Directe gevolgen van betenEdit
Vlooien zijn een plaag voor hun gastheren, die een jeukend gevoel veroorzaken dat ongemak veroorzaakt en leidt tot krabben in de buurt van de beet. Vlooienbeten veroorzaken over het algemeen een verheven, gezwollen en jeukende huid. De beetplaats heeft een enkele prikpunt in het midden. De beten komen vaak in clusters of kleine rijen voor en kunnen tot enkele weken ontstoken blijven.
Deze soort bijt vele soorten zoogdieren en vogels, ook tamme. Hij is aangetroffen bij honden en wilde hondachtigen, apen in gevangenschap, opossums, huiskatten, wilde katachtigen in gevangenschap, kippen, zwarte ratten en Noorse ratten, wilde knaagdieren, varkens, vrijstaartvleermuizen en andere soorten. Het kan ook een tussengastheer zijn voor de vlooienlintworm cestode Dipylidium caninum.
Fleas kan zich snel verspreiden en zich verplaatsen tussen gebieden om wenkbrauwen, wimpers, en schaamstreek te omvatten.
Haarverlies als gevolg van jeuk is gebruikelijk, vooral bij wilde en gedomesticeerde dieren. Bloedarmoede is ook mogelijk in extreme gevallen van grote infecties.
VectormogelijkhedenEdit
Plague, een ziekte die mensen en andere zoogdieren treft, wordt veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis. De menselijke vlo kan drager zijn van de pestbacterie. De pest is berucht omdat hij in de Middeleeuwen miljoenen mensen in Eurazië heeft gedood. Zonder snelle behandeling kan de ziekte ernstige ziekte of de dood veroorzaken. Vandaag de dag komen besmettingen met de pest bij mensen nog steeds voor in het westen van de Verenigde Staten, maar er komen aanzienlijk meer gevallen voor in delen van Afrika en Azië.
Pest is een zeer ernstige ziekte, maar is goed te behandelen met algemeen verkrijgbare antibiotica. Hoe eerder een patiënt medische hulp zoekt en een behandeling krijgt die geschikt is voor pest, hoe beter zijn kansen zijn op een volledig herstel.
Mensen die in nauw contact staan met zeer zieke pneumonische pestpatiënten kunnen worden geëvalueerd en mogelijk onder observatie worden geplaatst. Er kan ook preventieve antibioticatherapie worden gegeven, afhankelijk van het type en het tijdstip van het persoonlijke contact.