die landschapsdeskundigen en universitaire opleidingen accrediteert. Momenteel zijn er vijftien erkende opleidingen in het VK. Lidmaatschap van het LI is beschikbaar voor studenten, academici en professionals, en er zijn meer dan 3.000 professioneel gekwalificeerde leden.
Het Instituut biedt diensten om de leden te helpen, met inbegrip van ondersteuning en promotie van het werk van landschapsarchitecten; informatie en begeleiding van het publiek en de industrie over de specifieke expertise die door die in het beroep; en opleiding en educatief advies aan studenten en professionals op zoek naar voort te bouwen op hun ervaring.
In 2008, het LI lanceerde een grote wervingscampagne getiteld “Ik wil een Landschapsarchitect te zijn” om de studie van Landschapsarchitectuur aan te moedigen. De campagne had tot doel het profiel van landschapsarchitectuur te verhogen en de waardevolle rol ervan bij het bouwen van duurzame gemeenschappen en het bestrijden van klimaatverandering te benadrukken.
Met ingang van juli 2018 werd het initiatief “Ik wil landschapsarchitect worden” vervangen door een gloednieuwe loopbaancampagne, getiteld #ChooseLandscape, die tot doel heeft het bewustzijn van landschap als beroep te vergroten; de toegang tot landschapsonderwijs te verbeteren en te vergroten; en jonge mensen te inspireren om landschap als carrière te kiezen. Deze nieuwe campagne omvat ook andere landschapsgerelateerde beroepen, zoals landschapsbeheer, landschapsplanning, landschapswetenschap en stedenbouw.
Verenigde StatenEdit
In de Verenigde Staten wordt landschapsarchitectuur gereguleerd door de afzonderlijke deelstaatregeringen. Voor een landschapsarchitect, het verkrijgen van een licentie vereist geavanceerde opleiding en werkervaring, plus passage van het nationale examen genaamd The Landscape Architect Registration Examination (L.A.R.E.). In verschillende staten moet ook een staatsexamen worden afgelegd. In de Verenigde Staten wordt de vergunning zowel op staatsniveau als op nationaal niveau afgegeven door de Council of Landscape Architectural Registration Boards (CLARB). Landschapsarchitectuur is geïdentificeerd als een bovengemiddelde groei beroep door het US Bureau of Labor Statistics en werd vermeld in U.S. News World Report’s lijst van de beste banen te hebben in 2006, 2007, 2008, 2009 en 2010. De nationale beroepsvereniging voor landschapsarchitecten in de Verenigde Staten is de American Society of Landscape Architects. Frederic Law Olmsted, die Central Park in New York City ontwierp, staat bekend als de “vader van de Amerikaanse landschapsarchitectuur.”