Nerve Conduction Studies

Tijdens het onderzoek wordt uw zenuw gestimuleerd, meestal met elektrodenpleisters die op uw huid worden geplakt. Twee elektroden worden op de huid over uw zenuw geplaatst. De ene elektrode stimuleert de zenuw met een zeer lichte elektrische impuls. De andere elektrode registreert dit. De resulterende elektrische activiteit wordt geregistreerd door een andere elektrode. Dit wordt voor elke te onderzoeken zenuw herhaald.

De snelheid wordt dan berekend door de afstand tussen de elektroden te meten en de tijd die de elektrische impulsen nodig hebben om zich tussen de elektroden te verplaatsen.

Een verwante test die kan worden gedaan is een elektromyografie (EMG). Hierbij wordt de elektrische activiteit in uw spieren gemeten. Het wordt vaak op hetzelfde moment gedaan als een NCV. Beide tests helpen bij het vaststellen van de aanwezigheid, de plaats en de omvang van ziekten die de zenuwen en spieren beschadigen.

Waarom zou ik een zenuwgeleidingssnelheidstest nodig kunnen hebben?

NCV wordt vaak samen met een EMG gebruikt om het verschil te zien tussen een zenuwaandoening en een spieraandoening. NCV spoort een probleem met de zenuw op, terwijl een EMG vaststelt of de spier goed werkt als reactie op de prikkel van de zenuw.

Ziekten of aandoeningen die met NCV kunnen worden gecontroleerd zijn:

  • Guillain-Barré-syndroom. Een aandoening waarbij het immuunsysteem van het lichaam een deel van het perifere zenuwstelsel aanvalt. De eerste symptomen kunnen zwakte of een tintelend gevoel in de benen zijn.

  • Carpaal tunnel syndroom. Een aandoening waarbij de nervus medianus, die van de onderarm naar de hand loopt, bij de pols wordt ingedrukt of afgekneld door vergrote pezen of ligamenten. Dit veroorzaakt pijn en gevoelloosheid in de vingers.

  • Ziekte van Charcot-Marie-Tooth. Een erfelijke neurologische aandoening die zowel de motorische als de gevoelszenuwen aantast. Het veroorzaakt zwakte van de voet en onderbeenspieren.

  • Ziekte van de hernia. Deze aandoening treedt op wanneer het vezelachtige kraakbeen dat de schijven van uw wervels omgeeft, afbreekt. Het centrum van elke schijf, dat een gelatineachtige substantie bevat, wordt naar buiten gedrukt. Dit zet druk op een spinale zenuw en veroorzaakt pijn en schade aan de zenuw.

  • Chronische inflammatoire polyneuropathie en neuropathie. Dit zijn aandoeningen die het gevolg zijn van diabetes of alcoholisme. Symptomen kunnen zijn gevoelloosheid of tintelingen in een enkele zenuw of vele zenuwen tegelijk.

  • Problemen met de heupzenuw. Er zijn veel oorzaken van ischiaszenuwklachten. De meest voorkomende is een uitpuilende of gescheurde tussenwervelschijf die drukt tegen de wortels van de zenuw die naar de ischiaszenuw leidt. Pijn, tintelingen of gevoelloosheid zijn vaak het gevolg.

Zenuwgeleidingsonderzoek kan ook worden gedaan om de oorzaak van symptomen te vinden, zoals gevoelloosheid, tintelingen en voortdurende pijn.

Andere aandoeningen kunnen uw zorgverlener ertoe aanzetten NCV aan te bevelen.

Wat zijn de risico’s van NCV-tests?

De spanning van de elektrische pulsen die tijdens een NCV worden gebruikt, wordt als zeer laag beschouwd.

Risico’s zijn afhankelijk van uw specifieke medische aandoening. Zorg ervoor dat u eventuele zorgen vóór de procedure met uw zorgverlener bespreekt.

Zekere factoren of omstandigheden kunnen de resultaten van NCV-tests verstoren, waaronder beschadiging van het ruggenmerg, hevige pijn vóór de test en lichaamstemperatuur.

Tel uw zorgverlener als u een hartdefibrillator of pacemaker hebt, omdat er mogelijk voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen.

Hoe bereid ik me voor op een NCV-test?

  • Uw zorgverlener zal u de procedure uitleggen en u kunt vragen stellen.

  • U wordt gevraagd een toestemmingsformulier te ondertekenen waarmee u toestemming geeft voor de procedure. Lees het formulier zorgvuldig door en stel vragen als iets niet duidelijk is.

  • In het algemeen hoeft u niet te vasten of verdoofd te worden voor de ingreep.

  • Voor en tijdens de ingreep moet een normale lichaamstemperatuur worden aangehouden, omdat een lage lichaamstemperatuur de zenuwgeleiding vertraagt.

  • Vertel uw arts over alle geneesmiddelen (receptplichtig en vrij verkrijgbaar) en kruidensupplementen die u gebruikt.

  • Kleed u in kleding die toegang geeft tot het te onderzoeken gebied of die gemakkelijk kan worden uitgetrokken.

  • Gebruik geen lotions of oliën op uw huid gedurende enkele dagen voor de ingreep.

  • Afhankelijk van uw medische toestand, kan uw arts om een andere voorbereiding vragen.

Wat gebeurt er tijdens de NCV-test?

Een NCV-procedure kan poliklinisch worden uitgevoerd, of als onderdeel van uw verblijf in een ziekenhuis. De procedures kunnen variëren, afhankelijk van uw aandoening en de praktijken van uw arts.

De NCV wordt gedaan door een neuroloog. Dit is een arts die gespecialiseerd is in hersen- en zenuwaandoeningen. Een technoloog kan ook sommige delen van het onderzoek doen.

Over het algemeen verloopt een NCV procedure als volgt:

  1. U wordt gevraagd kleding, sieraden, haarspelden, brillen, gehoorapparaten of andere metalen voorwerpen die de procedure kunnen verstoren, te verwijderen.

  2. Als u wordt gevraagd uw kleding uit te doen, krijgt u een operatieschort aan.

  3. U wordt gevraagd om te zitten of te liggen voor het onderzoek.

  4. Een neuroloog zal de te onderzoeken zenuw(en) lokaliseren.

  5. Met een speciale pasta brengt de neuroloog een registratie-elektrode op de huid van uw zenuw aan. Vervolgens plaatst hij of zij een stimulerende elektrode op een bekende afstand van de opname-elektrode.

  6. Een lichte en korte elektrische schok, toegediend via de stimulerende elektrode, zal uw zenuw stimuleren.

  7. U kunt gedurende enkele seconden een licht ongemak ondervinden.

  8. De stimulatie van de zenuw en de reactie worden op een monitor getoond.

Wat gebeurt er na een NCV?

De pasta waarmee de elektroden zijn bevestigd, wordt van uw huid verwijderd.

Na de test kunt u uw vroegere activiteiten hervatten, tenzij uw zorgverlener u anders adviseert. Uw arts kan u adviseren om de rest van de dag geen zware activiteiten meer te ondernemen.

Uw arts kan u na de procedure nog andere instructies geven, afhankelijk van uw situatie.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.