| Deze pagina maakt gebruik van Creative Commons-gelicenseerde inhoud van Wikipedia (bekijk auteurs). |  |
|
||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Music of the Sun is het debuutalbum van de Barbadiaanse opname-artieste Rihanna, uitgebracht door Def Jam Recordings op 12 augustus 2005. Voordat ze bij een platenmaatschappij tekende, werd Rihanna ontdekt door platenproducer Evan Rogers, die Rihanna hielp met het opnemen van demo-tapes die naar potentiële platenmaatschappijen konden worden gestuurd. Nadat Rihanna was getekend door Jay-Z, de voormalige Chief executive officer (CEO) en president van Def Jam, bleef ze werken met Rogers en zijn productiepartner Carl Sturken, en werkte ze ook met andere producers voor haar debuutalbum. Music of the Sun werd opgenomen tussen 2004 en 2005. Het album bevat vocalen van artiesten als Kardinal Offishall, J-Status, en Vybz Kartel. Als een R&B album, Music of the Sun bevat muzikale elementen van dance-pop en Caribische muziek genres zoals dancehall en reggae.
Het album kreeg over het algemeen gemengde kritieken van muziek critici, die de dancehall en Caribische geïnspireerde nummers complimenteerden, terwijl anderen kritiek hadden op sommige van de productie. Music of the Sun debuteerde op nummer 10 in de United States (U.S.) Billboard 200 en nummer zes in de Top R&B/Hip-Hop Albums chart. Het album piekte in de top-40 van album charts in Duitsland, Nieuw-Zeeland, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk. Het leverde twee singles op: “Pon de Replay” en “If It’s Lovin’ that You Want”, waarvan de eerste piekte op nummer twee in de U.S. Billboard Hot 100 chart en nummer één in de U.S. Hot Dance Club Songs chart. Music of the Sun werd goud gecertificeerd door de Recording Industry Association of America (RIAA), wat staat voor een verkoop van meer dan 500.000 exemplaren.
Achtergrond en ontwikkeling
Voordat ze bij Def Jam Recordings tekende, werd Rihanna in haar thuisland Barbados ontdekt door de Amerikaanse platenproducer Evan Rogers. De twee ontmoetten elkaar in december 2003 via wederzijdse vrienden van Rihanna en Rogers’ vrouw, terwijl het stel op vakantie was in Barbados, vanwege hoe Rihanna’s vriend Rogers’ vrouw had verteld hoe de aspirant-zangeres altijd aan het zingen en optreden was. Na een eerste ontmoeting vroeg Rogers aan Rihanna om naar zijn hotelkamer te komen, waar ze vertolkingen van Destiny’s Child’s “Emotion” en Mariah Carey’s “Hero” ten gehore bracht. Rihanna’s uitvoeringen maakten indruk op Rogers, die haar vervolgens meenam naar New York, waar ze werd vergezeld door haar moeder om enkele demo-tapes op te nemen die naar platenlabels konden worden gestuurd. De productie van de demo-tapes duurde ongeveer een jaar, omdat Rihanna alleen tijdens de schoolvakanties kon opnemen. Op 16-jarige leeftijd werd Rihanna getekend bij de productiemaatschappij van Rogers en Carl Sturken, Syndicated Rhythm Productions, die haar een advocaat en manager toewezen, waarna de voltooide demo-tapes eind 2004 werden verspreid onder diverse platenlabels over de hele wereld. De eerste die reageerde op de demo-tape was Jay-Z, die onlangs was aangesteld als president en CEO van Def Jam Recordings. Rihanna deed auditie voor hem en muziekmogol L.A. Reid, in zijn kantoor. Terugkijkend op de auditie en de ontmoeting met Jay-Z, legde Rihanna in een interview uit hoe ze zich voelde voordat ze de kamer binnenstapte:
“Toen werd ik pas echt nerveus … Ik had zoiets van: Oh God, hij is daar, ik kan niet kijken, ik kan niet kijken, ik kan niet kijken! Ik herinner me dat ik extreem stil was. Ik was erg verlegen. Ik had het de hele tijd koud. Ik had vlinders. Ik zat tegenover Jay-Z. Zoals, Jay-Zee. Ik was onder de indruk van de ster.”
Tijdens de auditie bracht Rihanna Whitney Houstons cover van “For the Love of You” ten gehore, evenals “Pon de Replay” en “The Last Time”, die waren geschreven en geproduceerd door Rogers en Sturken en zouden worden opgenomen op haar debuutalbum Music of the Sun. Jay-Z was aanvankelijk sceptisch over het tekenen van Rihanna nadat hij vond dat “Pon de Replay” te groot voor haar was, hij zei: “Als een nummer zo groot is, is het moeilijk om ervan terug te komen. Ik teken geen liedjes, ik teken artiesten”. De auditie resulteerde in de ondertekening van een platencontract voor zes albums door Rihanna bij Def Jam Recordings in februari 2005, op dezelfde dag van de auditie, waarbij Jay-Z zei: “Er zijn maar twee manieren om eruit te komen. De deur uit nadat je deze deal hebt getekend. Of door dit raam…”, waarmee hij bedoelde dat hij haar niet zou laten vertrekken met het tekenen van een platencontract. Na het tekenen bij Def Jam Recordings annuleerde Rihanna andere afspraken met platenlabels en verhuisde ze van Barbados naar New York om bij Rogers en zijn vrouw te gaan wonen. Rihanna legde het concept achter de titel van het album uit aan Kidzworld en zei dat de zon representatief is voor de Caribische cultuur van haar geboorteland en voor haarzelf en dat het album bestaat uit muziek van haar afkomst.
Opname en compositie
Nadat Rihanna een platencontract tekende bij Def Jam Recordings, begon ze met verschillende producers te werken voor het debuutalbum en bleef ze werken met Rogers en Sturken, die eerder “Pon de Replay” en “The Last Time” hadden geschreven en geproduceerd voor Rihanna’s demo tape. Hoewel Rihanna verklaarde dat toen ze voor het eerst “Pon de Replay” hoorde, ze het niet wilde opnemen, omdat ze het liedje “sing-songy” vond, maar aan het eind van het opnameproces begon ze het liedje toch leuk te vinden. In een interview met Kidzworld legde Rihanna uit hoe het tweetal haar had geholpen bij het ontwikkelen van haar vaardigheden op het gebied van songwriting. Rogers en Sturken, die hadden gewerkt met artiesten als Britney Spears, Christina Aguilera en Kelly Clarkson.
Music of the Sun werd geïnspireerd door caraïbische muziek, waaronder soca, dancehall en reggae, maar ook door corporating dance-pop en R&B. De lead single “Pon de Replay” werd geschreven door Rogers, Sturken en Vada Nobles, en werd geproduceerd door de eerste twee. Muzikaal gezien haalt “Pon de Replay” invloeden uit de muzikale genres dance-pop, R&B en dancehall. Tekstueel gaat het liedje over het vragen aan de DJ om het favoriete nummer van de hoofdpersoon te spelen, evenals de voldoening van het dansen in een club. “The Last Time”, geschreven en geproduceerd door Rogers en Sturken is een akoestische gitaar gedreven ballad, terwijl “Now That I Know” een gestript snaar gedreven nummer is. Naast de samenwerking met Rogers en Sturken voor het grootste deel van het album, werkte Rihanna samen met productieteams Poke & Tone van Trackmasters en Stargate. De eerste schreef en produceerde de tweede single uitgebracht van het album, “If It’s Lovin’ that You Want”, die Rihanna beschreef als een “leuk nummer”. If It’s Lovin’ that You Want”, een nummer van R&B, is een liedje over een meisje dat tegen een jongen zegt dat hij haar zijn meisje moet maken, omdat zij heeft wat de jongen wil. Een remix van het nummer getiteld “If It’s Lovin’ That You Want – Part 2”, met rap vocalen van Cory Gunz, werd opgenomen als een bonus track op Rihanna’s tweede album, A Girl Like Me (2006). Samen met Rogers en Sturken, schreef en produceerde Stargate mee aan “Let Me”, dat verschijnt als het negende nummer op het album. Music of the Sun bevat een cover van Jamaicaanse zangeres Dawn Penn’s “You Don’t Love Me (No, No, No)”, en bevat dancehall-artiest Vybz Kartel.
Reactie
Kritische ontvangst
Jason Birchmeier van Allmusic was vol lof over Music of the Sun en gaf het 3.5 sterren van de 5; Birchmeier merkte op dat het album Rihanna presenteert als “winsome rather than wannabe,” evenals hoe ze erin slaagde om zich te onderscheiden van andere dance-pop artiesten zoals Ashanti, Beyoncé Knowles en Ciara. Birchmeier verklaarde verder dat “Music of the Sun na een tijdje afzakt naar gezichtsloze trage jams, algehele consistentie behoort niet tot haar attributen, maar gelukkig pikt ze tegen het einde het tempo weer op … het resultaat is een van de meer innemende urban dance-pop albums van het jaar.” Chantal Jenoure van The Jamaica Observer gaf het album 3,5 sterren van de 5, en prees de dancehall en hip hop compositie op een aantal van de nummers, waaronder “Pon de Replay”, “Rush”, “Let Me”, “Music of the Sun” en “That La La La”, schrijvend dat ze de luisteraar een “gelukkig” en “zorgeloos” gevoel geven.
Kelefa Sanneh van The New York Times gaf Music of the Sun een “gemengde” beoordeling; Sanneh prees Rihanna voor het combineren van dancehall en reggae genres met die van meer populaire en mainstream genres, en merkte op dat de combinatie tussen dancehall en pop resulteerde in ” een van de grootste en meest verleidelijke club tracks van de zomer.” Sanneh merkte echter op dat Rihanna “gestrand” klinkt als er geen beat is om mee te zingen. Liam Colle prees het album en de Caribische beats en gaf Music of the Sun een waardering van 5 uit 10. Barry Walters van Rolling Stone beoordeelde het album met 2,5 van de 5 sterren en beschreef het als een album dat de herspeelbaarheid, het vernuft en het ritme van de single mist met “generieke vocale haperingen en tierelantijnen” van US R&B die haar “Caribische charme” verbloemen. Sal Cinquemani van Slant Magazine gaf het album 2.5 sterren van de 5, beschreef het album als een “overvloed aan tiener R&B chanteuses” en beschreef de lead single “Pon de Replay” als “een dancehall-pop mix die veel van zijn zweet en shimmy dankt aan Beyoncé Knowles’ “Baby Boy”. Evan Serpick van Entertainment Weekly was kritisch over Music of the Sun en beoordeelde het als een C-grade album, en schreef “De levendige zang van de 17-jarige tilt nummers als ‘That La La La’ en ‘Let Me,’ maar dit flauwe dancehall/R&B debuut is gevuld met chintzy productie en sentimentele arrangementen die de Music of the Sun blokkeren.”
Commerciële prestaties
In de Verenigde Staten debuteerde Music of the Sun en piekte op nummer 10 in de Billboard 200 album chart in het chartnummer van 17 september 2005. Het album bracht een totaal van 35 weken in de hitlijst. Music of the Sun debuteerde in de U.S. Top R&B/Hip-Hop Albums chart op nummer zes in dezelfde chart uitgave, en bracht een totaal van 44 weken in de chart door. Na vijf maanden werd het album goud gecertificeerd door de Recording Industry Association of America (RIAA) op 1 januari 2006, wat staat voor een verkoop van meer dan 500.000 exemplaren. Op 23 juli 2010 waren er 593.000 exemplaren van het album verkocht in de Verenigde Staten. In Canada debuteerde Music of the Sun op 17 september 2005 en bereikte een hoogtepunt op nummer zeven in de Canadese Albums Chart, maar zakte de week daarna uit de top tien. Na vier maanden van release, werd het album gecertificeerd platina door Music Canada voor de verzending van meer dan 100.000 exemplaren.
Buiten de Verenigde Staten en Canada, Music of the Sun niet in geslaagd om een vergelijkbaar niveau van de hitlijsten succes te bereiken. In het Verenigd Koninkrijk debuteerde het album en piekte het op nummer 35 in de UK Albums Chart in de hitparade van 10 oktober 2005. In de tweede week daalde Music of the Sun met drie posities naar nummer 38, en viel de volgende week uit de officiële UK Top 40. Op 12 mei 2006 werd het album goud gecertificeerd door de British Phonographic Industry (BPI) voor een verkoop van meer dan 100.000 exemplaren. Elders in Europa debuteerde het album in de Zwitserse Albums Chart op nummer 46 in de hitparade van 11 september 2005, en bereikte vier weken later een hoogtepunt op nummer 38. In Oostenrijk debuteerde Music of the Sun op nummer 61 in de Oostenrijkse Albums Chart op 18 september 2005, en bereikte een piek op nummer 45 in de daaropvolgende week. Het album debuteerde en piekte op nummer 93 in de Franse Albums Chart in het chart nummer 24 september 2005. In Nederland debuteerde Music of the Sun op nummer 98 in de Nederlandse Albums Chart in de chart uitgave van 29 april 2006, en stond een week in de chart. In Nieuw-Zeeland debuteerde het album in de New Zealand Albums Chart op nummer 40 in de chart uitgave van 26 september 2005. Tussen 29 september en 10 oktober 2005 viel Music of the Sun uit de top-40 albumcharts, maar kwam op 10 oktober 2005 weer binnen op nummer 40. In zijn vierde week bereikte het album een hoogtepunt op nummer 26.
Singles
“Pon de Replay” werd uitgebracht als de leadsingle van het album op 24 mei 2005. Het kreeg positieve kritieken van muziekcritici, die de West-Indisch en Caribisch geïnspireerde compositie prezen. Bill Lamb van About.com bekritiseerde het nummer echter en schreef dat de tekst de luisteraar niet het gevoel gaf dat hij intellectueel uitgedaagd werd of aan het denken werd gezet over wat het nummer betekende. Het nummer bereikte de eerste plaats op de New Zealand Singles Chart en de tweede plaats op de U.S. Billboard Hot 100 chart en UK Singles Chart. Een begeleidende videoclip werd geregisseerd door Little X en toont Rihanna in een clubomgeving. “If It’s Lovin’ that You Want” werd uitgebracht als de tweede en laatste single van “Music of the Sun” op 2 december 2005. Het nummer kreeg gemengde kritieken van critici, waarbij de meerderheid zowel lovend als kritisch was over Rihanna’s vocale prestaties. Het nummer slaagde er niet in om het succes van “Pon de Replay” te evenaren. Het bereikte nummer 36 in de U.S. Billboard Hot 100 chart en stond in de top veertig van verschillende andere charts. Een begeleidende videoclip werd geregisseerd door Marcus Raboy en toont Rihanna in een strandomgeving.
Track listing
- “Pon de Replay”
- “Here I Go Again” (featuring J-Status)
- “If It’s Lovin’ That You Want”
- “You Don’t Love Me (No, No, No)” (featuring Vybz Kartel)
- “That La, La, La”
- “The Last Time”
- “Willing to Wait”
- “Music of the Sun”
- “Let Me”
- “Rush” (featuring Kardinal Offishall)
- “There’s a Thug in My Life” (featuring J-Status)
- “Now I Know”
Internationale bonus track
13. “Pon de Replay” (Remix featuring Elephant Man)
UK bonus track
14. “Should I?” (featuring J-Status)
Japanse bonustracks
14. “Should I?” (featuring J-Status)
15. “Hypnotized”
Personeel
Credits voor Muziek van de Zon aangepast van Allmusic.
Muzikanten
- Rihanna – zang
- Rob Mounsey- arrangeur/dirigent
- Full Force – zang (achtergrond)
- Carl Sturken – componist, gitaar, keyboards, piano,
- Evangeline Evelyn – gitaar
- Lawrence Glazener – bas
- Avril Brown – viool
- Kenneth Burward-Hoy – viool
- Yana Goichman – viool
- Ann Leathers – viool
- Cenovia Cummins – viool
- Jan Mullen – viool
- Elizabeth Nielson – viool
- Debra Shufelt – viool
- Marti Sweet – viool
- Uri Vodoz – viool
- Carol Wener – viool
- Stephanie Cum – cello
- Richard Locker – cello
- Mark Orrin Shuman – cello
- Lian Truffel – cello
- Tristan Hart – altviool
- Vince Lionti – altviool
- Sue Pray – altviool
Productie
- Evan Rogers, Carl Sturken – Executive producers
- Full Force, Evan Rogers – Vocal production
- Full Force – Additional vocal production
- Al Hemberger, Matt Noble, Malcolm Pollack – Engineers
- Jason Agel, Roy Matthews, Alex Pinto – Assistant engineers
- Jason Goldstein, Jason Groucott, Al Hemberger – Mixing
- Chris Gehringer – Mastering
- Jay Brown, Adrienne Muhammad, Tyran “Ty Ty” Smith – A&B
- Tai Linzie – Design
- Andy West – Art Direction
- Tai Linzie, Mark Mann, Ivan Otis – Fotografie