Rockmuziek in de jaren tachtig had het gruizige gevoel van vroegere tijdperken volledig verloren, totdat Lenny Kravitz de magische formule herontdekte. Kravitz’ sonische sjabloon combineerde goede ouderwetse rock & roll met glam, soul, en psychedelia, waardoor hij een enorm succes werd. Hij maakte een plons recht uit de poort met zijn album Let Love Rule. Daarna legde hij minder de nadruk op de flower-power aspecten van zijn muziek en evolueerde naar een zwaarder rockgeluid. Deze progressie leverde hem grote hits op als “Are You Gonna Go My Way” en een hardrockende cover van “American Woman” van de Guess Who. Onderweg maakten zijn flamboyante imago, modelachtige uiterlijk en veelvuldige acteerrollen hem tot een vaste waarde in kringen van popmuziek.
Geboren in New York op 26 mei 1964 (zijn moeder was actrice Roxie Roker, vooral bekend van haar rol als Helen Willis in de populaire tv-serie The Jeffersons, en zijn vader was een tv-producer), groeide Kravitz op in Los Angeles, waar hij als jongeling omringd werd door talloze muzikale grootheden, dankzij de vriendschappen van zijn ouders met mensen als Duke Ellington, Sarah Vaughan, Count Basie, Ella Fitzgerald, Bobby Short, en Miles Davis. Kravitz was lid van het California Boys Choir tot zijn tienerjaren, toen hij op de middelbare school en onder de zware invloed van funk-rocker Prince besloot zich op rock & roll te storten. Kravitz’ bewondering voor de Purple One was zo groot dat hij in eerste instantie zijn stijl en aanpak direct naar Prince modelleerde en bekend werd als “Romeo Blue” (compleet met blauwe contactlenzen), maar er niet in slaagde een platencontract te krijgen.
Eind jaren ’80 verhuisde Kravitz naar New York City, waar een van zijn kamergenoten actrice Lisa Bonet bleek te zijn (die de rol van Denise Huxtable speelde in The Cosby Show); ze trouwden uiteindelijk. In die tijd deed Kravitz wijselijk afstand van zijn Prince-achtige aanpak en keek terug naar klassieke rockers uit de jaren ’60/’70 zoals Led Zeppelin, Jimi Hendrix, Stevie Wonder, Curtis Mayfield, Bob Marley en de Beatles voor inspiratie. Kravitz vond een geestverwant in technicus Henry Hirsch (die Kravitz zijn hele carrière zou bijstaan). Met een back-to-basics aanpak was zijn stijl heel verfrissend in de humoristische opzichtige late jaren ’80. Hij tekende een platencontract bij Virgin Records en bracht zijn debuut, Let Love Rule, uit in 1989. Kravitz’ debuut bleek een verrassingshit te zijn door het succes van het titelnummer, dat een hitsingle en een vaak uitgezonden video werd. Een paar critici gingen er snel van uit dat Kravitz’ retro-uitstraling en geluid gewoon een truc waren om de aandacht van het publiek te trekken, maar in de jaren ’90 waren ze geïntegreerd in de mainstream (zowel muzikaal als qua mode), wat bewees dat Kravitz een beetje een trendsetter was. Het was rond deze tijd dat Kravitz een grote hitsingle schreef, niet voor zichzelf maar voor Madonna, die op nummer één kwam met het zwoele nummer “Justify My Love.”
Wat een tijd van geluk had moeten zijn voor Kravitz, werd snel zuur toen hij en Bonet scheidden in het begin van de jaren ’90. Kravitz’ liefdesverdriet kwam duidelijk naar voren in zijn tweede album Mama Said, dat nog sterker was dan zijn voorganger, met als hoogtepunt de Led Zep-achtige funk-rocker “Always on the Run” (een samenwerking met Guns N’ Roses-gitarist Slash), en een megahit met de Curtis Mayfield-achtige soulballad “It Ain’t Over ‘Til It’s Over,” die bevestigde dat Kravitz’ succes geen toevalstreffer was. Maar het beste moest nog komen. Zijn derde album Are You Gonna Go My Way uit 1993 wordt vaak beschouwd als het beste album uit zijn hele carrière, en met goede reden: elk nummer was een winnaar, inclusief het uptempo, anthemische titelnummer, dat een van MTV’s meest gedraaide video’s dat jaar bleek te zijn. Het album werd een enorme hit en Kravitz werd een arena headliner in de Verenigde Staten, en stond ook op talloze magazine covers.
Ondanks een onderbreking van bijna twee jaar tussen de albums, klonk Kravitz’ vierde album, Circus, niet gefocust en was een grote tegenvaller vergeleken met zijn stellaire vorige releases. Misschien voelde Kravitz aan dat hij muzikaal wat moest opkrikken en experimenteerde hij met elektronica en trip-hop loops voor zijn volgende album, 5 uit 1998. Hoewel het album niet meteen een grote hit was, bleek het een ongelooflijk lang hitparade leven te hebben. Het bracht de grootste hit uit Kravitz’ carrière voort, “Fly Away”, bijna een jaar na de oorspronkelijke release. Met het succes van de single, besloot Virgin te profiteren van de plotselinge wedergeboorte van het album door het rond dezelfde tijd opnieuw uit te brengen met een paar bonustracks, waarvan er een een andere grote hitsingle werd, een remake van The Guess Who’s “American Woman” (die werd gebruikt in de hitkomedie Austin Powers: The Spy Who Shagged Me uit 1999). Kravitz’ eerste best-of set, de 15 tracks tellende Greatest Hits, werd uitgegeven als een noodoplossing in 2000, terwijl zijn zesde studio release, Lenny, een jaar later werd uitgegeven. Baptism volgde in 2004. Na het opstarten van een bedrijf voor residentieel, commercieel en productdesign, genaamd Kravitz Design, nam hij een funky versie van John Lennon’s “Cold Turkey” op voor Amnesty International’s 2007 benefiet compilatie Instant Karma. Voor het einde van het jaar werd aangekondigd dat Kravitz in 2008 zou terugkeren met een nieuw album, It Is Time for a Love Revolution. Het album kwam uit in februari, vergezeld van een korte tournee.
Kravitz maakte zijn acteerdebuut in de Academy Award-genomineerde film Precious: Based on the Novel Push by Sapphire uit 2009. Terwijl hij bezig was met het filmen van zijn volgende rol – een rol in de langverwachte verfilming van The Hunger Games van Suzanne Collins – bracht hij in de zomer van 2011 zijn negende album uit, Black and White America. Kravitz speelde in 2013 opnieuw de rol van Cinna in de tweede Hunger Games-film, maar keerde pas het jaar daarop terug naar de studio. Hij bracht zijn tiende studioalbum, Strut, uit in september van 2014; het werd voorafgegaan door de disco-rock single “The Chamber.” Strut debuteerde op 19 in de Billboard Top 200.
Na een pauze van vier jaar keerde Kravitz in september 2018 terug met zijn 11e album, Raise Vibration. De single “Low” bevatte een postume vocale samenwerking met Michael Jackson en leverde later in het jaar een deluxe remixcollectie op.