Taiwanees Mandarijn
Taiwanees Mandarijn is het Standaard Mandarijn dat in Taiwan gesproken wordt. De standaardtaal staat in Taiwan bekend als Kuo-yü (Chinees: 國語; pinyin: Guóyǔ; letterlijk: “Nationale taal”) en is gebaseerd op de fonologie van het Beijing-dialect samen met de grammatica van het volkse Chinees.
Het officiële Guoyu is bijna identiek aan de officiële taal van de Volksrepubliek China, Pǔtōnghuà genaamd, met uitzondering van hun schrijfsystemen. Het Mandarijn zoals dat in Taiwan informeel wordt gesproken vertoont echter een aantal opmerkelijke verschillen met het Standaard-Mandarijn op het gebied van woordenschat, grammatica en uitspraak, verschillen die voornamelijk zijn ontstaan onder invloed van het Taiwanees Hokkien (de moedertaal van ongeveer 70% van de Taiwanese bevolking), andere moedertalen van Taiwan zoals het Hakka (dat door ongeveer 15% van de Taiwanezen van nature wordt gesproken) en de Formosaanse talen, daarnaast het Engels, en het Japans uit de voorafgaande Japanse periode.
Taiwanees Hokkien
Taiwanees Hokkien (Chinees: 臺灣閩南語; Pe̍h-ōe-jī: Tâi-oân Bân-lâm-gú; vertaald als Taiwanees Min Nan), algemeen bekend als Taiwanees (臺灣話; Tâi-oân-oē / 臺灣語; Tâi-oân-gú), is een afgeleide variant van het Hokkien dat door ongeveer 70% van de bevolking van Taiwan gesproken wordt. Het wordt gesproken door het Taiwanese Hoklo volk, dat afstamt van immigranten uit het zuiden van Fujian tijdens de Qing dynastie. De Pe̍h-ōe-jī (POJ) romanisering is een populaire orthografie voor deze variant van het Hokkien.
Taiwanees Hokkien lijkt in het algemeen op de spraken van Amoy, Quanzhou en Zhangzhou, evenals hun dialectvormen die in Zuidoost-Azië worden gebruikt, maar er treden verschillen op wat betreft woordenschat en verschillende uitspraken van woorden, in veel gevallen significant genoeg om onderling onverstaanbaar te zijn.