Herinnert u zich de spreekbeurten op de lagere school? Meer dan waarschijnlijk bracht je een speciaal voorwerp mee naar school en toonde je aan je klasgenoten hoe het werkte of wat er zo uniek aan was. Misschien vertelde je ook iets over de geschiedenis van het voorwerp of waarom het belangrijk voor je was.
Opvoedkundig gezien was het doel van Show and Tell om kinderen te helpen hun spreekvaardigheid in het openbaar te ontwikkelen. Het concept van Show and Tell kan ook worden toegepast op onderwijs en coaching bij het gebruik van demonstraties tijdens een les of oefening. Er is door de jaren heen een schat aan motorisch leeronderzoek gedaan naar het gebruik en de waarde van demonstraties (show) en verbale instructies (tell) om het leren van een nieuwe taak te vergemakkelijken (Magill en Anderson, 2017; Schmidt en Lee, 2014; SHAPE America 2014; Wulf, 2013). Wanneer het kader van de sociale leertheorie wordt omarmd, creëert het demonstreren van een vaardigheid of taak een mentaal beeld waarmee studenten zich kunnen identificeren wanneer ze de beweging of activiteit proberen te reproduceren (Magill & Anderson, 2017). Het concept, “een beeld is duizend woorden waard,” benadrukt het belang van het demonstreren van vaardigheidstechnieken en activiteiten bij het lesgeven en coachen. Het toevoegen van verbale instructie, samen met een demonstratie, helpt leerlingen verder bij het assimileren van de taak die wordt onderwezen.
Het is mijn ervaring dat lerarenvoorbereidingskandidaten het veel gemakkelijker vinden om verbale uitleg te gebruiken dan demonstraties tijdens instructie. In feite zijn ze heel goed in vertellen. Studenten in de leerkracht/coach voorbereidingsprogramma’s hebben vaak een hoog niveau van inhoudelijke kennis verworven, vooral in die sporten of activiteiten die ze hebben gespeeld. Als zodanig hebben ze de neiging alles uit te leggen wat ze weten wanneer ze een vaardigheid onderwijzen. De overvloed aan informatie wordt te veel voor de leerlingen om effectief te verwerken en te onthouden. Plus, overmatig praten tijdens de uitleg neemt te veel tijd in beslag binnen een les of oefening en vermindert de hoeveelheid beschikbare tijd voor oefen- en spelmogelijkheden.
Een van de manieren om informatie-overload te beteugelen is om de demonstratie en uitleg eenvoudig te houden door te focussen op een of twee onderdelen van een vaardigheid per keer (Magill en Anderson, 2017; SHAPE America, 2014). Hoe bepaal je welke beweging of vaardigheidselementen het belangrijkst zijn om aan te leren als onderdeel van een demonstratie? Een methode is om de hoeveelheid inhoud te tapselen door een trechterbenadering te gebruiken (Shimon, 2020). Bij het gebruik van de trechtervorm bevat de grootste opening van de trechter een uitgebreide lijst van alle onderdelen van een vaardigheid (vaardigheidselementen) die nodig zijn om de vaardigheid uit te voeren (bijvoorbeeld, buig de knieën; spreid de voeten uit elkaar; knak de pols; duw de tenen af). Bij het bepalen van de elementen van de vaardigheid moet u nagaan wat de leerlingen moeten doen bij de voorbereiding van de uitvoering van de vaardigheid, de uitvoering van de vaardigheid en de afwerking van de beweging van de vaardigheid. Naarmate de trechter zich vernauwt, wordt de inclusieve lijst bovenaan de trechter ingekort door vijf of zes belangrijkste vaardigheidselementen te selecteren. Soms kunnen verschillende afzonderlijke vaardigheidselementen in één beweging worden gecombineerd. Bijvoorbeeld, als een leraar of coach zegt, “start in een atletische houding, dan weten de leerlingen dat ze hun knieën moeten buigen, hun voeten op schouderbreedte uit elkaar moeten zetten en hun handen voor hun lichaam moeten houden. Door de cue “start in een atletische houding” te gebruiken, is het aantal afzonderlijke vaardigheidselementen om te demonstreren en uit te leggen teruggebracht tot één element. In het smalste deel van de trechter worden slechts één of twee van de meest kritische vaardigheidselementen uit de verkorte lijst gekozen. Deze toegewezen vaardigheden worden het kernpunt tijdens de eerste demonstratie, waardoor de hoeveelheid informatie die in één keer wordt verstrekt, wordt beperkt. Houd er rekening mee dat het beperken van de lijst met belangrijke vaardigheidsonderdelen zal variëren, afhankelijk van het vaardigheidsniveau van de leerlingen.
Zoals te zien is in figuur 1, is een uitgebreide lijst met vaardigheidselementen voor het slaan van een bal vanaf een tee door een leraar vastgesteld. Dat is een heleboel informatie om uit te leggen en te demonstreren, dus heeft de leerkracht de lijst beperkt tot de zes belangrijkste vaardigheidselementen die haar leerlingen moeten kennen. Uiteindelijk koos de lerares uit de verfijnde lijst van zes elementen twee elementen om zich eerst op te concentreren terwijl ze de volledige swing demonstreerde: (a) de korte stap voorwaarts met de voorste voet, en (b) het draaien van de achterste voet (squish the bug) tijdens de swing. Andere elementen van de verkorte lijst van de leraar worden later gedemonstreerd en uitgelegd, terwijl de leerlingen hun swingtechniek oefenen en verfijnen.
Als een vaardigheid wordt gedemonstreerd, is het belangrijk de aandacht van de leerlingen te vestigen op een of twee onderdelen van de vaardigheid om te observeren. Deze techniek wordt aandachtsfocus genoemd (Wulf, 2013) en helpt andere, minder relevante aspecten van de vaardigheid die studenten tijdens een demonstratie kunnen waarnemen, te verminderen. Het gebruik van een videomodel kan ook een effectieve manier zijn om een vaardigheid te demonstreren (Lhuisset & Margenes, 2015). Afhankelijk van de video kan het nodig zijn dat een docent of coach het concept van aandachtsfocus toepast door studenten te wijzen op een of twee aandachtsvaardigheidsgebieden om naar te kijken. Door een videomodel te gebruiken, kan de instructeur ook de snelheid van de beweging vertragen en bepaalde delen van de vaardigheid meerdere keren achter elkaar herhalen.
Bij het demonstreren van een beweging of vaardigheid, is het gebruik van teaching cues een zinvolle manier om een beweging of actie van de beweging te verduidelijken. Leercues zijn vaak eenvoudige woorden of bekende zinnen die leerlingen kunnen onthouden, en docenten kunnen naar die cues verwijzen bij het geven van feedback terwijl leerlingen oefenen (Fronske en Gezondheid, 2015). Bijvoorbeeld, reik in de koekjestrommel is een veelgebruikte cue bij het beschrijven van de doorloopbeweging van een set shot in basketbal. Squish the bug was een onderwijs cue gevonden in figuur 1 om de back-foot pivot te vertegenwoordigen bij het slaan van een bal van een tee.
Het bieden van ruime mogelijkheden voor herhaling van vaardigheden en oefening complimenteert de waarde van de demonstratie. Consistente feedback, waarbij gebruik wordt gemaakt van signalen die de aandacht trekken, versterkt de demonstratie. Het aanleren van signalen kan worden verbeterd door rekening te houden met interne of externe aandachtsgeoriënteerde signalen (Wulf, 2013). Interne focus signalen omvatten de manier waarop het lichaam beweegt. Een leraar kan bijvoorbeeld zeggen, “strek je arm” om een student aan te moedigen meer hoogte te krijgen bij het uitvoeren van een set shot. Aan de andere kant richten externe signalen de aandacht op een object of de omgeving als onderdeel van de beweging. Naar de rand reiken is een externe focus cue die een leraar kan gebruiken in plaats van de interne cue, strek je arm. Meestal zal het gebruik van cues met een externe focus leerlingen helpen hun prestaties te verbeteren, want hun aandacht zal gericht zijn op het uitvoeren van de totale beweging, versus het concentreren op een enkel lichaamsdeel (Magill en Anderson, 2017; Wulf, 2013). Het kan nuttig zijn om zowel interne als externe focus cues te gebruiken om te zien wat het beste werkt bij de studenten die u lesgeeft of coacht.
Demonstraties zijn niet alleen effectief bij het demonstreren van een vaardigheid; ze kunnen net zo nuttig zijn bij het opnemen van drills en activiteiten in een les of oefening. Leraren en coaches gaan er vaak van uit dat leerlingen begrijpen hoe ze verschillende oefeningen en spellen moeten uitvoeren, dus leggen ze alleen uit hoe de taak moet worden uitgevoerd. Terwijl in feite veel leerlingen de uitleg misschien niet begrijpen. Het is nuttig en efficiënt om vrijwilligers van studenten te gebruiken bij het demonstreren en uitleggen van een taak, of het nu met een partner is of in kleine groepjes. De rest van de groep kan kijken en luisteren hoe de taak wordt uitgevoerd, waardoor verwarring tot een minimum wordt beperkt wanneer de leerlingen worden weggestuurd om te oefenen. Als de demonstratie niet correct wordt uitgevoerd, maak je dan geen zorgen. Studenten leren ook wanneer ze de leraar of coach correcties horen maken en verbeteringen observeren die door de groep worden gemaakt tijdens de demonstratie (Hebert, 2018; Magill en Anderson, 2017).
Ten slotte, hoe weet je of je show en tell effectief was? Met andere woorden, ben je ervan overtuigd dat leerlingen weten wat ze moeten doen? Voordat leerlingen een vaardigheid of taak oefenen, implementeer dan een snelle check-for-understanding strategie. Een manier om te controleren of de leerlingen de beweging die u hen vraagt uit te voeren, tijdens of onmiddellijk na een demonstratie aan u laten zien. Laat de leerlingen bijvoorbeeld hun forehand volleybalgreep zien of de schietbeweging van een set shot voordat ze de vaardigheid oefenen. Een andere eenvoudige strategie om na te gaan of de leerlingen de stof begrijpen, is een specifieke vraag te stellen die ze moeten beantwoorden. Specifieke vragen kunnen bijvoorbeeld betrekking hebben op bepaalde bewegingen die de leerlingen moeten oefenen, het aantal uit te voeren herhalingen of de bewegingen van groepsleden tijdens een oefening.
Het concept van tonen en vertellen gaat samen als erwten in een peul of pindakaas en jam! Het een gebruiken zonder het ander is niet zo effectief als wanneer je beide samen gebruikt. Als je het vertelt, laat het dan ook zien; concentreer je op één of twee specifieke vaardigheidselementen tegelijk; gebruik pedagogische aanwijzingen om een beweging te helpen verduidelijken; en vergeet niet te controleren of je het begrijpt. Het gebruik van effectieve demonstraties tijdens een les of oefensessie is een instructiemiddel van onschatbare waarde voor docenten en coaches.
Herbert, E. (2018). De effecten van het observeren van een leermodel (of twee) op het verwerven van motorische vaardigheden. Journal of Motor Learning and Development, 6: 4-17
Magill, R.A. and Anderson, D. (2017). Motor learning and control-Concepts and applications, 10th ed. New York: McGraw-Hill.
SHAPE America. (2014). Nationale normen & grade-level outcomes voor k-12 lichamelijke opvoeding. Vereniging van gezondheids- en lichamelijke opvoeders. Champaign IL: Human Kinetics.
