Tijdens zijn carrière als acteur trad Rin Tin Tin vele malen op als wolf, voornamelijk omdat het voor regisseurs veel gemakkelijker was om met een getrainde hond te werken dan met een wolf.
Er zijn momenten in het leven waarop het lijkt dat alles verloren is, maar dit is slechts het begin van de reis.
Het verhaal van één Duitse herderpup, dicht bij de dood, is wereldberoemd geworden en bevestigt deze bewering. Dit verhaal uit de Eerste Wereldoorlog laat zien dat één toevallige ontmoeting het lot van zowel mens als dier kan veranderen.
Het was 15 september 1918, net na het succes van de Slag om Saint-Mihiel. Korporaal Lee Duncan, een boordschutter van de U.S. Army Air Service, werd naar het kleine Franse dorpje Flirey gestuurd om een geschikt vliegveld te vinden voor het 135e Aero Squadron.
Het gebied was gebombardeerd en tijdens een verkenning vond Duncan een zwaar beschadigde kennel waarin zich een Duitse herdershond bevond die stierf van de honger met een kroost van vijf pups. De ogen van haar nest waren nog gesloten.
Duncan redde de honden en bracht ze naar zijn eenheid. Toen de pups uit zichzelf begonnen te eten, gaf hij de moeder aan een officier, en andere soldaten namen er drie uit het nest. Duncan hield twee pups voor zichzelf, een mannetje en een vrouwtje.
Duncan beschouwde deze honden als zijn persoonlijke geluksbrengers. Hij noemde de honden Rin Tin Tin en Nanette ter ere van een paar poppen die in Frankrijk in die tijd gelukbrengende talismannen waren. Deze poppen beeldden een liefhebbend paar uit dat, volgens de soldaten, het bombardement overleefde.
Vele families maakten deze poppen met de hand en gaven ze aan hun mannen die gingen vechten. Franse kinderen gaven ze vaak aan Amerikaanse soldaten.
Duncan hield van het Duitse herdersras. Voor de oorlog was hij van plan dergelijke honden in Amerika te fokken en te trainen.
Aan het einde van de oorlog in 1919 laadde Duncan de honden op een schip dat ze allemaal naar de VS bracht. Terwijl ze in Long Island in tijdelijke bewaring waren bij de politie honden fokker Mrs. Leo Wanner, werd bij Nanette een longontsteking geconstateerd en ze overleed spoedig.
Als vervanging gaf de fokker Duncan een andere Duitse herder teef, die hij Nanette II noemde.
Terug in Los Angeles besloot Duncan om Rin Tin Tin verschillende kunstjes te leren. Al snel had hij het idee dat zijn geliefde hond zo getalenteerd was dat hij misschien wel een aantal waardevolle prijzen zou kunnen winnen. Dit zou Rin Tin Tin en Nanette II helpen om waardevolle fokdieren te worden.
In 1922 stichtte Duncan, samen met andere fokkers van Duitse herdershonden, hun club in Los Angeles.
Bij het eerste optreden was het publiek niet onder de indruk van de capaciteiten van Rin Tin Tin. Er zou echter nog erger komen. Bij thuiskomst liep Duncan langs een vrachtwagen waaruit onverwacht een zware bundel kranten op de hond viel, waardoor zijn voorpoot brak.
Na negen maanden verzorging genas de poot en werd Rin Tin Tin onderdeel van een nieuwe Duitse herdersshow in Los Angeles. Al snel leerde hij van grote hoogte te springen. Op de hondenshow, maakte hij een winnende sprong van 3,58 meter (11 feet 9 inches). De sprong werd gefilmd met een slow-motion camera bediend door Duncan’s kennis, Charley Jones.
Nadat hij zag hoe zijn hond werd gefilmd, besloot Duncan dat Rin Tin Tin succesvol zou kunnen worden in het acteren in films. Later schreef hij: “Ik was zo opgewonden over het idee van een speelfilm dat ik er dag en nacht aan dacht.”
Zoals het beroemde gezegde luidt: “Hij die zoekt, vindt niet, maar hij die niet zoekt, zal gevonden worden.” In 1922 had Duncan het geluk op het juiste moment op de juiste plaats te zijn.
De juiste plaats was in de filmstudio van Warner Brothers, die op dat moment verliezen had geleden en op het punt stond failliet te gaan. Ze probeerden een scène op te nemen met de medewerking van een recalcitrante wolf. Duncan maakte van de gelegenheid gebruik en stelde voor de wolf te vervangen door zijn hond.
Het resultaat was dat de film The Man from Hell’s River een groot succes werd. Rin Tin Tin werd een ware sensatie en een held die later de filmmaatschappij Warner Brothers hielp om aan een faillissement te ontsnappen en grote bekendheid te verwerven.
Tijdens zijn carrière als acteur trad Rin Tin Tin vele malen op als wolf, voornamelijk omdat het voor regisseurs veel gemakkelijker was om met een getrainde hond te werken dan met een wolf.
In de film My Dad, verscheen Rin Tin Tin in de rol van zichzelf en op de aftiteling stond: “Rin Tin Tin – Door hemzelf gespeeld.”
De eerste hoofdrol en een van de succesvolste films in Rin Tin Tin’s carrière was de film Where the North Begins (1923). Elk van zijn volgende films was echter ook zeer populair en maakte grote winsten voor Warner Bros.
De burgemeester van New York, Jimmy Walker, gaf Rin Tin Tin zelfs een sleutel van de stad.
De vraag naar deze nieuwe Hollywood-hond groeide snel. Fans stuurden brieven naar hem, en James W. English schreef een boek genaamd The Rin Tin Tin Story.
Rin Tin Tin tekende zelf contracten, en liet een pootafdruk achter op officiële documenten. Bovendien verscheen hij in advertenties en tekende pootafdruk foto’s voor fans. Duncan signeerde elk van deze foto’s met de woorden: “Hoogst getrouw, Rin Tin Tin.”
Duncan streefde niet naar persoonlijke roem en beschouwde zijn hond als zijn beste vriend. James W. English schreef in zijn boek The Rin Tin Tin Story dat Duncan’s vrouw een scheiding aanvroeg, met als argument dat Duncan meer van de hond hield dan van haar.
Rin Tin Tin overleed in 1932. In de Verenigde Staten vond zijn dood weerklank in de natie. Het werd gemeld op de nieuwsbrieven en de volgende dag werd er een programma van een uur over hem uitgezonden.
Op 8 februari 1960 werd Rin Tin Tin geëerd met een ster op de Hollywood Walk of Fame.
Tijdens zijn leven brachten Rin Tin Tin en Nanette II 48 pups ter wereld, waarvan Duncan er twee voor zichzelf hield en de rest verkocht of weggaf als geschenk. Na de dood van Rin Tin Tin bleef Duncan achter met Rin Tin Tin II, vervolgens Rin Tin Tin III (en de volgende), die de carrière van hun vader voortzetten.
In 1934 besloot Duncan de stoffelijke resten van zijn “beste vriend” naar zijn geboorteland in Frankrijk te vervoeren. Het graf van Rin Tin Tin bevindt zich op de eerste begraafplaats voor dieren in Europa, Cimetière des Chiens et Autres Animaux Domestiques, geopend in 1899, gelegen ten noordwesten van Parijs.
Op deze begraafplaats liggen vele beroemde dieren begraven die ofwel zelf roem hebben vergaard, ofwel tot beroemde mensen hebben behoord. Onder hen is de kat van Camille Saint-Saens, de hond van de koningin van Griekenland Elizabeth van Roemenië, en anderen.
Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog trainde en evalueerde Lee Duncan oorlogshonden voor het Amerikaanse leger.
Lees nog een verhaal van ons: Stubby de oorlogshond: Waarschuwde voor gas, redde talloze levens, verdiende een Purple Heart, werd gepromoveerd tot sergeant
Ook na zijn dood leefde de roem van Rin Tin Tin voort in werken en verhalen. Deze beroemde hond drukte voor altijd zijn stempel op de geschiedenis van film en kunst. En dit alles was te danken aan de toevallige ontmoeting van een Amerikaanse korporaal en een stervende Duitse herder in een gebombardeerd Frans dorp.