Robert Lee Frost (26 maart 1874 – 29 januari 1963) was een Amerikaans dichter. Hij staat hoog aangeschreven om zijn realistische weergave van het plattelandsleven en zijn beheersing van de Amerikaanse spreektaal. In zijn werk gebruikte hij vaak settings uit het plattelandsleven in New England in het begin van de twintigste eeuw, en gebruikte die om complexe sociale en filosofische thema’s te onderzoeken. Frost was een van de populairste en meest gerespecteerde Amerikaanse dichters van zijn generatie. Hij werd tijdens zijn leven vaak geëerd en ontving vier Pulitzerprijzen voor poëzie.
Robert Frost Short Poems
Now Close the Windows
Now close the windows and hush all the fields:
If the trees must, let them silently to throw;
No bird is singing now, and if there is,
Be it my loss.
Het zal nog lang duren voor de moerassen herleven,
Het zal nog lang duren voor de vroegste vogel zal klinken;
Dus sluit de ramen en hoor de wind niet,
Maar zie alles door de wind beroerd.
– Robert Frost
A Patch of Old Snow
Er ligt een flard oude sneeuw in een hoek
Dat ik had moeten vermoeden
Was een weggewaaid papier dat de regen
tot rust had gebracht.
Het is doorspikkeld met vuil alsof
Kleine drukletters het overspreiden,
het nieuws van een dag die ik vergeten ben-
als ik het ooit gelezen heb.
– Robert Frost
A Time to Talk
Wanneer een vriend mij vanaf de weg roept
En zijn paard tot een betekenisvolle tred vertraagt,
sta ik niet stil en kijk rond
Op alle heuvels die ik niet heb gehooid,
En roep van waar ik ben: ‘Wat is er?
Nee, niet als er tijd is om te praten.
Ik steek mijn schoffel in de zachte grond,
met het mes omhoog en een meter hoog,
En ploeter: Ik ga naar de stenen muur
voor een vriendelijk bezoek.
– Robert Frost
Fire and Ice
Sommigen zeggen dat de wereld zal eindigen in vuur,
Sommigen zeggen in ijs.
Van wat ik van begeerte heb geproefd
, ben ik het eens met hen die vuur verkiezen.
Maar als het twee keer moest vergaan,
denk ik genoeg van haat te weten
om te zeggen dat voor vernietiging ijs
ook groot is
en zou volstaan.
– Robert Frost
Dust of Snow
The way a crow
Shook down on me
The dust of snow
From a hemlock tree
Has given my heart
A change of mood
And saved some part
Of a day I had rued.
– Robert Frost
Stopping by Woods on a Snowy Evening
Wiens bos dit is, denk ik te weten.
Zijn huis staat echter in het dorp;
Hij zal niet zien dat ik hier stop
om te zien hoe zijn bos zich met sneeuw vult.
Mijn paardje zal het wel vreemd vinden
Om te stoppen zonder boerderij in de buurt
Tussen bos en bevroren meer
Op de donkerste avond van het jaar.
Hij schudt even met zijn tuigklokken
Om te vragen of er een vergissing is.
Het enige andere geluid is het suizen
van wind en donzige vlokken.
Het bos is lieflijk, donker en diep,
Maar ik heb beloftes na te komen,
En kilometers te gaan voor ik slaap,
En kilometers te gaan voor ik slaap.
– Robert Frost
A Prayer in Spring
Oh, give us pleasure in the flowers to-day;
And give us not to think so far away
As the uncertain harvest; keep us here
All simply in the springing of the year.
Och, geef ons genoegen in de witte boomgaard,
als niets anders overdag, als spoken ’s nachts;
En maak ons gelukkig in de gelukkige bijen,
de zwerm die zich uitzet rond de volmaakte bomen.
En maak ons gelukkig in de dartelende vogel
die plotseling boven de bijen wordt gehoord,
de meteoor die met naaldsnavel binnendringt,
en midden in de lucht een bloesem doet stilstaan.
Want dit is liefde en niets anders is liefde,
die het is voorbehouden aan God van boven
om te heiligen tot welk ver doel Hij wil,
maar die het slechts nodig heeft dat wij vervullen.
– Robert Frost
A Boundless Moment
Hij stond stil in de wind, en – wat was dat
Ver in de esdoorns, bleek, maar geen schim?
Hij stond daar maart te brengen tegen zijn gedachte,
En toch te bereid om het meeste te geloven.
“O, dat is het paradijs in bloei,” zei ik;
en waarlijk het was eerlijk genoeg voor bloemen,
hadden wij maar in ons om in maart,
zulke witte weelderigheid van mei voor de onze aan te nemen.
We stonden een ogenblik zo in een vreemde wereld,
mezelf als iemand die zijn eigen pretentie bedriegt;
En toen zei ik de waarheid (en we gingen verder).
Een jonge beuk die zich vastklampt aan zijn laatstejaarsbladeren.
– Robert Frost
A Dream Pang
Ik had me teruggetrokken in het bos, en mijn lied
Werd opgeslokt door bladeren die altijd waaiden;
En op een dag kwam je naar de bosrand
(Dit was mijn droom) en keek en peinsde lang,
Maar ging niet naar binnen, hoewel de wens sterk was:
Je schudde je peinzende hoofd als wie zou moeten zeggen,
‘Ik durf niet te ver in zijn voetsporen te treden-
Hij moet mij zoeken wil hij het kwaad ongedaan maken.
Niet ver, maar dichtbij, stond ik en zag het allemaal,
achter de lage takken die de bomen buiten neerlieten,
en de zoete pijn die het me kostte niet te roepen,
en je te vertellen wat ik zag, blijft nog steeds.
Maar het is niet waar dat ik zo afzijdig bleef,
want het bos ontwaakt, en jij bent hier voor het bewijs.
– Robert Frost
Nothing Gold Can Stay
Nature’s first green is gold,
Her hardst tint to hold.
Her early leaf’s a flower;
But only so a hour.
Then leaf subsides to leaf.
So Eden sank to grief,
So dawn goes down to day.
Nothing gold can stay.
– Robert Frost
Plowmen
A plow, they say, to plow the snow.
Ze kunnen niet bedoelen het te planten, nee
Niet in bitterheid te bespotten
Om rots te hebben gecultiveerd.
– Robert Frost
The Rose Family
De roos is een roos,
en was altijd al een roos.
Maar de theorie gaat nu
Dat de appel een roos is,
En de peer is, en zo ook
De pruim, veronderstel ik.
De lieverds weten alleen
Wat de volgende keer een roos zal blijken.
Jij, natuurlijk, bent een roos-
Maar was altijd al een roos.
– Robert Frost
Fireflies in the Garden
Here come real stars to fill the upper skies,
And here on earth come emulating flies,
That although they never equal stars in size,
(And they were never really stars at heart)
Achieve at times a very star-like start.
Alleen, natuurlijk, kunnen ze de rol niet volhouden.
– Robert Frost
Devotion
The heart can think of no devotion
Greater than being shore to the ocean-
Holding the curve of one position,
Counting an endless repetition.
– Robert Frost
Lodged
The rain to the wind said,
‘You push and I’ll pelt.’
Thy so smote the garden bed
That the flowers actually knelt,
And lay lodged-though not dead.
I know how the flowers felt.
– Robert Frost
A Minor Bird
Ik heb gewenst dat een vogel wegvloog,
en niet de hele dag bij mijn huis zong;
Heb mijn handen naar hem geklapt vanaf de deur
Wanneer het leek alsof ik niet meer kon verdragen.
De fout moet deels in mij gelegen hebben.
De vogel had geen schuld aan zijn sleutel.
En natuurlijk moet er iets mis zijn
In het willen verstommen van elk lied.
– Robert Frost
Immigranten
Geen enkel schip onder zeil of stoom
Hebben meer en meer mensen naar ons toe gehaald
Maar Pelgrim-bemanning de Mayflower in een droom
Had haar angstig konvooi naar de kust gebracht.
– Robert Frost
Hannibal
Was there even a cause too lost,
Ever a cause that was lost too long,
Or that showed with the lapse of time to vain
For the generous tears of youth and song?
– Robert Frost
Poem top Extract from ‘The Road Not Taken’
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bend in the undergrowth;
Dan nam ik de andere, die even eerlijk was,
en misschien de betere aanspraak had
Omdat hij grasachtig was en slijtage nodig had,
Hoewel het voorbijgaan daar
ze eigenlijk ongeveer evenveel had uitgesleten,
En beide lagen die morgen evenveel
In bladeren die geen stap zwart hadden vertreden.
Oh, ik markeerde de eerste voor een andere dag!
Toch wetende hoe weg tot weg leidt
twijfelde ik of ik ooit terug zou komen.
Ik zal dit met een zucht vertellen
Ergens eeuwen en eeuwen verder:
Twee wegen liepen uiteen in een bos, en ik,
ik nam de minst begane weg,
En dat heeft het verschil gemaakt.
– Robert Frost