‘Het laatste leeuwenwelpje is uniek omdat het een volledig bewaard gebleven haarlijn heeft.’ Foto: The Siberian Times
Wetenschappers hebben de schokkende waarheid onthuld over de twee welpen Uyan en Dina die in 2015 in Yakutia werden gevonden en die gebruikt zouden kunnen worden in een Jurassic Park-achtig experiment om de verloren gegane diersoort nieuw leven in te blazen.
Onderzoek naar het unieke broer en zus paar is uitgevoerd in Japan, de VS en Duitsland, zei Dr Albert Protopopov, hoofd van de afdeling voor de studie van mammoetfauna, Academie van Wetenschappen van de Republiek Sakha (Jakoetië).
De hoop was hoog gespannen dat de kleine leeuwtjes, leden van een soort die ooit de grootste grote katten op de planeet waren, sporen van moedermelk in hun goed bewaarde magen hadden.
Maar het staat nu vast dat de kleine diertjes, hier afgebeeld, stierven voordat ze de kans kregen zich te voeden met hun moeder.
Het is nu vastgesteld dat de kleine dieren, die hier zijn afgebeeld, stierven voordat ze de kans kregen zich te voeden met hun moeder. Foto: The Siberian Times
Het is mogelijk dat ze in Pleistocene tijden bij hun geboorte zijn achtergelaten. Of dat de jongen zijn omgekomen omdat hun moeder was gestorven.
Een andere mogelijkheid is dat de prehistorische kittens zijn begraven, misschien in een aardverschuiving. Zeker, er zijn spikkels aarde gevonden in hun voedingskanalen, Dr. Protopopov.
‘We hebben de leeuwen onderzocht en opgemeten, waarbij we onlangs tomografische studies hebben uitgevoerd.
‘Eerst dachten we dat ze twee of drie weken oud waren, maar nu zijn we geneigd te denken dat ze slechts één of twee dagen oud zijn – ze stierven kort na de geboorte.
‘Toen de Japanners een tomografische scan maakten, werd duidelijk dat hun magen leeg waren. Ze hadden niet eens tijd om de melk van hun moeder te proberen.
Dr. Albert Protopopov, hoofd van de afdeling voor de studie van de mammoetfauna, Academie van Wetenschappen van de Republiek Sakha (Jakoetië). Foto: The Siberian Times
‘Hoogstwaarschijnlijk werden ze begraven door aarde, aangezien er gronddeeltjes in hun voedingskanaal zitten.’
Een ander ouder jong, dat dit jaar werd gevonden en vorige maand aan de wereld werd onthuld, toont een andere intrigerende waarheid over deze uitgestorven soort.
Deze welp stierf op de leeftijd van één tot twee maanden oud tot 50.000 jaar geleden aan de oever van de Tirekhtykh rivier, in het Abyisky district van Yakutia.
Analyse begint nu pas, maar de kleuring van de welp geeft aan dat de soort – tot deze ontdekkingen alleen bekend van skeletten een onverwachte kleur had vergeleken met de hedendaagse grote katten.
‘Het nieuwste leeuwenwelpje is uniek omdat het een volledig bewaarde haarlijn heeft,’ zei hij.
‘En als de kittens die twee jaar geleden werden gevonden, bedekt waren met een welpenpluis, heeft dit nieuwe exemplaar een dikke en mooie beharing, en er zijn doornige haren.
Opgetogen wetenschappers onthulden de ontdekking – de gelaatstrekken zijn duidelijk zichtbaar – vandaag in Jakoetsk. Foto: Anastasiya Koryakina
‘We zullen er eindelijk achter kunnen komen hoe de holenleeuwen er werkelijk uitzagen. Die mogelijkheid hadden we eerder niet, omdat we alleen skeletresten hebben gevonden.’
En hun kleur?
‘Waarschijnlijk waren ze rokerig grijs. Voorheen beoordeelden wetenschappers het uiterlijk van de leeuwen aan de hand van de tekeningen die de oude mens in grotten had achtergelaten.’
Dit gaf aanleiding tot een verkeerde benaming van deze diersoort, waarvan de botten ook in grotten werden gevonden. In feite leefden de dieren in de open ruimten van Eurazië.
‘Oude mensen tekenden met oker, zodat zij geen betrouwbare tinten, kleuren konden weergeven. En het is interessant dat er geen enkele tekening is waarop de holenleeuw zou zijn afgebeeld met een manen.’
Eerder onderzoek van Uyan en Dina wijst uit dat zij kortere staarten hadden dan moderne leeuwen.
Een ander intrigerend feit over de holenleeuwen is dat zij veel gemeen lijken te hebben met zowel tijgers als leeuwen.
Paneel van de leeuwen in de Chauvet-grot. Afbeelding: John Robinson
‘Sommige wetenschappers geloven dat grottenleeuwen morfologisch gezien niet alleen dicht bij moderne Afrikaanse leeuwen staan, maar ook bij tijgers,’ zei hij. Deze mening was bijvoorbeeld de Sovjet-paleontoloog Nikolai Vereshchagin toegedaan.
‘Hij noemde ze ’tijgerleeuwen’.’
Grotleeuwen – Panthera spelaea (Goldfuss) – leefden tijdens het Midden- en Laat-Pleistoceen van Groot-Brittannië tot de Chukotka in het uiterste oosten van Rusland.
Ze zwierven ook door Alaska en het noordwesten van Canada. Wetenschappers hebben voorspeld dat de vondst van de karkassen zal helpen om de uitgestorven soort in de toekomst weer tot leven te wekken.