Door Jennifer Thomas
HealthDay Reporter
FRIDAY, 12 Feb. (HealthDay News) — Een rapport vorige week dat meer dan de helft van de monsters van merktonijn in blik meer kwik bevatte dan door de U.S. Environmental Protection Agency (EPA) als veilig werd beschouwd, wekte bezorgdheid bij tonijnliefhebbers overal.
Toch bleek uit hetzelfde rapport dat slechts 5 procent van ingeblikte tonijnmonsters kwikniveaus bevatte die de veiligheidsnormen van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) overschreden, die minder streng zijn dan die van de EPA.
De vraag voor consumenten is: Wat nu? En is het OK om die tonijn sandwich te blijven eten?
“We zeggen nooit, ‘Eet geen tonijn,'” zei hoofdauteur van de studie Shawn Gerstenberger, een professor in milieu en gezondheid op het werk aan de Universiteit van Nevada Las Vegas. “We zeggen dat als je in een hoogrisicogroep zit en je zorgen maakt over kwikblootstelling, er een aantal eenvoudige consumentenkeuzes zijn die je kunt maken om de blootstelling te beperken.”
In de studie, gepubliceerd in het februarinummer van Environmental Toxicology & Chemistry, testten onderzoekers meer dan 300 monsters van ingeblikte tonijn en ontdekten dat “witte” tonijn, of albacore, consistent hogere concentraties kwik had dan “lichte” tonijn.
Vissen hopen kwik over het algemeen op twee manieren op: ofwel door het via hun huid of schubben uit het water zelf op te nemen, ofwel door andere kwikhoudende organismen te eten. Omdat witte tonijn een grotere soort is die hoger in de voedselketen staat dan lichte tonijnsoorten, bevat het over het algemeen meer kwik, legde Gerstenberger uit.
Volgens de EPA en de FDA moeten risicogroepen, waaronder zwangere vrouwen, zogende moeders, vrouwen die zwanger kunnen worden en jonge kinderen, hun wekelijkse tonijnconsumptie beperken tot niet meer dan 12 ounces (twee maaltijden) lichte tonijn per week, of tot maximaal 6 ounces witte tonijn.
Hoewel de federale agentschappen het eens zijn over hun consumptierichtlijnen, verschillen de FDA en de EPA op één belangrijk punt van mening: normen voor hoeveel kwik veilig is voor tonijn om überhaupt te bevatten.
De FDA stelt een norm van niet meer dan 1,0 delen per miljoen (ppm) kwik voor commercieel gevangen vis. De meeste tonijn die in Amerikaanse supermarkten wordt verkocht, is commercieel gevangen en valt daarom onder de normen van de FDA.
De EPA reguleert ondertussen, als onderdeel van haar jurisdictie over de meren en stromen van de natie, de sport- of recreatievisserij. De EPA stelt een strengere norm van niet meer dan 0,5 ppm kwik.
Dus op welke norm moeten consumenten letten?
“De EPA heeft veel werk verricht in het evalueren van blootstellingen,” zei Gerstenberger. “Ik zeg niet dat de FDA dat niet heeft gedaan, maar het is moeilijk om te beweren dat wie de vis vangt de norm moet bepalen. Wij vinden dat we ons liever aan de kant van de veiligheid begeven en naar de lagere norm kijken.”
Het National Fisheries Institute was het echter niet eens met die conclusie. De sporen van kwik die in sommige tonijn worden gevonden wegen niet op tegen de gezondheidsvoordelen van het eten ervan, zei Gavin Gibbons, directeur van mediarelaties voor het National Fisheries Institute, een handelsorganisatie die commerciële vissers, producenten, restaurants en verwerkers vertegenwoordigt.
Veel van het kwik dat wordt gevonden in de oceanen waar tonijn wordt gevangen is van nature voorkomend. De belangrijkste bronnen zijn minerale afzettingen, onderwaterbronnen of vulkanen.
De EPA maakt zich vooral zorgen over wat er in de meren en stromen van het land terechtkomt als gevolg van industriële of andere menselijke activiteit, en het heeft een lage tolerantie voor vervuilers, zei Gibbons.
“Commerciële en sportgevangen vis zijn heel verschillend, en het niveau van kwik dat is toegestaan is verschillend,” zei Gibbons. “De FDA kijkt naar het effect van kwik op het menselijk lichaam, terwijl de norm van de EPA is gebaseerd op haar regelgevende macht over nutsbedrijven en het milieu. Ze reguleren niet voor consumptie, maar voor de gezondheid van het milieu.”
En, voegde Gibbons eraan toe, “er zijn geen gevallen van kwikvergiftiging door normale consumptie van commerciële zeevruchten in enig peer-reviewed onderzoek. Niemand is ooit ziek geworden van methylkwik uit de normale zeevruchten die je in restaurants en supermarkten vindt.”
Daarnaast, zei hij, hebben de FDA-richtlijnen een onzekerheidsfactor ingebouwd die de blootstelling aan kwik beperkt tot niveaus die tien keer lager zijn dan de laagste niveaus die in verband worden gebracht met nadelige effecten.
“Ingeblikte tonijn is veilig,” zei Gibbons. “Consumenten moeten erop vertrouwen dat ingeblikte tonijn een veilige, gezonde bron van magere eiwitten en omega-3 vetzuren blijft.”
Hoewel Gerstenberger beaamde dat veel van het kwik dat in de oceanen wordt aangetroffen van nature voorkomt, hebben menselijke activiteiten – zoals het verbranden van batterijen en de industrie – bijgedragen, zei hij.
Het kwikgehalte in vis is sterk afhankelijk van hun omgeving, waaronder waar ze worden gevangen en de grootte van de vis. Gerstenberger zei dat hij de in de studie geteste merknamen niet zou onthullen, omdat hij verwachtte dat die met de hoogste kwikgehalten het hele jaar door zouden slingeren, afhankelijk van waar hun leveranciers visten.
De gezondheidseffecten van kwikvergiftiging omvatten schade aan het centrale zenuwstelsel, gehoorverlies en zichtproblemen. Hoewel er geen specifieke kwikwaarschuwingen zijn voor iedereen buiten de risicogroepen, adviseerde Gerstenberger andere volwassenen ook tonijn met mate te eten — hoewel het voor iedereen gissen is wat die hoeveelheid is.
“Er zijn tal van gezondheidsvoordelen die zijn gedocumenteerd van het eten van tonijn en andere vis,” zei Gerstenberger. “Het is belangrijk voor consumenten om dat allemaal af te wegen en een beslissing te nemen.”
De onderzoekers riepen federale regelgevers op om producenten van ingeblikte tonijn te verplichten gedetailleerde informatie aan consumenten te verstrekken over het kwikgehalte en om de oogstlocaties van tonijn openbaar te maken.