Ik zorg al 10 jaar voor mams. Ik hou heel veel van moeder. Ik zorg de hele dag voor haar (koken, wassen, schoonmaken, vermaken, doktersafspraken regelen…etc. Soms tolereer ik haar ongelukjes. maar zodra ze het ongelukje over het hele huis verspreidt, begin ik te schreeuwen, te gillen –niet ophouden met schreeuwen…arme moeder probeert me te kalmeren… (ik haatte mezelf…ze probeert me te kalmeren en ik weet dat ze dit niet meent)….Vele keren heb ik het gevoel dat ik slecht ben. Nu begon ik mezelf af te vragen of ik echt van mam hield… waarom ik zoveel schreeuwde van woede… Ik weet dat dit heel veel werk is… het kost me 4 tot 6 uur om het huis schoon te maken met deze misser… Daarna ben ik zo moe. Mijn zus schreeuwde tegen me toen ze wist wat ik had gedaan en ze zei dat God me zal straffen… Mijn moeder heeft veel voor ons gedaan en ik had kunnen verwachten dat dit zou gebeuren. Mijn zus dringt erop aan dat ik thuis een paar uur woonassistentie krijg. Ik weiger dat te doen. Ik heb een volledige pauze nodig en geen vreemde in huis. Ik voel me schuldig tegenover mijn moeder. Ik heb medelijden met haar. Ik weet dat ze de beste moeder van de wereld is, maar ik heb medelijden met mezelf… niemand begrijpt hoe moeilijk dit is