Saddleback Caterpiller, Image Credit Matthew Orwat UF/IFAS
De vier belangrijkste stekende rupsen die in Florida voorkomen zijn de Poesrups, de Saddleback Rups, de IO Moth Rups en de Hag Rups. Er komen ook een aantal minder algemene rupsen in de staat voor. Deze rupsen bezitten geen angel, maar hebben stekels (netelharen) die verbonden zijn met gifklieren. Sommige mensen reageren heftig op het gif dat door de stekels vrijkomt en hebben medische hulp nodig. Anderen ervaren slechts een jeukend of branderig gevoel.
Stinging caterpillar’s voeden zich met vele broeken, maar ze zijn zelden aanwezig in voldoende grote aantallen om ernstige schade te veroorzaken. Hun steken, eerder dan het voeden, vormen de primaire bedreiging. Daarom is het belangrijk om deze rupsen te leren herkennen en te vermijden. Mijn informatie over stekende rupsen werd verstrekt door Extensie-entomoloog Dr. Don Short en Dr. D.E. Short van het Institute of Food and Agricultural Sciences van de Universiteit van Florida
De stekende rups heeft een stevig lichaam, is bijna een centimeter lang, en volledig bedekt met grijze tot bruine haren. Onder de zachte haren zitten stijve, giftige stekels. Bij aanraking breken de stekels in de huid af, wat pijn veroorzaakt. De saddleback rups heeft een meer opvallend uiterlijk. Hij is bruin, met een brede groene band rond het midden van het lichaam. In het midden van de groene band zit een grote bruine vlek, die het uiterlijk geeft van een bruin zadel op een groene deken. De zadelrug kan langer zijn dan 1,5 cm, en heeft een stevig lichaam. De belangrijkste giftige stekels worden geboren op paren van uitsteeksels in de buurt van de voor- en achterkant van het lichaam. Er is een rij van kleinere stekende organen langs elke kant.
I O mot rups, Image Credit UF Entomology
De IO mot rups is lichtgroen, met gele en roodachtige tot kastanjebruine strepen langs de zijkanten. Hij is vaak meer dan twee centimeter lang, en heeft een vrij stevig lichaam. De giftige stekels, die in rijen over het lichaam lopen, zijn meestal geel met zwarte punten.
De lichtbruine slangenkruiper heeft negen paar uitsteeksels van variabele lengte langs het lichaam, waaruit giftige stekels steken. De uitsteeksels zijn gekromd en gedraaid, waardoor het lijkt op verfomfaaid haar van een heks.
Het meeste contact met stekende rupsen vindt plaats in het voorjaar en de zomer. Zoals te verwachten, zijn kinderen, kampeerders en tuiniers de meest frequente slachtoffers. Bij het buiten spelen of werken in besmette gebieden, loont het om een shirt met lange mouwen, een lange broek en handschoenen te dragen.
Reacties op het gif van de rupsen variëren naargelang de gevoeligheid van de persoon. Jeuk, branderigheid, zwelling en misselijkheid kunnen worden ervaren. In ernstige gevallen kunnen koorts, shock en stuiptrekkingen optreden. Als een persoon een voorgeschiedenis van hooikoorts, astma of allergie heeft of als zich allergische symptomen ontwikkelen, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd. In geval van mildere reacties moet een strook plakband op het getroffen gebied worden aangebracht en herhaaldelijk worden verwijderd om de stekels te verwijderen. Vervolgens ijskompressen aanbrengen, gevolgd door een pasta van zuiveringszout en water.
Omdat zo weinig stekende rupsen normaal op planten rond het huis worden aangetroffen, bieden mechanische methoden meestal de gemakkelijkste manier van bestrijding. Verwijder en plet gewoon voorzichtig de rupsen, of klop ze in een pan met kerosine. Als een pesticide nodig is, kunnen Bacillus thuringiensis (Bt), Seven of Malathion worden gebruikt in overeenstemming met de aanwijzingen op het etiket voor rupsenbestrijding.
Voor meer informatie over rupsen neem contact op met uw UF/IFAS County Extension Service of bezoek www.http://edis.ifas.ufl.edu en zie Publicatie 107 – Stekende en giftige rupsen.
Rups van de Poes, Image Credit University of Florida
- Auteur
- Recent Posts
- Muscadine Grape: a Popular Fruit for North Florida – August 10, 2015
- Southern Field Peas, a Summer Delight – July 14, 2015
- Caterpillars with a Sting – June 10, 2015