Bedenk een plaats waar je met de auto een uur naar toe rijdt. Voor mij is dat ongeveer 50 mijl, en het is te ver om te gaan eten of om naar mijn werk te gaan.
Maar over tien dagen ga ik zo ver lopen.
Ik ben de fase voorbij waarin ik midden in de nacht wakker word en denk: “Wat heb ik gedaan?”
Nu voelt het een beetje als een grote, vervelende tandartsafspraak waarvan je weet dat je erheen moet, maar waar je niet aan wilt denken.
Je weet dat je er doorheen komt. Je weet dat als je klaar bent, je een enorm gevoel van opluchting zult hebben. Maar je weet ook dat het echt pijn gaat doen, en daar moet je gewoon mee omgaan.
Ik reken de periode sinds de kwalificatie voor Boston als mijn training voor een 50-mijlsloop. Toen heb ik mijn doel gesteld, en de ultras die ik in de tussentijd heb gedaan, maakten gewoon deel uit van het proces. En ik kan je vertellen, zonder twijfel, dat ik een veel andere loper ben dan ik eerder was.
Dus hier zijn een paar van de lessen die ik heb geleerd tijdens deze training voor een nieuwe, voorheen ondenkbare afstand. De meeste zijn van toepassing op het hardlopen; misschien een paar van toepassing op het leven als je een stuk maakt. Maar daar gaat het niet om, dus doe niet zo gek.
Je kunt veel verder lopen als je langzamer gaat.
Uit de lucht gegrepen, toch? Ik denk het niet.
Je zegt dat je niet verder kunt lopen dan een marathon, of misschien een halve. Maar je hebt die race waarschijnlijk zo snel gelopen als je kon. Wat als je langzamer liep? Dan zou je verder lopen.
Wat als je veel langzamer liep? (En soms zelfs wandelen?) Dan zou je veel verder lopen. Het zou eng zijn, want je hebt het nog nooit gedaan. Maar eens je het gedaan hebt, zou het niet meer eng zijn. En je zou nog verder kunnen rennen.
Gezelligheid is alles. Dus wees comfortabel.
Niet als je de race probeert te winnen, gaat het er niet om hoe goed je 30 of meer mijlen kunt lopen. Het gaat erom dat je je comfortabel voelt terwijl je die circusafstand loopt. Hoe ellendiger de ervaring, hoe minder waarschijnlijk het is dat je de volgende week terugkomt en het nog eens doet.
Dus:
Draag een korte broek die je niet schuurt. Koop een hydratatievest of een andere manier om spullen mee te nemen die je leuk vindt. Gebruik blarenpoeder en draag goede sokken. Probeer compressiesokken. Smeer je royaal in met vaseline of een ander glijmiddel en neem wat mee voor onderweg, voor het geval dat. Loop langzaam genoeg, vooral op heuvels, zodat je niet te hard ademt en je hartslag niet te hoog wordt. Zoek (of maak) een sportdrank die je echt lekker vindt. Zoek uit welk voedsel je maag aankan en welk niet. Plas wanneer je moet plassen. Neem toiletpapier mee.
Traillopen is leuker dan weglopen.
Dat is het gewoon. En lang lopen op trails doet geen pijn aan mijn voeten of gewrichten zoals bijvoorbeeld een 20-miler op de weg doet.
De meeste van de ultras die je zult vinden zijn trail races, dus leren hoe je trails moet lopen leek altijd een ergernis die ik moest accepteren om een ultrarunner te worden. Nu is het het beste wat ik ooit heb gedaan (behalve trouwen).
Het is een denksport.
Ik heb veel advies gekregen van vrienden, en niets daarvan gaat over hardlopen. Een paar kilometer hardlopen, vijf of zes minuten langzamer dan je in staat bent, is het makkelijke deel. Het gaat erom je hoofd op de juiste plaats te krijgen, zodat je er 50 (of 100) van kunt lopen.
Blaine vertelde me hoe vreselijk de mijlen 30-40 zullen zijn, maar dat het daarna beter zal worden. Mijn vriend Shawn vertelde me dat het erom gaat je benen zo te krijgen dat ze je geest’s bitch zijn. Mijn vriend Dave vertelde me dat te snel gaan en vroeg tegen een muur aanlopen in een 50-miler ongeveer 100 keer erger voelt dan in een marathon.
Veel van dit is beangstigend, maar ik ben blij dat ik het eerst van hen heb geleerd. Respecteer de afstand.
Ik zal finishen.
Ik kan dit nu zeggen omdat ik getest ben. De twee 50K’s die ik heb gelopen, vooral de eerste, hebben me geleerd dat ik zal blijven rennen, zelfs als het pijn doet en ik het haat en ik nooit, nooit meer wil rennen.
Geen marathon heeft me ooit zo getest, zelfs de Boston-kwalificatiewedstrijd niet. Ultras brachten een nieuw niveau van zuigen, en ik heb geleerd dat ik zal blijven gaan, zelfs als het verschrikkelijk is.
50K is geen 50 mijl. Maar als iemand een pistool tegen je hoofd hield en je dwong te rennen, zou je veel verder kunnen rennen dan je denkt (hoewel dat een nogal vreemde eis zou zijn van een schutter). Dus als je stoppen laat lijken op in je hoofd geschoten worden, zul je doorgaan. Als het zover komt, denk ik van wel.
Tenzij ik gewond raak. Dan stop ik.
Geschreven door Matt Frazier
Ik ben hier met een boodschap die me ongetwijfeld niet de populairste man op de veganistische potluck zal maken.
Maar het is er een waarvan ik denk dat het absoluut cruciaal is voor de gezondheid van onze beweging op de lange termijn, en daarom ben ik vastbesloten om hem te delen. Hier gaat…
Veganisten hebben meer nodig dan alleen B12.
Zeker, vitamine B12 is misschien het enige supplement dat veganisten nodig hebben om te overleven. Maar als je een beetje bent zoals ik, ben je geïnteresseerd in veel meer dan overleven – je wilt gedijen.
Dus wat hebben veganisten nog meer nodig?
LEES MEER >
In zekere zin hebben we een pistool tegen ons hoofd bij dit soort tochten. Minder ondersteuning, in het midden van nergens, geen grote mensenmassa’s of EHBO-tenten in overvloed. Als we moeten stoppen, behoudens een botbreuk, heb je ooit nagedacht over hoe die mensen terug te krijgen als er geen toegang tot de weg, alleen een hobbelige 1 track pad aan de zijkant van een klif? Hoe dan ook, finishen of niet, je moet teruglopen naar de finish of de start, dan kun je net zo goed ellendig doorduwen en finishen.
50 Miles….Incredible. Als ik met iemand praat over de veggie-levensstijl, vermeld ik altijd je atletische inspanningen en je blog. Voordat ik op deze blog stuitte (door veganistische taco’s te googelen), dacht ik dat de gewone 26 mijl het maximum was dat mensen kunnen lopen. Bedankt dat je een inspirerende ambassadeur bent en veel succes!
-
Hey Warren, dat is echt leuk om te horen. Ik dacht altijd hetzelfde over 26 mijl als het hoogste dat mensen konden lopen. Grappig hoe relatief onbekend de sport van het ultralopen nog steeds is.
Er zijn echter veel indrukwekkendere voorbeelden van vegetarische lopers dan ikzelf! Scott Jurek, een veganist, heeft net het Amerikaanse record verbroken van mijlen lopen in 24 uur. 140 of 150 of zoiets krankzinnigs.
Ik heb laatst je blog gevonden, en het is geweldig =) Ik heb verschillende 50K’s en 50M’s gelopen en ik denk dat je het prima zult doen. Het enige probleem is dat papieren handdoekjes goed blijven als ze nat zijn (van zweet of regen), terwijl wc-papier uit elkaar valt. Vouw gewoon een papieren handdoekje op en je bent er klaar voor!
Als je het in je hoofd haalt om nog eens 50 te doen, is Bull Run Run een geweldige race. Minder technisch dan de North Face, georganiseerd door lokale lopers, lekker eten en vrijwilligers =)
-
Dank je Peihan. En goede tip over de TP; daar had ik nog niet aan gedacht. Ik heb dat spul eigenlijk bij me in mijn hydratatievest, dus nat worden is niet zo’n probleem. Maar ik denk dat water morsen altijd mogelijk is!
Ik heb goede dingen gehoord over Bull Run. Ik had mijn zinnen daar dit jaar eerst op gezet, maar mijn vrouw kreeg ons eerste kind slechts een paar dagen erna, dus dat ging dit jaar niet door. Misschien volgend jaar?
Leuk je te ontmoeten; ik hoop meer wijsheid te horen van een ervaren ultrarunner als jij!
Ik denk niet dat je ooit zult weten hoeveel mensen je inspireert. Ik kan me niet eens 50 mijl voorstellen, maar ik twijfel er niet aan dat het je zal lukken.
-
Dank je, meatlessmama. Je bent te aardig.
Oh, en mijn man wil deze zomer gaan trainen voor zijn allereerste marathon en hij zou zich uiteindelijk willen kwalificeren voor Boston. Hij heeft een aantal van dezelfde problemen als jij (chronische IT-bandproblemen; ik heb een foamroller voor hem gekocht), waardoor hij niet zo regelmatig kan hardlopen als hij zou moeten of willen. Bedankt voor de tips en instructies voor het gebruik van de foam roller! Hij was erg enthousiast toen hij je blogposts las.
Mijn man en ik hebben je blog pas onlangs ontdekt. We zijn allebei sinds november vorig jaar bijna veganist (ik zeg bijna omdat we sindsdien allebei sushi hebben gegeten, en ik heb eieren gegeten), en we doen erg ons best om 100% veganist te worden. Het grootste probleem is dat ik intoleranties heb voor zoveel dingen (volkoren, broccoli, uien, champignons om er een paar te noemen) dat ik soms geen andere opties heb als ik in de puree zit.
Hoe dan ook, we zijn allebei hardlopers, en ik heb vier marathons gelopen (twee keer gekwalificeerd voor Boston, één keer gegaan). Ik ben ook een triatleet en heb twee halve Irons gedaan, maar ik heb nu niet de tijd om te trainen voor de volledige IM, dus ik denk erover om te trainen voor een ultra (50K). Ik heb een heleboel lokale opties aangezien ik in een trail running mekka woon (Santa Cruz, CA) en bijna uitsluitend train op heuvelachtige trails. Ik vind het veel, veel leuker dan triatlon en het kost me aanzienlijk minder tijd en geld. Als je hier ooit bent, doe dan een paar van de Pacific Coast Trail Runs. Ze zijn absoluut geweldig!
-
Hey Amanda, blij dat jullie me hebben gevonden. En ik prijs je dat je probeert om 100% veganistisch te worden (vooral met zoveel intoleranties, dat is echt bewonderenswaardig). Ik ben er nog niet, maar ik kom in de buurt. Volledig vegetarisch, natuurlijk, dus geen sushi meer, hoe lekker ik dat vroeger ook vond.
Ik kijk uit naar meer van jou (en zeg tegen je man dat hij ook een reactie achterlaat)!
Geluk met je 50 miler!!! Je gaat het geweldig doen! Dit is waarschijnlijk meer iets voor meiden, maar ik wilde je laten weten dat jouw blog me inspireert! Ik heb je getagd met een “Beautiful Blogger” award vanwege hoe motiverend je bent. Als je geïnteresseerd bent om mee te doen, de details staan op mijn blog. Bedankt voor al je berichten!
-
Dank je voor de award, Laura! Ik hoop dat ik de 50 kan rocken, maar misschien ben ik aan het eind wel niet zo rockerig. We zullen zien…
Maar echt, bedankt. Het is geweldig om te denken dat ik een paar mensen motiveer.
Goede post. Veel van je tips zijn ook van toepassing op kortere wedstrijden, wat geweldig is. Ik prijs je dat je 50 hebt gedaan. Wow.
Hoe lang hierna nog tot we je in Badwater zien??
.-= Lisa´s laatste blog ..Tight Squeeze =-.
-
Lisa, breng me niet op ideeën. Mijn vrouw vroeg me gisteren of ik echt dacht dat een rit van 100 mijl op een dag haalbaar was. Ik voelde dat ze niet dol was op het idee… Ik kan me niet voorstellen dat ze dol zou zijn op Badwater!
Het moet moeilijk zijn om Badwater binnen te komen. Ik heb op hun site gekeken en ze zeiden dat je minstens een paar honderdjes of Ironmans nodig hebt, geloof ik. Ervan uitgaande dat je dat hebt, is het competitief?
Goed gedaan, Matt! Je benen zijn zeker weten je verstand te slim af!
Ik heb me net ingeschreven voor mijn races in juni en juli… ik streep het doel van een race per maand langzaam weg. Juni is een 20K en juli een 15K.
.-= Nicki´s laatste blog ..Winner, Winner =-.
-
Nicki, gefeliciteerd met al je races. Ik vond dat doel van je geweldig en het is geweldig dat het voor je werkt. Heb je later dit jaar nog een halve, of denk ik nu aan de 20K?
Ik vind deze geweldig. Hoewel ik nog nooit een ultra heb gelopen, denk ik echt dat sommige van deze tips kunnen worden toegepast op elke afstand die je uitdaagt.
Je lijkt een geweldige instelling te hebben om dit te gaan doen, en je moet weten dat je heel veel fans hebt die je de hele tijd zullen steunen! Rust de komende 10 dagen goed uit! Ik kan niet wachten om over de race te horen 🙂
Ik ben zo onder de indruk en ik denk dat wat je in dit bericht zegt, volkomen logisch is. Laatst rende ik van mijn werk naar huis, een afstand van ruim 8,5 kilometer… geen probleem zou je denken, want ik heb een marathon gelopen, maar op deze dag had ik het gevoel dat ik het gewoon niet kon. Gelukkig voor mij was het een punt-tot-punt loop en om thuis te komen moest ik gewoon doorgaan. Tegen de tijd dat ik in Central Park aankwam en gewoon rechtdoor naar mijn appartement had kunnen rennen, had ik al besloten dat ik mezelf wilde blijven pushen omdat ik net had bewezen dat ik het KAN.
Heb je ooit “Ultramarathon Man” van Dean Karnazes gelezen? Ik vind dat boek ongelooflijk inspirerend – serieus, elke keer als ik wil stoppen denk ik aan het boek en de geweldige prestaties die Dean heeft geleverd terwijl hij nog steeds een “normaal” gezinsleven heeft en ik krijg meer kracht om door te gaan.
.-= Catherine´s last blog ..Slaw & salad =-.
-
Catherine, ja dat is altijd een gaaf gevoel als je echt denkt dat je iets niet kunt en dan bewijs je dat je het mis hebt. Het gaat een beetje in tegen “positief denken”, denk ik, maar het is altijd een geweldige bevestiging van waartoe je in staat bent.
Ik heb Ultramarathon Man nog niet gelezen, maar ik zou het wel graag willen. Ik zal het uitchecken in de bibliotheek of de boekhandel. Dean Karnazes zal spreken en de prijzen uitreiken bij de 50-miler volgend weekend! (Niet dat ik er daar een van ga halen.) Ik geloof dat hij ook een kinderloop of zoiets doet.
Zeer inspirerend! Ik kan me niet voorstellen dat ik meer dan een marathon zou lopen, behalve stiekem – ik kan het. Ik ben nu aan het trainen voor een triatlon, en het belangrijkste wat ik heb geleerd is hoe leuk ik hardlopen vind en hoezeer ik die trainingsloopjes van drie uur eigenlijk mis! Misschien is een ultra toch niet zo onmogelijk als ik dacht…
Kan niet wachten om je samenvatting te lezen! Veel succes!
.-= Chrissy (The New Me)´s last blog ..LGRAB zomerspelen: sociaal fietsen =-.
-
Chrissy, je bent zeker een potentiële ultrarunner als je het missen van 3 uur durende trainingsloopjes mist! Ik denk niet dat ik iets langer dan een uur zou kunnen missen. Ik raak verveeld! Maar het is het natuurlijk waard op de dag van de race.
Jouw toewijding en training is bewonderenswaardig, veel succes!
Geweldige post Matt! Ik heb een paar marathons gelopen voordat ik vorig jaar aan de Ironman begon, en ik dacht dat ik mentaal beter voorbereid zou zijn op zo’n afstand. Voorafgaand aan mijn training realiseerde ik me echter dat ik dat NIET was. Maar je slaat de spijker op zijn kop met de “angst voor het onbekende”. Deze afstanden zijn meestal beangstigend omdat we ze nog niet gedaan hebben. Ik heb gemerkt dat als je eerlijk bent in je training, je lichaam je zal bewijzen dat het tegen de taak is opgewassen. Ik moest hardop lachen om “iets vreemds voor een schutter om te eisen”.
Succes!
Doe de komende 10 dagen geen domme dingen en dan komt het goed. 🙂
.-= Blaine Moore´s last blog ..How to Win a $4500 Custom Road Bike…For Free =-.
Ik denk dat hardlopen, zelfs korte afstanden, zo’n mentaal/geestelijk spel is. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe mentaal zo’n lange loop moet zijn. Geweldige lessen geleerd. Ik kan niet wachten om je post na deze te lezen!
.-= Erica´s laatste blog ..Weekend of Eats! Grill 225 & Charleston’s Cafe =-.
Ik vind deze post geweldig. Je gaat het geweldig doen bij North Face en ik kan niet wachten om erover te lezen.
Ik vind het geweldig als je zegt dat het erom gaat dat je “benen de teef van je geest” worden. Hoewel ik nog niet zo ver heb gelopen, heb ik wel een marathon gelopen en dit is zooooo waar!!! Dit is zo waar voor zo veel evenementen ook. Het is een denksport. Het is ALLEMAAL een denkspelletje. Mijn man heeft het de hele tijd over “honden hersenen”. Als honden rennen, denken ze niet na over hoe moeilijk het is of hoe moe ze zijn. Ze rennen gewoon. Dat is waar ik nu aan werk. Ik moet mijn menselijke kant van mijn hersenen uitschakelen, en gewoon gaan rennen (of zwemmen of fietsen). Veel succes! Ik weet dat je het geweldig zult doen!
.-= Nicole @ Geek Turned Athlete´s last blog ..Norwegian Cruise 2010: Beach Bound in Corfu, Greece =-.
-
Nicole, ik vind dat “hondenbrein” een goed idee. Je moet het echt uitschakelen, zelfs op een marathonafstand. Als mensen het hebben over concentratie tijdens een duurloop, weet ik niet waar ze het over hebben. Hoe langer ik ongeconcentreerd kan blijven, hoe beter!