Magnesiumsulfaat

Generieke naam: Magnesiumsulfaat heptahydraat
Doseringsvorm: injectie, oplossing

Medisch beoordeeld door Drugs.com. Laatst bijgewerkt op 1 okt 2020.

• Overzicht
• Bijwerkingen
• Dosering
• Professioneel
• Interacties
• Meer

Flexibele Plastic Container

Rx only

For Intravenous Use Only

Magnesiumsulfaat Beschrijving

Magnesiumsulfaat in Water voor Injectie is een steriele, niet pyrogene, heldere, kleurloze oplossing van magnesiumsulfaat heptahydraat in water voor injectie. Kan zwavelzuur en/of natriumhydroxide bevatten voor aanpassing van de pH. De pH is 4,5 (3,5 tot 6,5). Het is beschikbaar in een concentratie van 4%. Zie de rubriek HOE VERSTREKT voor de inhoud en kenmerken van beschikbare doseringsvormen en -groottes.

Magnesiumsulfaat, USP heptahydraat is chemisch aangeduid met MgSO4 – 7H2O, kleurloze kristallen of wit poeder, vrij oplosbaar in water.

Water voor injectie, USP is chemisch aangeduid met H2O.

De flexibele kunststof houder is vervaardigd van polypropyleen. Water kan van binnenuit de container in het omhulsel doordringen, maar niet in hoeveelheden die voldoende zijn om de oplossing significant te beïnvloeden. Oplossingen in contact met de plastic container kunnen bepaalde chemische componenten in zeer kleine hoeveelheden uitlogen uit het plastic; biologische tests ondersteunden echter de veiligheid van de plastic containermaterialen. Blootstelling aan temperaturen boven 25°C/77°F tijdens transport en opslag zal leiden tot kleine verliezen in vochtgehalte. Hogere temperaturen leiden tot grotere verliezen. Het is onwaarschijnlijk dat deze kleine verliezen zullen leiden tot klinisch significante veranderingen binnen de expiratieperiode.

Magnesiumsulfaat – Klinische farmacologie

Magnesium (Mg++) is een belangrijke cofactor voor enzymatische reacties en speelt een belangrijke rol in de neurochemische transmissie en de spierprikkelbaarheid.

Magnesium voorkomt of beheerst convulsies door de neuromusculaire transmissie te blokkeren en de hoeveelheid acetylcholine te verminderen die door de motorische zenuwimpuls aan de eindplaat wordt vrijgemaakt. Magnesium zou een drukkend effect op het centrale zenuwstelsel hebben, maar heeft geen nadelige gevolgen voor de moeder, de foetus of de pasgeborene wanneer het volgens de voorschriften bij eclampsie of pre-eclampsie wordt gebruikt. Normale serum magnesium spiegels variëren van 1,3 tot 2,1 mEq/liter.

Als serum magnesium boven de 4 mEq/liter stijgt, worden de diepe peesreflexen eerst verminderd en verdwijnen dan als de serumspiegel 10 mEq/liter nadert. Bij dit niveau kan ademhalingsverlamming optreden. Bij deze of lagere serumspiegels van magnesium kan ook hartblok optreden.

Magnesium werkt perifeer om vasodilatatie te veroorzaken. Bij lage doses treedt alleen blozen en zweten op, maar bij grotere doses daalt de bloeddruk. De centrale en perifere effecten van magnesiumvergiftiging worden tot op zekere hoogte tegengegaan door intraveneuze toediening van calcium.

Bij intraveneuze toediening treedt de anticonvulsieve werking onmiddellijk op en duurt ongeveer 30 minuten. Na intramusculaire toediening treedt de werking na ongeveer een uur op en houdt drie tot vier uur aan. De effectieve anticonvulsieve serumspiegels variëren van 2,5 tot 7,5 mEq/liter.

Farmacokinetiek:

Intraveneus toegediend magnesium wordt onmiddellijk geabsorbeerd.

Distributie:

Bijna 1-2% van het totale lichaamsmagnesium bevindt zich in de extracellulaire vloeistofruimte. Magnesium is voor 30% gebonden aan albumine.

Metabolisme:

Magnesium wordt niet gemetaboliseerd.

Excretie:

Magnesium wordt uitsluitend door de nieren uitgescheiden met een snelheid die evenredig is met de serumconcentratie en de glomerulaire filtratie.

Bijzondere Populaties:

Magnesium wordt uitsluitend door de nieren uitgescheiden. Bij patiënten met ernstige nierinsufficiëntie moet de dosis lager zijn en moeten frequent serum magnesiumspiegels worden verkregen (zie BIJSLUITING EN TOEDIENING).

Hepatische insufficiëntie:

Magnesium wordt uitsluitend door de nieren uitgescheiden. Bij leverinsufficiëntie is geen aanpassing van de dosering noodzakelijk.

Gemedicijn-medicijninteracties:

Gemedicijngeïnduceerde nierverliezen van magnesium komen voor bij de volgende geneesmiddelen of geneesmiddelenklassen:

Aminoglycosiden
Cyclosporine
Digitalis
Alcohol
Amphotericine B
Diuretica
Cisplatine

Indicaties en gebruik voor Magnesiumsulfaat

Magnesiumsulfaat in water voor injectie is geïndiceerd voor de preventie en controle van aanvallen bij pre-eclampsie en eclampsie, respectievelijk. Bij oordeelkundig gebruik voorkomt en controleert het op doeltreffende wijze de convulsies van eclampsie zonder schadelijke depressie van het centrale zenuwstelsel van de moeder of de zuigeling te veroorzaken. Voor dit doel zijn echter andere doeltreffende geneesmiddelen beschikbaar.

Contra-indicaties

Intraveneus magnesium dient niet te worden gegeven aan moeders met zwangerschaps-toxemie gedurende de twee uur voorafgaand aan de bevalling.

Waarschuwingen

VETUURLIJKE SCHADE: Voortdurende toediening van Magnesiumsulfaat langer dan 5-7 dagen aan zwangere vrouwen kan leiden tot hypocalciëmie en botafwijkingen bij de zich ontwikkelende foetus. Deze botafwijkingen omvatten demineralisatie van het skelet en osteopenie. Bovendien zijn er gevallen van neonatale fracturen gemeld. De kortste duur van de behandeling die kan leiden tot foetale schade is niet bekend. Magnesiumsulfaat mag tijdens de zwangerschap alleen worden gebruikt indien dit duidelijk noodzakelijk is. Indien magnesiumsulfaat wordt gegeven voor de behandeling van vroeggeboorte, dient de vrouw te worden geïnformeerd dat de werkzaamheid en veiligheid van een dergelijk gebruik niet zijn vastgesteld en dat gebruik van magnesiumsulfaat langer dan 5-7 dagen afwijkingen aan de foetus kan veroorzaken.

Gebruik in aanwezigheid van nierinsufficiëntie kan leiden tot magnesiumintoxicatie.

Voorzorgsmaatregelen

Omdat magnesium uitsluitend door de nieren uit het lichaam wordt verwijderd, dient het geneesmiddel met voorzichtigheid te worden gebruikt bij patiënten met nierinsufficiëntie. De urineproductie moet op een niveau van 100 ml per vier uur worden gehouden. Controle van de serum magnesiumspiegel en de klinische status van de patiënt is essentieel om de gevolgen van overdosering bij toxemie te voorkomen. Klinische aanwijzingen voor een veilig doseringsschema zijn onder andere de aanwezigheid van de patellaire reflex (knieschok) en afwezigheid van ademhalingsdepressie (ongeveer 16 ademhalingen of meer/minuut). Het serummagnesiumgehalte dat gewoonlijk voldoende is om convulsies onder controle te houden, varieert van 3 tot 6 mg/100 ml (2,5 tot 5 mEq/liter). De sterkte van de diepe peesreflexen begint af te nemen wanneer de serummagnesiumspiegel meer dan 4 mEq/liter bedraagt. Reflexen kunnen afwezig zijn bij 10 mEq magnesium/liter, waarbij ademhalingsverlamming een potentieel gevaar is. Een injecteerbaar calciumzout moet onmiddellijk beschikbaar zijn om de potentiële gevaren van magnesiumintoxicatie bij eclampsie tegen te gaan.

Magnesiumsulfaat in water voor injectie moet langzaam worden toegediend om hypermagnesemie te voorkomen.

Carcinogenese, mutagenese, aantasting van de vruchtbaarheid:

Er zijn geen studies met magnesiumsulfaat in water voor injectie uitgevoerd om het carcinogeen potentieel, het mutageen potentieel of de effecten op de vruchtbaarheid te evalueren.

Teratogene effecten:

(Zie WAARSCHUWINGEN en VOORZORGSMAATREGELEN)

Magnesiumsulfaat in water voor injectie, kan foetale afwijkingen veroorzaken wanneer het langer dan 5-7 dagen aan zwangere vrouwen wordt toegediend. Er zijn retrospectieve epidemiologische studies en casusrapporten waarin foetale afwijkingen zoals hypocalciëmie, demineralisatie van het skelet, osteopenie en andere skeletafwijkingen worden gedocumenteerd bij continue toediening van magnesiumsulfaat in water voor injectie door de moeder gedurende meer dan 5-7 dagen.1-12 Magnesiumsulfaat in water voor injectie dient tijdens de zwangerschap alleen te worden gebruikt indien dit duidelijk nodig is. Indien dit geneesmiddel tijdens de zwangerschap wordt gebruikt, dient de vrouw op de hoogte te worden gesteld van de mogelijke schade voor de foetus.

Nonteratogene effecten:

Wanneer toegediend via continue IV-infusie (vooral gedurende meer dan 24 uur voorafgaand aan de bevalling) om convulsies bij een toxemische vrouw onder controle te houden, kan de pasgeborene tekenen van magnesiumtoxiciteit vertonen, waaronder neuromusculaire of respiratoire depressie. (Zie OVERDOSERING.)

Labor and Delivery:

Continue toediening van magnesiumsulfaat is een niet-goedgekeurde behandeling voor premature bevalling. De veiligheid en werkzaamheid van een dergelijk gebruik zijn niet vastgesteld. De toediening van Magnesiumsulfaat in water voor injectie buiten de goedgekeurde indicatie bij zwangere vrouwen dient te geschieden door opgeleid verloskundig personeel in een ziekenhuisomgeving met geschikte verloskundige zorgfaciliteiten.

Nursing Mothers:

Het is niet bekend of dit geneesmiddel wordt uitgescheiden in de moedermelk. Omdat veel geneesmiddelen worden uitgescheiden in de moedermelk, is voorzichtigheid geboden wanneer magnesiumsulfaat in water voor injectie wordt toegediend aan een zogende moeder.

Bijwerkingen

De bijwerkingen van parenteraal toegediend magnesium zijn meestal het gevolg van magnesiumvergiftiging. Deze omvatten blozen, zweten, hypotensie, gedeprimeerde reflexen, slappe verlamming, hypothermie, collaps van de bloedsomloop, depressie van het hart en het centrale zenuwstelsel, overgaand in ademhalingsverlamming.

Hypocalciëmie met tekenen van tetanie secundair aan Magnesiumsulfaattherapie voor eclampsie is gemeld.

Overdosering

Magnesiumintoxicatie manifesteert zich door een sterke daling van de bloeddruk en ademhalingsverlamming. Het verdwijnen van de patellareflex is een nuttig klinisch teken om het begin van magnesiumvergiftiging vast te stellen. Bij overdosering moet kunstmatige beademing worden toegepast totdat een calciumzout IV kan worden ingespoten om de effecten van magnesium tegen te gaan.

Voor behandeling van overdosering

Kunstmatige beademing is vaak noodzakelijk. Intraveneus calcium, 10 tot 20 ml van een 5% oplossing (indien gewenst verdund) met isotone natriumchloride voor injectie) wordt gebruikt om de effecten van hypermagnesemie tegen te gaan. Subcutane fysostigmine, 0,5 tot 1 mg kan nuttig zijn.

Hypermagnesemie bij pasgeborenen kan reanimatie en geassisteerde beademing via endotracheale intubatie of intermitterende positieve-drukbeademing alsook IV-calcium vereisen.

Magnesiumsulfaat Dosering en Toediening

Magnesiumsulfaat in Water voor Injectie is uitsluitend bestemd voor intraveneus gebruik. Voor de behandeling van pre-eclampsie of eclampsie worden intraveneuze infusies van verdunde magnesiumoplossingen (1% tot 8%) vaak gegeven in combinatie met intramusculaire injecties van 50% Magnesiumsulfaat Injectie. Daarom worden bij de hieronder genoemde klinische aandoeningen beide vormen van therapie vermeld, voor zover van toepassing.

Continue maternale toediening van Magnesiumsulfaat in de zwangerschap langer dan 5-7 dagen kan foetale afwijkingen veroorzaken.

In Eclampsie

In ernstige pre-eclampsie of eclampsie bedraagt de totale aanvangsdosis 10 tot 14 g Magnesiumsulfaat. Om de therapie te initiëren kan 4 g magnesiumsulfaat in water voor injectie intraveneus worden toegediend. De infusiesnelheid mag in het algemeen niet hoger zijn dan 150 mg/minuut, of 3,75 ml van een 4% concentratie (of het equivalent daarvan) per minuut, behalve bij ernstige eclampsie met toevallen. Tegelijkertijd kan 4 tot 5 g (32,5 tot 40,6 mEq) magnesiumsulfaat intramusculair in elke bil worden toegediend met onverdunde 50% magnesiumsulfaatinjectie. Na de initiële I.V. dosis, dienen sommige clinici 1 tot 2 g/uur toe via een constante I.V. infusie.

Volgende intramusculaire doses van 4 tot 5 g Magnesiumsulfaat kunnen om de vier uur in afwisselende billen worden geïnjecteerd, afhankelijk van de blijvende aanwezigheid van de patellaire reflex, adequate ademhalingsfunctie, en afwezigheid van tekenen van magnesiumvergiftiging. De therapie moet worden voortgezet tot de paroxysmen ophouden.

Een serummagnesiumspiegel van 6 mg/100 ml wordt als optimaal beschouwd voor het onder controle houden van aanvallen. Een totale dagelijkse dosis (24 uur) van 30 tot 40 g magnesiumsulfaat dient niet te worden overschreden. Bij ernstige nierinsufficiëntie moeten frequente serummagnesiumconcentraties worden verkregen en bedraagt de maximale dosering Magnesiumsulfaat 20 g per 48 uur.

Parenterale geneesmiddelen dienen vóór toediening visueel te worden geïnspecteerd op deeltjes en verkleuring, wanneer de oplossing en de verpakking dit toelaten.

Niet toedienen tenzij de oplossing helder is. Gooi ongebruikte portie weg.

Hoe geleverd:

Magnesiumsulfaat in water voor injectie wordt geleverd als een heldere, kleurloze oplossing in flexibele plastic container voor eenmalige toediening, als volgt:

*Vul de container gedeeltelijk met 50 ml volume in een container van 100 ml.

** Als heptahydraat.

WAARSCHUWING: FLEXIBLE CONTAINER NIET GEBRUIKEN IN SERIEKE CONNECTIES.

Opslaan bij 20° tot 25°C (68° tot 77°F). Beschermen tegen bevriezing.

1. Yokoyama K, Takahashi N, Yada Y. Prolonged maternal magnesium administration and bone metabolism in neonates. Early Human Dev. 2010; 86(3):187-91. Epub 2010 Mar 12. 2. Wedig KE, Kogan J, Schorry EK et al. Skelet demineralisatie en fracturen veroorzaakt door foetale magnesium toxiciteit. J Perinatol. 2006; 26(6):371-4. 3. Nassar AH, Sakhel K, Maarouf H, et al. Adverse maternale and neonatale outcome of prolonged course of Magnesium Sulfate tocolysis. Acta Obstet Gynecol Scan. 2006;85(9):1099-103. 4. Malaeb SN, Rassi A, Haddad MC. Bone mineralization in newborns whose mothers received magnesium sulphate for tocolysis of premature labor. Pediatr Radiol. 2004;34(5):384-6. Epub 2004 Feb 18. 5. Matsuda Y, Maeda Y, Ito M, et al. Effect of Magnesium Sulfate treatment on neonatal bone abnormalities. Gynecol Obstet Invest. 1997; 44(2):82-8. 6. Schanler RJ, Smith LG, Burns PA. Effecten van langdurige maternale intraveneuze magnesiumsulfaattherapie op het neonatale calciummetabolisme en het botmineraalgehalte. Gynecol Obstet Invest. 1997; 43(4):236-41. 7. Santi MD, Henry GW, Douglas GL. Magnesiumsulfaat behandeling van vroeggeboorte als oorzaak van abnormale neonatale botmineralisatie. J Pediatr Orthop. 1994; 14(2):249-53. 8. Holocomb WL, Shackelford GD, Petrie RH. Magnesium tocolyse and neonatal bone abnormalities: a controlled study. Obstet Gynecol. 1991; 78(4):611-4. 9. Cumming WA, Thomas VJ. Hypermagnesemia: a cause of abnormal metaphyses in the neonate. Am J Roentgenol. 1989; 152(5):1071-2. 10. Lamm CL, Norton KL, Murphy RJ. Congenital rickets associated with Magnesium Sulfate infusion for tocolysis. J Pediatr. 1988; 113(6):1078-82. 11. McGuinness GA, Weinstein MM, Cruikshank DP, et al. Effecten van behandeling met magnesiumsulfaat op het perinatale calciummetabolisme. II. Neonatale reacties. Obstet Gynecol. 1980;56(5):595-600. 12. Riaz M, Porat R, Brodsky NL, et al. The effect of maternal Magnesium Sulfate treatment on newborns: a prospective controlled study. J Perinatol. 1998; 18(6 pt 1):449-54.

Gemaakt voor:
Mylan Institutional LLC
Rockford, IL 61103 U.S.A.

Vervaardigd door:
Terumo BCT Ltd
Larne, United Kingdom

JUNI 2018

PRINCIPAL DISPLAY PANEL – 2 g

NDC 67457-553-00

50 ml

Magnesiumsulfaat in water voor injectie

(0.325 mEq Mg++/mL)

2 g/50 mL

(40 mg/mL)

2 g TOTAAL

Voor intraveneus gebruik

Rx only

Mylan

PRINCIPAL DISPLAY PANEL – 4 g

NDC 67457-554-00

100 ml

Magnesiumsulfaat in water voor injectie

(0.325 mEq Mg++/mL)

4 g/100 mL

(40 mg/mL)

4 g TOTAAL

Voor intraveneus gebruik

Rx only

Mylan

Medical Disclaimer