Koorts (ook bekend als pyrexie, hoge temperatuur of hoge koorts) is een normale reactie van het lichaam op een aantal aandoeningen, waarvan infectie de meest voorkomende is, en is een veel voorkomend medisch teken. Koorts ontstaat wanneer de lichaamstemperatuur verhoogd is als gevolg van het feit dat de thermostaat van het lichaam op een hogere temperatuur dan normaal wordt gezet. Koorts is een van de natuurlijke verdedigingsmechanismen van het lichaam tegen bacteriën en virussen die niet bij hogere temperaturen kunnen leven. Daarom moet lichte koorts normaal gesproken onbehandeld blijven, tenzij er andere verontrustende symptomen zijn. Koorts is slechts één onderdeel van een ziekte en is normaal gesproken niet belangrijker dan andere symptomen die ook kunnen optreden, zoals hoest, keelpijn of vermoeidheid.
Heb ik koorts?
Bij verschillende mensen is er een normale variatie in lichaamstemperatuur, dus er is geen eenduidige waarde die als koorts wordt gedefinieerd. De volgende temperaturen worden echter algemeen aanvaard als koorts, afhankelijk van hoe en waar de temperatuur wordt gemeten:
- Rectale temperatuur boven 100.4°F (38°C)
- Oraale temperatuur boven 100°F (37,8°C)
- Axillaire (oksel) temperatuur boven 99°F (37,2°C)
- Oor (trommelvlies) temperatuur boven 100,4°F (38°C) in rectale modus of 99.5°F (37,5°) bij orale toediening
- Voorhoofdtemperatuur (temporale slagader) hoger dan 100,4°F (38°C)
Wanneer is koorts te hoog?
Fevers van 104°F (40°C) of hoger kunnen gevaarlijk zijn en vereisen onmiddellijke thuisbehandeling en snelle medische hulp, omdat ze kunnen leiden tot delirium of koortsstuiptrekkingen, vooral bij jonge kinderen en zuigelingen.
Koorts mag niet worden verward met hyperthermie, dat is een defect in de reactie van uw lichaam op warmte (thermoregulatie), die wordt veroorzaakt door externe bronnen zoals in een warme omgeving zijn.
Wat veroorzaakt koorts?
De differentiaaldiagnose van koorts is uitgebreid, aangezien deze bij vele ziekten kan voorkomen, maar het voorkomen ervan met andere symptomen zoals koude rillingen, zweten, hoesten of keelpijn kan helpen het differentieel te beperken, en meestal is de oorzaak te wijten aan alledaagse ziekten, waaronder griep of faryngitis, die kunnen worden behandeld met zelfzorg gedurende een paar dagen met een follow-up om te zien of de symptomen verbeteren. Als de symptomen blijven verergeren of als andere symptomen zoals een stijve nek, fotofobie of buikpijn optreden, moet onmiddellijk medische hulp worden ingeroepen.
Differentiële diagnose van koorts
Verschillende soorten koorts
De aard of het soort koorts en de duur moeten in aanmerking worden genomen, aangezien er vele soorten zijn die kunnen helpen de differentiële diagnose die u overweegt te stellen, te beperken.
Continue koorts: Waarbij de temperatuur gedurende een etmaal boven normaal blijft en niet meer dan 1° Celsius in 24 uur schommelt. Dit type koorts komt voor bij lobaire longontsteking, tyfus, urineweginfectie, infectieuze endocarditis, brucellose en tyfus.
Remitterende koorts: De temperatuur blijft de hele dag boven normaal en schommelt meer dan 2° Celsius in 24 uur. Dit type wordt gezien bij patiënten met buiktyfus en infectieuze endocarditis.
Pel Ebstein-koorts: Er is een regelmatige afwisseling van recurrente koortsaanvallen en afebriele periodes. De temperatuur kan 3 dagen oplopen, 3 dagen hoog blijven en dan in 3 dagen weer dalen. De patiënt kan dan gedurende 9 dagen apyrexiaal zijn.
Intermitterende koorts: In een periode van 24 uur is de temperatuur slechts gedurende enkele uren van de dag aanwezig en de rest van de tijd is normaal. De piek kan elke dag op hetzelfde tijdstip optreden, om de andere dag of om de paar dagen, maar gewoonlijk is er sprake van een repeterend patroon. Voorbeelden van enkele ziekten die intermitterende koorts hebben zijn malaria, pyemie en septikemie.
Septische koorts: Een zeer hoge temperatuur die niet verbetert met koortswerende middelen kan wijzen op septische koorts en de patiënt moet snel worden gezien en opnieuw worden onderzocht om verdere verslechtering van zijn gezondheidstoestand te voorkomen.
Cyclische terugkerende koortsen of periodieke koortsen: Dit zijn terugkerende koortsaanvallen die enkele dagen tot enkele weken duren en worden gescheiden door symptoomvrije intervallen. Dit patroon van koorts kan worden veroorzaakt door een terugkerende infectie, maligniteit of niet-infectieuze ontstekingsziekten. Koortsaanvallen die hetzelfde verloop hebben, hebben gewoonlijk een niet-infectieuze oorzaak, zoals de ziekte van Still, reumatoïde artritis, de ziekte van Crohn en het syndroom van Bechet. Een familiegeschiedenis van periodieke koorts kan wijzen op Familiaire Mediterrane Koorts of Hyper-IgD-syndroom.
Wanneer u niet weet welke koorts het is
Koorts van onbekende oorsprong wordt gedefinieerd als:
- Een temperatuur hoger dan 101°F of 38.3°c bij verschillende gelegenheden
- Duurzaam van meer dan 3 weken
- Wanneer er geen diagnose kan worden gesteld ondanks 1 week intramurale onderzoek
Koorts van onbekende oorsprong die aanhoudt en die geen andere symptomen heeft, zoals gewichtsverlies, is in het algemeen suggestief voor een ernstiger progressieve aandoening.
Voorbeelden van oorzaken van koorts van onbekende oorsprong:
oorzaken van koorts van onbekende oorsprong
Het bepalen van de oorzaak van koorts van onbekende oorsprong gebeurt door een grondig onderzoek en door het doornemen van de klinische voorgeschiedenis van de patiënt, inclusief of hij naar het buitenland is gereisd, en vervolgens het in- en uitsluiten van ziekten in de differentiële diagnose door het uitvoeren van de nodige klinische tests. De diagnose van koorts van onbekende oorsprong kan nuttig zijn om de aandacht te vestigen op een anders niet gediagnosticeerde aandoening. De behandeling van koorts van onbekende oorsprong varieert sterk en is afhankelijk van de onderliggende oorzaak. In 30% van de gevallen wordt de patiënt ontslagen zonder definitieve diagnose en in veel gevallen lost de koorts van onbekende oorsprong na verloop van tijd wel op.
Koorts bij patiënten is een complex onderwerp en een van de meest voorkomende symptomen. Als koorts samen met andere symptomen optreedt, helpt de combinatie vaak om vast te stellen welke ziekte de patiënt heeft. Wanneer koorts alleen optreedt, is het belangrijk om de koorts regelmatig te meten over een bepaalde periode. Dan kan worden bepaald of er patronen zijn, of de koorts afneemt met koortswerende middelen, hoe hoog de temperatuur is in vergelijking met de uitgangstemperatuur van de patiënt. Dit met een grondig onderzoek en geschiedenis zal bepalen wat de volgende cursus van actie zou moeten zijn.
Als u een patiënt bent en niet zeker bent van uw koorts symptomen, plaats ze in de gratis Isabel Symptoom Checker voor patiënten. Als u een arts bent, kunt u onze professionele DDx Generator uitproberen met een gratis proefversie van 1 maand: