Het wordt behandeld als een taboe, maar miskramen komen veel voor.
Welnu, volgens een nieuw onderzoek komen ze veel meer voor dan iemand van ons zich realiseert – zelfs de vrouwen die ze hebben. Uit het onderzoek is gebleken dat meer dan de helft van de geslaagde bevruchtingen in een miskraam eindigt.
Het onderzoek, dat nog niet aan een peer review is onderworpen, is geschreven door de evolutionaire geneticus William Richard Rice van de University of California, Santa Barbara, en is gebaseerd op vele eerder uitgevoerde studies en gezondheidsdatabanken voor een meta-analyse.
Vorig onderzoek heeft uitgewezen dat ergens tussen de 10 en 20 procent, of maar liefst 1 op de 4 bekende zwangerschappen eindigt in een miskraam, medisch ook bekend als spontane abortus.
Eén onderzoek in Denemarken, dat 1.221.546 zwangerschappen tussen 1978 en 1992 omvatte, wees uit dat het totale miskraampercentage 13,5 procent bedroeg.
Het is duidelijk dat dit per regio en sociaaleconomische status zal verschillen, en het risico neemt sterk toe met de leeftijd.
Maar er is nog een andere belangrijke kanttekening: veel vrouwen weten aanvankelijk niet eens dat ze zwanger zijn; en aangezien de meeste miskramen in de eerste 12 weken van de zwangerschap plaatsvinden, krijgen veel vrouwen een miskraam zonder dat ze het zelfs maar weten.
Het zijn deze onbekende miskramen die de meerderheid vormen, volgens Rice. Hij ontdekte dat een vrouw van in de twintig evenveel kans heeft op een miskraam als op een voldragen foetus.
En omdat het aantal miskramen alleen maar toeneemt met de leeftijd, is het aantal miskramen veel groter dan het aantal levendgeborenen, zo stelt zijn analyse.
“Het is geen abnormaliteit,” vertelde hij aan New Scientist. “Het is de norm.”
Het zijn niet alleen de bekende zwangerschapsstatistieken die deze informatie opleveren. We kunnen ook veel leren van IVF-statistieken.
Uit een IVF-studie uit 2014 bleek dat van 284 succesvol gekaryotypeerde embryo’s van jonge vrouwen er 151 afwijkingen hadden in het aantal chromosomen – een percentage van 53,2 procent.
Dit soort afwijkingen, aneuploïdie genaamd, is de meest voorkomende oorzaak van miskramen, goed voor 50 procent, en het risico erop neemt toe met de leeftijd.
Met behulp van informatie zoals deze, berekende Rice dat vrouwen in Denemarken, op basis van de eerder genoemde studie, gemiddeld 1,7 levendgeborenen hebben in hun leven – maar 2,1 miskramen. En dit is een land met toegang tot gratis geboortebeperking en electieve abortussen tot 12 weken.
Aan de andere kant hadden Mormoonse vrouwen in Amerika in de 19e eeuw gemiddeld 8 levendgeborenen, en 16,8 miskramen.
Het is een bevinding die twee dingen suggereert. Ten eerste is een miskraam “het belangrijkste resultaat van de bevruchting” en “een natuurlijk en onvermijdelijk onderdeel van de menselijke voortplanting op alle leeftijden”, schrijft Rice in zijn artikel.
Ten tweede kan de toegang tot geboortebeperking het aantal miskramen dat een vrouw in haar leven zal hebben, verminderen.
Hoewel de werkelijke cijfers waarschijnlijk nooit met zekerheid bekend zullen zijn, is het een kwestie van gezond verstand dat het gebruik van voorbehoedsmiddelen de kans op een miskraam tijdens het gebruik enorm verkleint – omdat het de kans op zwangerschap in de eerste plaats enorm verkleint.
Dus is het niet verwonderlijk dat dit ook is wat de cijfers van Rice laten zien.
“Om zich voort te planten, kan een menselijke vrouw niet afzien van een hoog risico op abortussen, en om een groot gezin te krijgen is het vrijwel onmogelijk om meerdere abortussen te vermijden,” schreef hij in zijn paper.
“Moderne geboortebeperking met toegang tot electieve abortussen, vermindert – in plaats van te verhogen – het aantal abortussen dat een vrouw tijdens haar leven pleegt.”