De levenswijze van limpets is sessiel: ze hechten zich vast aan rotsen of andere harde substraten.
GezinsgedragEdit
Sommige soorten limpets keren terug naar dezelfde plek op de rots die bekend staat als een “thuis litteken” net voordat het tij eb wordt. Men denkt dat zij chemische sporen volgen. Bij dergelijke soorten groeit de vorm van hun schelp vaak tot hij precies overeenkomt met de contouren van de rots rond het litteken. Dit gedrag maakt een betere afdichting op de rots mogelijk. Men denkt dat ze een slijmspoor volgen dat ze achterlaten als ze zich verplaatsen.
Waar de schaalhoorns de algen van kale rotsen eten, ontstaan plaatsen waar andere organismen kunnen groeien en gedijen. Sommige soorten, zoals Lottia gigantea “tuinieren” een lapje algen rond hun thuisschaar. Ze duwen andere organismen uit deze plek door met hun schelp te rammen, zodat hun lapje algen kan groeien voor hun eigen begrazing.
Predatoren en bedreigingenEdit
Limpelvissen zijn een prooi voor zeesterren, kustvogels, vissen, zeehonden en mensen. Ze hebben twee belangrijke verdedigingsmechanismen: vluchten (loslaten in het water) of hun schelp vastklemmen tegen het oppervlak waarop ze zich bevinden. De verdedigingsreactie kan worden aangepast aan het soort roofdier, dat door de limpet vaak chemisch kan worden gedetecteerd.
Limpets kunnen een lange levensduur hebben, waarbij gemerkte exemplaren meer dan 10 jaar overleven. Als de limpet op een kale rots leeft, groeit hij langzamer, maar hij kan tot 20 jaar oud worden.
Limpets die op beschutte oevers worden gevonden (limpets die minder vaak in contact komen met golfslag, en dus minder vaak met water) hebben een groter risico op uitdroging door de effecten van zonlicht, waterverdamping en de wind. Om uitdroging te voorkomen zullen ze zich vastklemmen aan de rots waarop ze leven, waardoor ze zo weinig mogelijk water verliezen uit de rand rond hun basis. Hierbij komen chemicaliën vrij die de verticale groei van de schelp bevorderen.
VoortplantingEdit
Limpets zijn hermafrodiet (produceren zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingscellen) en ondergaan tijdens hun leven een geslachtsverandering. Ze worden mannelijk als ze ongeveer 9 maanden oud zijn, maar na een paar jaar veranderen ze van geslacht om vrouwelijk te worden. Het paaien gebeurt één keer per jaar, meestal in de winter, en wordt in gang gezet door een ruwe zee die de eitjes en het sperma verspreidt. De larven leven een paar weken in het water alvorens zich op een hard substraat te vestigen.