Nieuwsredacties worstelen met stijlnormen voor Arabische woorden.
Door Andy Zieminski
Zieminski ([email protected]) is een redactieassistent bij AJR.
Al bijna 25 jaar lang hield het stijlboek van de Associated Press vast aan “Koran” en “Mohammed” als de juiste manier om twee veelgebruikte Arabische woorden te spellen. In 2000 werd echter gekozen voor “Koran” en “Mohammed”, en in de gedrukte uitgave van 2003 werd een vermelding voor “al-Qaida” toegevoegd. De veranderingen weerspiegelen een evenwichtsoefening die niet alleen bij de AP plaatsvindt, maar ook in redactiekamers in het hele land. In een e-mail-interview schreef Norm Goldstein, redacteur van het Stijlboek: “We proberen een spelling te vinden die begrijpelijk is voor lezers in de Verenigde Staten en die zo dicht mogelijk bij de werkelijke uitspraak ligt”. Maar zoals redacteuren van San Antonio tot Detroit aan AJR uitlegden, zijn de scheidsrechters van stijl het niet noodzakelijkerwijs met elkaar eens.
Dan Puckett, kopijredacteur, de San Antonio Express-News:
Nieuwe variaties scheppen verwarring, zegt Puckett, die het niet eens is met het besluit van de AP om enkele van haar gevestigde spellingen te veranderen. “Ik heb mensen horen vastlopen in ‘Quran’ met een ‘Q’, die zeiden: ‘Hoe spreek je dit uit?'” Puckett, een voormalige voorzitter van de commissie voor het stijlboek van de St. Petersburg Times, denkt dat Amerikanen minder geneigd zijn om “Koran” verkeerd uit te spreken omdat het meer vertrouwd is.
Kay Siblani, hoofdredacteur, het Arabisch Amerikaans Nieuws:
Siblani, die een tweetalige krant leidt die de Arabisch-Amerikaanse gemeenschap in Zuidoost-Michigan bedient, heeft er een hekel aan wanneer mensen naar het islamitische heilige boek verwijzen met de nadruk op de eerste lettergreep, zoals in “Koe-ran.” “Het is net als zeggen ‘A-rab’ of ‘Sa-dam,'” zegt ze. “Het is een soort opzettelijke denigratie.” Wat de spelling betreft, zegt ze dat kranten een spelling moeten gebruiken die beter overeenkomt met de oorspronkelijke uitspraak – Koran.
Alex Cruden, hoofdredacteur van de copy desks, de Detroit Free Press:
“We proberen duidelijk en consistent te zijn voor alle lezers en tegelijkertijd proberen we gevoelig te zijn voor de kleinere groepen,” zegt Cruden, wiens krant circuleert in een gebied dat zwaar wordt bevolkt door Arabische Amerikanen. “Gevoeligheid is belangrijk als de perceptie bestaat dat een publicatie het niet snapt, wat kan worden overgebracht door een bepaalde spelling.” The Free Press gebruikte vroeger “Koran”, maar een jaar of twee geleden veranderde de stijl in “Quran”. Hij geeft een analoog voorbeeld: “Sommige groepen noemen zichzelf Hispanic en andere Latino. Hetzelfde geldt voor indianen en inheemse Amerikanen. Onze stijl is om ze te noemen zoals ze zichzelf noemen.”
David Jrolf, nachtredacteur, de Boston Globe:
The Globe, zegt Jrolf, gebruikt een reeks criteria – “wat we zien in de media, openbare documenten, wat onze buitenlandse desk ons vertelt” – om zijn stijl te bepalen. Het gebruikt de “Koran” spelling omdat “we een Amerikaans publiek hebben,” zegt Jrolf. “We moeten gebruiken wat het meest gebruikelijk is voor ons publiek.” De spelling van “Shi’ite” berust echter op een andere logica. “Ons werd verteld dat het in het Midden-Oosten meer geaccepteerd wordt met een apostrof,” zegt Jrolf. En “Al Qaeda” heeft voor 9/11 verschillende verschijningsvormen gehad, toen het op verschillende momenten verscheen als “al Qaeda,” “al-Qaeda,” en “Al-Qaeda.” De krant koos uiteindelijk voor Al Qaeda.
Ray Hanania, freelance columnist:
Hanania, een Palestijnse Amerikaan die een gesyndiceerde column over het Midden-Oosten schrijft, zou graag een industriebrede standaard zien voor de spelling van Arabische woorden om misverstanden te verminderen. “Als ik als niet-Arabische columnist ‘Mohammed’ in mijn verhaal spel,” zegt hij, “zullen de lezers die Arabieren of Moslims zijn of allebei, er een betekenis aan geven die de schrijver niet bedoelde. Maar gezien de diversiteit van de Arabisch-sprekende wereld, erkent hij dat een universele stijl moeilijk te bereiken zou zijn: “Niemand in het Midden-Oosten zal een Arabisch stijlboek beginnen.”