Het jaar 1879 markeert de ontstaansgeschiedenis van Eureka Springs. Dit geïsoleerde gebied in het noordwesten van Arkansas, in de Ozark Mountains, werd een van de populairste gezondheidscentra in de Verenigde Staten. Het lag acht mijl van de zuidelijke grens met Missouri aan Leatherwood Creek, een zijtak van de White River. Bezoekers werden aangetrokken door het aantal mineraalwaterbronnen, waarvan men geloofde dat ze therapeutische waarde hadden voor veel van de heersende ziekten. De geneeskrachtige kwaliteiten van de bronnen werden ontdekt door Dr. Alvah Jackson in 1858. Blijkbaar onthulde Dr. Jackson de bron van zijn beroemde “Dr. Jackson’s Eyewater” pas in 1879. In dat jaar adviseerde de dokter zijn goede vriend, rechter L.B. Saunders uit Berryville, om de bronnen uit te proberen als een laatste poging om een ernstig geval van erysipelas, een huidziekte die langdurige ontstekingen veroorzaakte, te genezen. De positieve resultaten van de bronnen brachten Saunders ertoe de medicinale kwaliteiten van het water in en rond het gebied dat later Eureka Springs werd genoemd, bekend te maken.
Eureka Springs werd bijna van de ene op de andere dag een vakantieoord. Samen met deze populariteit ontstond een mengelmoes van particuliere en commerciële woningen, veelal tenten, bungalowtenten en leantos. De meeste gebouwen werden inderhaast gebouwd om ze onmiddellijk te kunnen betrekken en niet om ze stabiel te houden, om zo dicht mogelijk bij de bronnen te kunnen wonen. Zo ontstond een concentratie van nederzettingen rond de verschillende bronnen in het gebied. In tegenstelling tot de ontwikkeling van bouwpatronen in de meeste steden, waar de meest begeerde woongebieden zich op de hoger gelegen delen bevonden, was de waarde van de eigendommen gebaseerd op de nabijheid van de bronnen. Bijgevolg vestigde het rijkere deel van de bevolking van de stad zich in de lager gelegen gebieden die het dichtst bij de bronnen lagen, terwijl de minder welgestelde bevolking in het hoger gelegen gebied woonde, verder van de bronnen.
De economie van Eureka Springs ontwikkelde zich rond de bronnen. De bronnen brachten zowel toeristen als mensen met gezondheidsklachten, met als gevolg dat er winstgevende zaken ontstonden in de vorm van hotels, saloons, badhuizen, warenhuizen, kruidenierswinkels en leveringen. De aantrekkingskracht van de bronnen bracht ook de investeerders en de spoorweg mee. In deze tijd had de Eureka Improvement Company een grote invloed op de ontwikkeling van Eureka Springs en haar bebouwde omgeving. Het bedrijf, dat in 1882 werd opgericht door de voormalige gouverneur van Arkansas Powell Clayton en andere ondernemende investeerders, weerspiegelt Eureka Springs’ meest roemruchte periode, het “tijdperk van de grote promotors”. Deze mannen investeerden zwaar in de ontwikkeling en promotie van Eureka Springs als een gezondheidscentrum en een rustoord voor de rijken. Gedurende dit tijdperk, 1880 – 1890, bereikte Eureka Springs zijn hoogtepunt in populariteit, rijkdom en gracieus leven.
De Eureka Improvement Company kan worden gecrediteerd voor ten minste twee belangrijke bijdragen aan de ontwikkeling van de stad als een populair vakantieoord. De eerste was het financieren en aanleggen van de Eureka Springs Railroad. In 1880 was de dichtstbijzijnde spoorwegterminal het depot van de St. Louis and San Francisco Railroad in Pierce City, Missouri, 55 mijl van Eureka Springs. De mensen die naar de bronnen kwamen, waren aangewezen op een negen uur durende busrit vanuit Pierce City om de reis te voltooien. Het jaar daarop bereikte de spoorlijn Seligman, Missouri, slechts 20 mijl van het vakantieoord. De Eureka Improvement Company zag de noodzaak in van een spoorlijn naar Eureka Springs en begon met de promotie en planning van wat de Eureka Springs Railroad werd. De spoorweg, die in 1882 werd voltooid, bracht de stad grote welvaart, niet alleen op het gebied van de gezondheidszorg, maar ook in de commerciële industrie. De spoorwegterminal was het dichtstbijzijnde depot voor de geïsoleerde graafschappen in het oosten en zuidoosten. Daardoor werd Eureka Springs een belangrijk handelscentrum voor het gebied. Een ander voordeel in verband met de spoorlijn was de vestiging van een winkel van de St. Louis en San Francisco Railroad. Louis en San Francisco Railroad. De voordelen van de spoorlijn en het rijden van wel zes treinen per dag leken het toekomstige economische succes van de stad te verzekeren.
De tweede bijdrage van de Eureka Improvement Company waren de activiteiten van het bedrijf en de deelname met het stadsbestuur aan de verbetering van de woonomgeving van Eureka Springs. De meeste van de vroege woningen waren slecht gebouwd zonder stenen of betonnen funderingen. Deze structuren werden ondersteund door houten pijlers. Vier grote branden verwoestten verschillende delen van de gemeenschap en de afbraak van de gebouwen in de jaren 1890 vernietigde veel van de vroege frameconstructies die de oprichting en de vroege groei van Eureka Springs vertegenwoordigden. Door investeringen in de stad stimuleerde en bouwde de Eureka Improvement Company meer substantiële gebouwen. Baksteen en steen, met name kalksteen, zandsteen, graniet en marmer uit de omgeving, werden nu in het bouwweefsel opgenomen. Het bedrijf stimuleerde ook de verbreding van de straten, de installatie van straatverlichting, water- en rioleringssystemen en houten trottoirs. Muren van graniet en kalksteen werden gebruikt om de hellingen te bedekken voor de bouw en de landschapsarchitectuur.
Bij de eeuwwisseling stond Eureka Springs op het toppunt van zijn welvaart. Maar met de komst van de twintigste eeuw begon de economische toekomst van de stad geleidelijk af te nemen. Er ontstond een nieuwe positieve houding ten opzichte van de wetenschap en haar ontdekkingen op het gebied van de geneeskunde. Naarmate de samenleving meer vertrouwen kreeg in de moderne geneeskunde, nam het geloof in de geneeskracht van de minerale bronnen af, zoals te zien was in het verval van Eureka Springs en andere badplaatsen in het land. De spoorweg bracht ook een klap toe aan de plaatselijke economie. In 1911 verbond de St. Louis and North Arkansas Railroad Eureka Springs met Harrison in het oosten, waardoor het belang van de stad als commercieel centrum afnam. Dertien jaar later verplaatste de spoorlijn haar winkels uit Eureka Springs naar Harrison.
Maar met de komst van de auto kon Eureka Springs overleven door haar recreatieve attracties te promoten, samen met haar bekende bronnen. In de jaren 1920 ontwikkelde het autotoerisme zich tot een belangrijke bron van inkomsten voor de lokale economie. De depressie eiste een zware tol van de bebouwde omgeving van de stad. Gebouwen werden verlaten of afgebroken om het hout te verkopen. Leegstaande percelen kwamen steeds vaker voor. Maar moeilijke tijden bleken ook gunstig voor Eureka Springs. Het land begon heimwee te krijgen naar wat men zag als een gelukkiger en succesvoller tijd, de eeuwwisseling. In de kunst begon men landelijke thema’s te gebruiken om een heilzamer soort leven aan te duiden. Eureka Springs bood een dergelijke omgeving voor kunstenaars en schrijvers, evenals een minder dure en eenvoudigere levensstijl. Na de Tweede Wereldoorlog bleef Eureka Springs kunstenaars en schrijvers aantrekken. In de jaren zestig werd Beaver Lake aangelegd, waardoor het gebied recreatieve mogelijkheden kreeg. In deze tijd werden ook de Grote Passiespel en het Christus van de Ozarks standbeeld gecreëerd als een andere attractie.
In 1970 werd de hele stad op het National Register of Historic Places geplaatst. Het eeuwfeest van 1979 was het begin van de voortdurende inspanningen om Eureka Springs te herstellen tot een aantrekkelijke bestemming voor bezoekers en een geweldige plek om te wonen. In 1978 werd lokale wetgeving aangenomen om de Eureka Springs Historic District Commissie die toezicht houdt op alle uiterlijke wijzigingen aan gebouwde structuren te creëren met het doel van het behoud van de architectonische integriteit van elk tijdperk van de geschiedenis van de stad voor toekomstige generaties.