Minder zelfvertrouwen; minder bekwaam
In de beginjaren van de verpleegkunde waren hoofdverpleegkundigen de preceptoren. Volgens Figueroa leerden gediplomeerde verpleegkundigen aan het bed, waarbij meer ervaren verpleegkundigen les gaven.
Nu gaan verpleegkundigen naar universiteiten en hogescholen om het vak te leren, waarbij ze aantoonbaar veel minder ervaring aan het bed opdoen voordat ze hun eerste baan in ziekenhuizen en andere instellingen krijgen.
“Er is een enorme discussie gaande over de kloof tussen opleiding en praktijk. Als nieuwe verpleegkundigen afstuderen, zijn ze minder zelfverzekerd en minder competent,” zei ze. “Wat er echt gebeurt met deze nieuwe verpleegkundigen die binnenkomen, is dat ze niet voorbereid zijn om een volledige patiëntenbelasting aan te kunnen. Dus hebben ze wat wij noemen een reality shock, denken dingen als ‘Ik was niet voorbereid op deze manier. Dit is niet wat ik geleerd heb. Dan beginnen ze zich af te vragen of ze voor het juiste beroep hebben gekozen.”
Om het voorspelde verpleegstertekort in de komende jaren te verlichten, beveelt het Institute of Medicine aan dat werkgevers in de gezondheidszorg nieuwe verpleegkundigen gestructureerde verpleegsterresidentieprogramma’s aanbieden. Preceptorschap maakt deel uit van verpleegkundige onboarding residentieprogramma’s, en getrainde preceptoren zijn van vitaal belang om nieuwe verpleegkundigen het benodigde vertrouwen te geven en de verpleegkundige competentie te vergroten, volgens Figueroa.
“Maar dat gaat niet gebeuren als je geen preceptoren hebt, of ervaren verpleegkundigen, die deze nieuwe verpleegkundigen onderwijzen,” zei ze. “Als je preceptoren niet voldoende zijn voorbereid en ondersteund, dan zal je residentieprogramma daaronder lijden.”
Ervaren verpleegkundigen hebben een verantwoordelijkheid om precepting te overwegen als onderdeel van wat volgens de American Nurses Association de sociale verantwoordelijkheid van verpleegkundigen is om het welzijn van de populaties die ze dienen te beschermen en te handhaven, zei Figueroa.
“Als een preceptor zorg je ervoor dat elke nieuwe verpleegkundige zelfverzekerd en competent wordt om kwaliteitszorg te leveren. Dat betekent dat je zorgt voor de veiligheid van de patiënten – de bevolking die je dient. Dus, het is eigenlijk het beantwoorden aan de oproep van onze sociale verantwoordelijkheid als verpleegkundige,” zei ze.
Een goede leraar zijn is één ding – precepting is een ander
Preceptor certificering is de manier van een verpleegkundige om te laten zien dat hij of zij een expert is, zei Figueroa.
“Het is echt belangrijk dat we gecertificeerde preceptoren hebben die de reikwijdte en normen van precepting volgen,” zei ze.
Werkgevers compenseren preceptoren vaak of beschouwen de rol van preceptor als een manier voor verpleegkundigen om op klinische ladders te klimmen. Maar er zijn geen universele richtlijnen voor het compenseren van verpleegkundige preceptoren en verpleegkundigen moeten informeren naar mogelijke voordelen of pleiten voor een adequate compensatie als die er niet is, aldus Figueroa.
Precepting 101
De Relias-cursus behandelt onderwerpen die nodig zijn voor succesvol precepting, zoals grenzen tussen preceptor en preceptee, kritisch denken, communicatievaardigheden, delegeren, time-management, evaluatie van competenties, het schrijven van doelen, constructieve feedback, betrokkenheid van patiënten/familie en meer.
Tammy Franqueiro, RN
Tammy Franqueiro, MSN, RN-BC, CENP, vice-president van het bedrijf Versant Holdings, dat oplossingen biedt voor competenties in de gezondheidszorg, en spreker voor de Relias-cursus over preceptie, zegt dat er veel vaardigheden zijn die nuttig zijn voor verpleegkundige preceptoren. Feedback helpt de leerling bij het ontwikkelen van kennis, vaardigheden en attitudes en stelt de verwachte prestaties vast,” zei ze. “Feedback moet objectief, specifiek, tijdig, informeel en privé zijn,” zei Franqueiro. “Wees in staat om je manier van lesgeven aan te passen. Wees creatief, innovatief om aan te sluiten bij de leerbehoeften en het ervaringsniveau van je preceptee.”
Preceptoren moeten volgens Franqueiro meerdere benaderingen toepassen om preceptees aan te moedigen kritisch na te denken en de kennis te integreren in hun praktijk. Een daarvan is om preceptees te helpen bij het opstellen van SMART-doelstellingen die specifiek, meetbaar, haalbaar, relevant en tijdig zijn.
“Stel tijdlijnen op voor doelen, doelstellingen en resultaten gedurende de preceptorschap met duidelijke prestatieverwachtingen die specifiek zijn voor het individu,” zei Franqueiro.
Vervaren verpleegkundigen die hun vaardigheden op het gebied van preceptie willen aanscherpen, moeten terugdenken aan hun eerste oriëntaties, aldus Franqueiro.
“Of je nu een positief ondersteunend systeem had, aan je lot werd overgelaten of, erger nog, een giftige collega als preceptor had – wat de situatie ook was, gebruik die herinnering en leer ervan om de preceptor te worden met wie elke leerling wil werken en van wie hij of zij wil leren,” aldus Franqueiro.
“Wees realistisch. Wees positief. Wees een voorstander. Wees geduldig. Wees beschikbaar,” zei ze.
Preceptie kan een bevredigende ervaring zijn, aldus Figueroa, die zich haar eigen ervaring herinnert met het helpen van een collega-verpleegkundige op zijn reis.
“Er was een nieuwe verpleegkundige in ons residentieprogramma die gefascineerd was door het preceptorschap. Hij had een zeer goede ervaring met zijn preceptoren,” zei Figueroa. “Hij vroeg me of ik hem kon begeleiden in zijn professionele groei als preceptor. We bouwden een vertrouwensrelatie op. Ik luisterde naar hem. Hij vertrouwde mij. Hij werd een uitmuntende preceptor, hield van precepting en gaf het door. Nu is hij in een tijdsbestek van vier of vijf jaar manager. Hij blijft me kaartjes sturen waarop staat: ‘Ik ben wie ik nu ben dankzij jou.