Ik haatte het om mijn vrienden te zien slagen. Ik probeerde blij voor ze te zijn, zoals het hoort, maar het enige wat ik voelde was jaloezie.
Het was geen krachtig en allesomvattend gevoel, maar iets dat aan de binnenkant van mijn hoofd knaagde. Een licht onbehagen dat me ervan weerhield om 100% met hen mee te vieren.
Ik dacht dan, ik moet mezelf bij elkaar rapen en beter mijn best doen. Er is geen manier waarop zij iets zullen hebben wat ik niet heb.
Dit resulteerde in iedereen om me heen die in mijn concurrentie veranderde.
Maar ik weet dat het niet alleen aan mij ligt. Veel mensen zien de wereld zo, van wat ik heb gezien en gehoord. Ook volgens het boek The Courage To Be Disliked, dat ik binnenkort zal uitleggen. Maar eerst moeten we begrijpen waarom we ons zo voelen.
- School: school leert ons dat anderen beter zijn dan wij door het schoolsysteem van cijfers, beloningen, en straffen. Er is een ideaal cijfer dat we ‘gehaald’ moeten hebben, en we proberen daar zo dicht mogelijk bij in de buurt te komen. We zien dat de mensen die deze hoogten bereiken aandacht en erkenning krijgen. We groeien op met een behoefte om superieur te zijn aan anderen, zodat we speciaal kunnen zijn.
- Werk: Veel werknemers voelen de behoefte om de bedrijfsladder te beklimmen om superieur te zijn aan degenen onder hen, en sommigen zouden niet aarzelen om mensen uit hun weg te duwen om het te doen. Er zijn banen die gebaseerd zijn op prikkels en prestaties, waar de winnaars het meest krijgen.
- Zo zijn we geboren: We zijn pas gelukkig als we zien dat we meer hebben dan onze buren. We zien dit ook bij dieren.
Kunnen we tegen onze natuur ingaan?
Het is een automatisme om jaloers te zijn op een buurman, broer of zus, familie of vriend. Ik herinner me een tijd toen ik jong was, en een driftbui kreeg als mijn broer speelgoed had dat ik niet had.
We zien dit gedrag ook bij dieren. Er is een studie met apen, waar twee van hen naast elkaar stonden in duidelijke kooien. De ene aap kreeg de minder begeerlijke komkommer en de andere aap kreeg druiven.
Toen de aap die de komkommer kreeg dit zag, werd hij boos en gooide de komkommer terug naar de wetenschapper! U kunt de video hier bekijken.
Dus, als dit een natuurlijke reactie is op anderen die krijgen wat we willen, kunnen we er dan tegenin gaan? Moeten we zelfs maar de moeite nemen?
Als je een gelukkiger leven wilt leiden, een leven waarin je de vreugden van anderen kunt vieren als je eigen vreugden, dan ja.
Waarom je ervoor zou moeten kiezen om anders te denken
Jaloers worden op elke kleine prestatie die je vrienden of collega’s in hun leven hebben, zal je opslokken en elk geluk dat je in je eigen leven zult hebben, wegvreten.
Okay, maar ik kan niet zomaar stoppen met jaloers zijn, zeg je.
Ik begrijp dat het bijna onmogelijk is om iets te veranderen zonder dat er iets anders voor in de plaats komt. Dus, wat als ik zeg dat er een betere manier is om mensen te bekijken?
De oplossing
Ingeschort in onze cultuur is het geloof dat er mensen zijn die inferieur en superieur zijn. Maar wat als we het eens vanuit een ander gezichtspunt zouden bekijken?
Dat we allemaal gelijk zijn, en allemaal verschillend.
Een kind is gelijk aan een volwassene.
Een fastfoodkok is gelijk aan een CEO van een bedrijf.
Er zullen verschillen zijn in geslacht, leeftijd, vaardigheden en kennis, maar die dingen zouden de menselijke waarde niet mogen bepalen.
Maar hoe kan een kind gelijk zijn aan een volwassene? Kun je ze dan behandelen als een volwassene? Nee, behandel ze niet als een volwassene, maar als een mens. Met hen omgaan met oprechtheid.
We moeten de manier waarop we denken veranderen
Mijn standpunt is volledig veranderd sinds het lezen van The Courage To Be Disliked door Ichiro Kishimi en Fumitake Koga.
Hierin staat dat als we onszelf vergelijken met onze vrienden, we altijd ongelukkig zullen zijn. In plaats daarvan moeten we onszelf met onszelf vergelijken. We moeten ervoor zorgen dat we onze vaardigheden verbeteren en voortdurend beter worden.
Iedere persoon staat voor of achter je in het leven, maar iedereen gaat vooruit op hetzelfde speelveld. Het is geen ladder, zoals ons is geleerd.
Dit geldt ook voor vrienden en familie. Als je de wereld ziet als een wereld vol winnaars en verliezers, dan kun je niet anders dan vergelijken waar je op die schaal past.
Voordat je het weet, begin je ieder mens, iedereen in de wereld, als je vijand te zien – The Courage To Be Disliked Pg 75
Wat gebeurt er als we jaloezie omzetten in vreugde
Wanneer we mensen zien als kameraden en niet als vijanden, kunnen we hun overwinningen echt vieren zonder het gevoel te hebben dat we hebben verloren of dat we minderwaardig zijn.
We zijn vrij om die vreugde met hen te beleven, alsof het onze eigen vreugde is.
Hoe makkelijk het ook klinkt, het is een moeilijke zaak om te doen. Maar als je maar één persoon als je kameraad kunt zien, zul je ze overal zien.
Als men eenmaal bevrijd is van het schema van competitie, verdwijnt de behoefte om over iemand te zegevieren. Men is ook bevrijd van de angst die zegt: Misschien zal ik verliezen. En is men in staat het geluk van anderen met heel zijn hart te vieren. – The Courage To Be Disliked Pg 78
