Vroege levenEdit
Geboren en getogen in Massachusetts, is Lopatin de zoon van Russisch-joodse “refusenik” emigranten uit de Sovjet-Unie, beiden met een muzikale achtergrond. Enkele van zijn eerste experimenten met elektronische muziek werden geïnspireerd door zijn vaders collectie van gedubde jazz fusion en Stevie Wonder tapes, en zijn Roland Juno-60 synthesizer, een instrument dat Lopatin zou erven en veelvuldig zou gaan gebruiken. Op de middelbare school speelde Lopatin synthesizer in groepen met vriend en toekomstige medewerker Joel Ford, en trad hij op tijdens schoolevenementen. Lopatin ging naar het Hampshire College in Massachusetts voordat hij naar Brooklyn, New York, verhuisde om aan het Pratt Institute te studeren aan archivistiek. In die tijd raakte hij betrokken bij de underground noise music scene van Brooklyn.
2007-2012: Vroege carrièreEdit
Lopatin bracht aanvankelijk muziek uit onder een aantal aliassen en als onderdeel van verschillende groepen, waaronder Infinity Window en Astronaut, voordat hij het pseudoniem Oneohtrix Point Never aannam, een verbale speling op de naam van het Boston FM radiostation Magic 106.7. De eerste OPN-opnames waren gebaseerd op synthesizermuziek, new age-motieven uit de jaren ’80 en hedendaagse noise-muziek. Lopatin bracht een reeks cassette- en CD-R projecten uit, afgewisseld met een trilogie van full-length albums: Betrayed in the Octagon (2007), Zones Without People (2009), en Russian Mind (2009). Veel van dit materiaal werd uiteindelijk verzameld op de compilatie Rifts (2009), die hem internationale bekendheid opleverde; het werd door het Britse tijdschrift The Wire uitgeroepen tot het op één na beste album van 2009. In 2009 bracht Lopatin ook het audiovisuele project Memory Vague uit, met onder meer zijn spraakmakende YouTube-video “nobody here”. Zijn werk in deze periode zou worden geassocieerd met de underground hypnagogische poptrend van het begin van de jaren 2000.
In juni 2010 volgde Lopatin Rifts op met zijn major label debuut Returnal, uitgebracht op Editions Mego. In hetzelfde jaar bracht hij de invloedrijke gelimiteerde cassette Chuck Person’s Eccojams Vol. 1 uit, die zou helpen het op internet gebaseerde genre vaporwave van 2010 te inspireren, en vormde hij het duo Games (later omgedoopt tot Ford & Lopatin) met jeugdvriend Joel Ford. Lopatins volgende album Replica kwam in 2011 uit op zijn nieuw opgerichte label Software Recording, en oogstte opnieuw lof. Hierop ontwikkelde Lopatin een sample-gebaseerde benadering die putte uit de audio van televisiereclames uit de jaren ’80 en ’90. Ook nam Lopatin dat jaar deel aan het samenwerkingsalbum FRKWYS Vol. 7 met muzikanten David Borden, James Ferraro, Samuel Godin en Laurel Halo als onderdeel van RVNG’s labelreeks; Ford & Lopatin bracht Channel Pressure uit, en OPN werd uitgekozen om op te treden op het All Tomorrow’s Parties festival. Lopatin en beeldend kunstenaar Nate Boyce werkten samen aan de performance-installatie Reliquary House in 2011; de muziek van dit project zou later worden uitgebracht op het split OPN/Rene Hell-album Music for Reliquary House / In 1980 I Was a Blue Square (2012). In 2012 werkte Lopatin samen met Tim Hecker aan het album Instrumental Tourist.
2013-2016: Signing with WarpEdit
In 2013 tekende Lopatin bij Warp Records. Zijn label debuut, R Plus Seven, werd uitgebracht op 30 september 2013 tot positieve ontvangst. Lopatin werkte samen met verschillende artiesten aan visuele begeleidingen, live-optredens en internetprojecten voor het album, onder wie zijn vaste medewerker Nate Boyce; Jon Rafman; Takeshi Murata; Jacob Ciocci, en John Michael Boling. Ook in 2013 componeerde Lopatin zijn eerste filmscore-voor Sofia Coppola’s film The Bling Ring, een samenwerking met Brian Reitzell-en OPN nam deel aan het Warp x Tate-evenement en kreeg de opdracht om een stuk te maken geïnspireerd op Jeremy Deller’s The History of the World.
In 2014 ondersteunde Lopatin Nine Inch Nails op hun tournee met Soundgarden, als vervanger van Death Grips. Op 4 oktober 2014 presenteerde hij een wereldpremière live soundtrack voor Koji Morimoto’s anime film Magnetic Rose uit 1995. Het evenement vond plaats in het Jodrell Bank Centre for Astrophysics, en bevatte Anohni op een vertolking van het OPN-nummer “Returnal”, evenals audio-visuele werken van Nate Boyce die zijn gehost door het Barbican Centre in Londen, het Museum of Modern Art en MoMA PS1. In datzelfde jaar bracht OPN Commissions I uit voor Record Store Day, met verschillende in opdracht gemaakte stukken. Hij droeg ook “Need” bij aan de Bleep:10 compilatie ter ere van de 10e verjaardag van de online retailer. In 2015 volgde Commissions II.
Problemen met het afspelen van dit bestand? Zie media help.
Lopatin bracht in november 2015 zijn tweede Warp LP Garden of Delete uit na een raadselachtige promotiecampagne. Hij componeerde ook de score voor de film Partisan uit 2015, geregisseerd door Ariel Kleiman. In 2016 leverde Lopatin bijdragen aan het 2016 album Hopelessness en 2017 EP Paradise van de Britse zangeres Anohni, evenals Chicago footwork producer DJ Earl’s 2016 album Open Your Eyes. In de herfst van 2016 organiseerde UCLA’s Hammer Museum de filmserie Ecco: The Videos of Oneohtrix Point Never and Related Works, gewijd aan het visuele werk van Lopatin en zijn medewerkers.
2017-heden: Age Of and Magic Oneohtrix Point NeverEdit
In januari 2017 werd een samenwerking tussen OPN en FKA twigs bevestigd. In 2017 verzorgde OPN de soundtrack voor de film Good Time, geregisseerd door Ben & Josh Safdie. Hij won de Soundtrack Award op het 2017 Cannes Film Festival voor zijn werk aan de film, waaronder een samenwerking met zanger Iggy Pop getiteld “The Pure and the Damned”. De soundtrack van de film werd op 11 augustus 2017 uitgebracht via Warp.
In juni 2018 bracht Lopatin zijn achtste studioalbum Age Of uit op Warp. Het album werd vergezeld door Myriad, een expansief conceptueel live-project dat een ‘concertscape’ en een ‘vierdelige epochal song cycle’ werd genoemd en samenwerkingen met live-muzikanten en de visuele kunstenaars Daniel Swan, David Rudnick, en Nate Boyce bevatte; het project ging in mei 2018 in première in de Park Avenue Armory. Ook in 2018 werkte OPN samen met David Byrne aan diens LP American Utopia. In 2019 componeerde hij de originele score voor de Safdie Brothers’ 2019 speelfilm Uncut Gems.
In 2020 werkte hij samen met The Weeknd aan het album After Hours, produceerde twee en schreef drie van de nummers. Op 25 september kondigde hij de release van zijn negende album aan, getiteld Magic Oneohtrix Point Never, dat werd uitgebracht op 30 oktober 2020. Lopatin was de muzikaal leider voor de band van de Weeknd tijdens de Super Bowl LV halftime show in februari 2021.
Persoonlijk levenEdit
Lopatin is aan het daten met Dasha Nekrasova, een actrice en co-host van de podcast Red Scare. Nekrasova regisseerde de videoclip voor het OPN-nummer I Don’t Love Me Anymore, evenals de uitvoering van het nummer in de Tonight Show.