Abstract
Van april 1993 tot maart 1994 werden 187 ischemische beroertepatiënten prospectief geregistreerd in de Hospital de Santa Maria Stroke Data Base. Demografische kenmerken, vasculaire risicofactoren, klinische symptomen en tekens, resultaten van de computertomografie, het meest plausibele beroerte-mechanisme, en de getroffen vasculaire gebieden werden vergeleken tussen patiënten met en zonder misselijkheid of braken door middel van univariate en multivariate statistische technieken. Dezelfde vergelijkingen werden uitgevoerd in de subgroepen van patiënten met een beroerte in het vertebrobasilaire of carotisgebied. Dit regressiemodel werd gevalideerd in een tweede steekproef van 102 patiënten met ischemisch herseninfarct die van augustus 1995 tot april 1996 in de databank waren geregistreerd. Tweeëntwintig procent van 187 patiënten met ischemisch herseninfarct klaagden over misselijkheid of braken binnen een interval van 12 uur na het begin van het herseninfarct. Misselijkheid of braken kwam vaker voor bij beroertes van het vertebrobasilaire gebied (45%) dan bij beroertes van het carotisgebied (10%). In meervoudige regressieanalyse waren vertebrobasillaire beroerte (odds ratio, OR, 3,6), hoofdpijn (OR 3,1) en duizeligheid (OR 3,4) significante onafhankelijke voorspellers, terwijl in de subgroep van patiënten met vertebrobasillaire beroerte, hoofdpijn (OR 3,0) en duizeligheid (OR 2,5) significante onafhankelijke voorspellers waren. De identificatie van onafhankelijke variabelen geassocieerd met misselijkheid of braken bij ischemische beroerte maakt het mogelijk patiënten met een hoog risico op braken tijdens de acute beroerffase op te sporen en het mogelijke pathofysiologische mechanisme ervan te postuleren, namelijk stimulatie van het braakcentrum door vestibulaire of trigeminovasculaire afferenten.