door Fay Chou
De Chinezen maken hun kinderen al heel vroeg zindelijk. Het is een “oud Chinees geheim” dat al duizenden jaren van generatie op generatie wordt doorgegeven. Helaas is het ook een verdwijnende traditie geworden voor de gemoderniseerde stadsbewoners, die wegwerpluiers veel handiger vinden. Maar de meeste Chinezen van mijn generatie, zelfs van de generatie van mijn kinderen, kennen deze techniek nog (vooral die van het platteland), en velen herinneren zich nog dat ze een kruisloze broek hebben gezien of gedragen toen ze opgroeiden. Terwijl westerse baby’s luiers, trainingsluiers, potjes en toiletten krijgen, gaan veel Chinese baby’s van luiers direct over op kruisloze broeken waar helemaal niets in zit.
Ik leerde deze zindelijkheidstrainingstruc van mijn grootmoeder, die op het platteland woonde met een groot huishouden en een nog grotere tuin. Alle peuters in mijn familie renden rond en speelden in de tuin in een broek zonder kruis, en hurkten gewoon op de grond als het nodig was. Oma ruimde het na ons op door as op de poep te strooien en het weg te vegen. Maar voor dit alles, nog voor we konden lopen, waren we als baby al zindelijk.
De volgende tips komen uit mijn persoonlijke ervaring met het zindelijk maken van een (veel) jongere broer, een zoon en een dochter, en een kleindochter. Ze zijn allemaal in Amerika geboren, dus ik heb de Chinese en Amerikaanse cultuur gecombineerd door ze te leren direct in het toilet te plassen en te poepen.
Zodra de baby sterk genoeg is om zijn hoofdje omhoog te houden en zijn bovenlichaam stijf, wat slechts een paar maanden oud kan zijn, is hij klaar om op het potje getrapt te worden. Neem hem mee naar het toilet en fluit een eentonig fluitje, waarbij u de toonhoogte aan het eind iets verhoogt. Als de baby gaat, beloon hem dan met complimentjes, knuffels en kusjes.
Om de beweging van de kommetjes aan te moedigen, maakt u een tweelettergrepig, trekkend geluid als “uh-uh”, met de nadruk op de tweede “uh”. Beloon ook met veel positieve stimulans als de baby in het toilet poept.
Zelfs als de baby niet gaat, zet hem dan niet onder druk of scheld hem niet uit. Als er niets gebeurt na een paar momenten van zitten en fluiten (niet meer dan een minuut of twee), beëindig dan gewoon de training en probeer het later opnieuw.
Ik heb ontdekt dat de beste tijd om een baby te trainen om in het toilet te plassen is wanneer hij voor het eerst wakker wordt en zijn blaas vol is. Gebruik de “straddle” positie voor baby’s: Staande voor het toilet, verwijder de luier van de baby en draai hem om zodat zijn rug tegen uw buik ligt. Ondersteun de baby onder zijn dijen en knieën, ga schrijlings over het toilet zitten en ga voorzichtig op de rand van de toiletbril zitten (niet te ver naar achteren, anders kunt u er samen met de baby afvallen).
Deze houding heeft verschillende voordelen: De baby ligt behaaglijk en warm over het toilet, en kan op elk moment worden opgetild om de inhoud van de pot te controleren. U kunt ook gemakkelijk zijn billetjes afvegen door hem achterover te kantelen en op een van uw benen te leggen, met een hand beide beentjes vast te pakken en met de andere hand toiletpapier te pakken.
Wanneer de baby groter wordt, kunt u de “schrijlings” positie aanpassen door iets uit het midden te gaan zitten, en naar links of rechts te draaien, zodat de voetjes van de baby niet strak tegen de verhoogde zitting worden gedrukt. Anders kan hij te hard schoppen en u beiden van het toilet duwen.
Een ander alternatief is om een kleine babytoiletbril te kopen die over de gewone zitting past. Zo kan de baby met zijn gezicht naar u toe op het toilet zitten terwijl u hem bij zijn middel of armen vasthoudt om hem vast te zetten. Deze methode wordt aanbevolen wanneer de baby te groot wordt voor de “schrijlings” positie. Het is echter niet zo gemakkelijk om de toiletpot te controleren of het achterwerk van de baby af te vegen. En de baby kan zijn hoofdje niet draaien om liefdevol naar u te glimlachen op slechts enkele centimeters afstand om een kus op het voorhoofd te ontvangen (onbetaalbaar!)
De beste tijd om de baby te trainen om te poepen is nadat hij gegeten heeft, wanneer zijn maag vol is en zijn darmen gewerkt hebben. Als de baby moet poepen, zijn er meestal enkele signalen: hij stopt met eten of spelen en lijkt zich ergens op te concentreren. Zijn gezicht kan rood worden; hij kan krampachtige geluiden maken of gewoon scheten laten. Als u de baby op dit moment naar het toilet brengt, kan hij waarschijnlijk in het toilet poepen.
Probeer de hele dag door de gelegenheid te grijpen om te oefenen: Als de baby een stoelgang heeft of op het punt staat te hebben, of tijdens een van de luierwissels, neem hem dan mee naar het toilet, gewoon om hem aan de routine te laten wennen. Hoe ijveriger u dit doet, hoe sneller de baby zal leren om naar het toilet gaan te associëren met het fluitje en het “uh-uh” geluid.
Binnen een paar maanden waren alle baby’s die ik op deze manier had getraind met succes geconditioneerd om zichzelf te ontlasten op elk toilet, waar dan ook, zelfs zonder geluidssignalen. Het meest verbazingwekkende is dat deze trainingsmethode zelfs werkte bij mijn kleindochter van twee jaar, die een neurologische stoornis heeft (algehele vertraging in haar ontwikkelingen). Hoewel ze nog niet kan lopen of praten, weet ze wat ze moet doen als ze boven een toilet wordt gehouden. En we hoeven haar ook niet meer te fluiten of “uh-uh” te zeggen.
En zo leren de Chinezen hun baby’s zindelijk te maken.