Pelvic inflammatory disease (PID): Oplopende infectie van het vrouwelijk bovenste geslachtsorgaan (de vrouwelijke structuren boven de baarmoederhals). PID is de meest voorkomende en ernstige complicatie van seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA’s), afgezien van AIDS, bij vrouwen.
De tekenen en symptomen van PID zijn onder meer koorts, vaginale afscheiding die vies ruikt, extreme pijn, waaronder pijn tijdens de geslachtsgemeenschap, en vaginale bloedingen. PID kan littekens veroorzaken in de eileiders, eierstokken en aanverwante structuren en leiden tot buitenbaarmoederlijke zwangerschappen, onvruchtbaarheid, chronische bekkenpijn en andere ernstige gevolgen.
De besmettelijke micro-organismen in PID migreren omhoog vanuit de urinebuis en de baarmoederhals naar het bovenste genitale kanaal. Veel verschillende organismen kunnen PID veroorzaken, maar de meeste gevallen worden in verband gebracht met gonorroe en genitale chlamydiale infecties, twee veel voorkomende SOA’s. De gonokok (Neisseria gonorrhea), die gonorroe veroorzaakt, dringt waarschijnlijk door tot in de eileiders, waar hij sommige cellen doet afsterven en andere binnendringt. Het vermenigvuldigt zich in en onder deze cellen. De infectie verspreidt zich dan naar andere organen, wat leidt tot meer ontsteking en littekenvorming. De aanwezigheid van een baarmoederhalsslijmprop helpt normaal gesproken de verspreiding van micro-organismen naar het bovenste genitale stelsel te voorkomen, maar tijdens de ovulatie en de menstruatie is dit minder effectief. De gonokokken kunnen gemakkelijker toegang krijgen tijdens de menstruatie, als menstruatiebloed van de baarmoeder terugstroomt in de eileiders en de organismen met zich meeneemt. Dit kan verklaren waarom de symptomen van PID veroorzaakt door gonorroe vaak onmiddellijk na de menstruatie beginnen en niet op een ander moment van de menstruatiecyclus.
Vrouwen met SOA’s lopen een groter risico op het ontwikkelen van PID. Een eerdere episode van PID verhoogt het risico omdat het afweersysteem van het lichaam vaak beschadigd is tijdens de eerste aanval van een infectie van het bovenste genitale stelsel. Seksueel actieve tieners hebben meer kans op PID dan oudere vrouwen. Hoe meer seksuele partners een vrouw heeft, des te groter is het risico op het ontwikkelen van PID. Vrouwen die één of twee keer per maand douchen, lopen ook meer kans op PID. Door het douchen kunnen de micro-organismen in het bovenste genitale kanaal terechtkomen en het kan ook de afscheiding verlichten, waardoor de infectie wordt gemaskeerd, zodat de vrouw het zoeken van gezondheidszorg uitstelt.
De diagnose van PID kan moeilijk te stellen zijn. Als er symptomen zoals pijn in de onderbuik aanwezig zijn, kan een lichamelijk onderzoek worden gedaan om de locatie te bepalen, te controleren op abnormale vaginale of cervicale afscheiding en op aanwijzingen voor een cervicale chlamydiale infectie of gonorroe. Andere tests, zoals een sonogram, een endometriumbiopsie of een laparoscopie, kunnen worden gebruikt om onderscheid te maken tussen PID en andere ernstige problemen die PID kunnen imiteren.
Omdat kweken van monsters van het bovenste genitale kanaal moeilijk te verkrijgen zijn en omdat meerdere organismen verantwoordelijk kunnen zijn voor een episode van PID, bestaat de behandeling uit het voorschrijven van ten minste twee antibiotica die effectief zijn tegen een breed scala van infectieuze agentia. De symptomen kunnen verdwijnen voordat de infectie genezen is. Zelfs als de symptomen verdwijnen, moet de vrouw alle geneesmiddelen volledig innemen. Vrouwen moeten twee tot drie dagen na het begin van de behandeling opnieuw door hun arts worden geëvalueerd om er zeker van te zijn dat de antibiotica werken om de infectie te genezen.
Ongeveer een kwart van de vrouwen bij wie PID wordt vermoed, moet in het ziekenhuis worden opgenomen. Dit kan nodig zijn als de patiënte ernstig ziek is; als ze geen orale medicatie kan innemen en intraveneuze antibiotica nodig heeft; als ze zwanger is of een adolescente is; als de diagnose onzeker is en een abdominale noodsituatie zoals een blindedarmontsteking kan omvatten; of als ze HIV heeft.
De seksuele partners van vrouwen met PID hebben vaak geen symptomen, hoewel ze besmet kunnen zijn. Zij moeten daarom worden behandeld, zelfs als zij geen symptomen hebben, om herinfectie en een nieuwe aanval van PID te voorkomen. Bij correct en consequent gebruik voorkomen latex condooms de overdracht van gonorroe en beschermen ze gedeeltelijk tegen chlamydiale infectie.
QUESTION
Wat is bekkenontstekingsziekte (PID)? Zie antwoord