Een plaats zo fysiek uniek en geografisch enorm als de Grand Canyon is veel verschillende dingen voor verschillende mensen. Fotografen komen voor de kleuren en het veranderende licht, backpackers voor de eenzaamheid en het slapen onder de sterren, en wandelaars voor de uitdaging van het verbinden van de rand en de rivier binnen een dag. Hardlopers komen om te zien hoe snel ze het allemaal kunnen.
De Grand Canyon is een proeftuin voor atleten. Tussen de twee randen ligt een letterlijke handschoen die gelopen moet worden. Trails hier bieden de mogelijkheid voor meer dan twee verticale mijl van de winst in een dag-een nieuwigheid die gewoon niet mogelijk is de meeste plaatsen in de wereld.
De ultieme prestatie is “Rim-to-Rim-to-Rim” (R2R2R)-het krijgen van de ene kant, naar beneden naar de rivier, naar de andere kant, en weer terug, in een dag. Dit betekent meer dan 40 mijl en meer dan 20.000 voet van omhoog en omlaag.
De R2R2R moet niet worden geprobeerd als je eerste run in de canyon, en het hoeft niet te zijn. Hardlopen hier is niet alleen voor de elite. Door het kiezen van uw route, pacing zorgvuldig, en verpakking dienovereenkomstig, lopers van alle niveaus kunnen ervaren “licht en snel” trail run. Een netwerk van paden maakt het mogelijk om de afstand en het terrein aan te passen, hoewel hardlopen hier nooit gemakkelijk is.
Where to Run
Lopen langs de top vermijdt de typische ontberingen van de canyon, maar kan nog steeds uitdagend aanvoelen vanwege de hoogte en de hitte. Rim Trail op South Rim biedt een spectaculair uitzicht en is verhard voor een deel van de weg. North Rim heeft vele paden die blijven op de top, het verstrekken van een verscheidenheid aan landschappen en afstanden.
Om echt te lopen de canyon, hoewel, je moet laten vallen onder de rand. Lopers nemen meestal de “corridor” paden-South Kaibab, Bright Angel (beide South Rim), of North Kaibab (North Rim) omdat ze breed en goed onderhouden zijn. Om drukte te voorkomen, start eerder dan 8 uur
De beste trail voor hardlopers is Tonto Trail (South Rim), een single track met glooiende heuvels in plaats van constant omhoog of omlaag. Om er te komen is echter nog steeds een serieuze hoogteverandering nodig, omdat het meer dan halverwege naar beneden ligt vanaf de rim.
Trail Etiquette
De meeste wandelaars zijn op het pad voor een eenmalige uitdaging en verwachten niet dat ze mensen zullen zien rennen. Daarom is het bijzonder belangrijk om de juiste wandeletiquette in acht te nemen. Net als op andere paden moet u hoffelijk zijn en voorrang geven aan verkeer dat bergopwaarts loopt. Bij het passeren, altijd een hoorbare, beleefde kop omhoog geven. Veel van de dropoffs zijn gevaarlijk, dus je moet altijd bereid zijn om wandelaars te passeren aan de buitenkant, maar voorzichtig te verplaatsen naar welke kant ze je toestaan.
Mules hebben altijd voorrang, maakt niet uit wat. Vast komen te zitten achter een muilezeltrein is de grootste hoofdpijn van een loper, vooral als je bergafwaarts gaat. Helaas heb je geen andere keuze dan te wachten tot de ezeldrijver zijn team laat stoppen en wandelaars laat passeren. Loop muilezels altijd voorbij, niet rennen, want als ze schrikken kunnen ze hun berijder afwerpen.
Hoe je voor te bereiden
Meer nog in de Grand Canyon dan waar ook, is voorbereiding de sleutel. Dit landschap kent bepaalde fysieke en logistieke moeilijkheden die je elders niet altijd tegenkomt. Als je te snel of te ver gaat, kun je buiten het bereik van hulp terechtkomen. Een valpartij of verwonding in de Grand Canyon kan niet worden verholpen door mee te liften, of door de mobiele telefoon te gebruiken om hulp te vragen. Zelfs lopen het uit kan blijken te moeilijk als je in de problemen duizenden meters onder de rim.
Een andere zorg is water en voeding. Veel paden hebben geen water beschikbaar, en anderen hebben water dat moet worden behandeld. Plan uw route op basis van de beschikbaarheid van drinkwater (zie dagwandelen voor meer informatie over waterbronnen). Ondanks het dorstgevoel moet u veel zoute snacks en energiebrandstoffen consumeren, want het lichaam verliest voortdurend essentiële elektrolyten aan transpiratie in de droge lucht. In het algemeen moet je in de Grand Canyon twee keer zoveel water en voedsel tot je nemen dan tijdens een loopje elders, en dit is geen grapje. Lopers zijn gestorven aan uitdroging en aan hyponatriëmie (laag natriumgehalte).
Het weer is altijd een factor bij hardlopen, en zeker in de extremen van de Grand Canyon. Sommige dagen kunnen drukkend heet zijn bij de rivier terwijl het sneeuwt op de rand vanwege het enorme hoogteverschil. Afhankelijk van het seizoen kan het verstandig zijn om laagjes kleding mee te nemen. De winter brengt ijs en de zomer brengt onweer, dus wees altijd op de hoogte van de omstandigheden.
De Grand Canyon wordt een steeds populairdere hardloopbestemming vanwege zijn schoonheid en nieuwigheid, maar de moeilijkheidsgraad moet nooit worden onderschat. Dit is een geweldige plek om een workout te krijgen, maar geen plek om je grenzen te testen. Plan zorgvuldig, pak dienovereenkomstig in, luister naar je lichaam, en je zult de run van je leven hebben in de Grand Canyon.