Vaste kleuren bestaan meestal uit: –

Over het ras | Rasstandaard | Kleuren & Aftekeningen | Gezondheid | FAQ

Eén van de meest fascinerende aspecten van dit ras zijn de vele variaties in vachtkleur & inderdaad van aftekeningen. Weinig rassen kunnen bogen op zo’n spectrum!

In de begindagen, voordat de verschillende spaniels afzonderlijk werden ontwikkeld voor specialistisch werk in het veld, was de belangrijkste overweging het vermogen van de hond om te werken. Kleur & aftekeningen waren van weinig belang, behalve in praktische zin. Sommige mensen gaven de voorkeur aan een effen gekleurde hond, omdat ze vonden dat deze beter gecamoufleerd was bij het inkwartieren van wild, dat dan meer geneigd zou zijn om rustig te “zitten” totdat de hond op het commando van zijn geleider door de hond zou worden gespoeld. Anderen gaven de voorkeur aan de tweekleurige honden om precies de tegenovergestelde reden dat de hond op de meeste tijdstippen gemakkelijk door de geleider kon worden gezien & en daarom minder kans liep gewond te raken indien de hond niet stopte wanneer het wild werd gespoeld en per ongeluk in de vuurlijn van het geweer terecht kwam. Anderen geloofden dat uitstekende prestaties voor bepaalde taken in het veld of in het water verband hielden met specifieke vachtkleuren.

Er was weinig bekend over genetica of manieren van vererving. Fokkers werden bekwaam door jarenlange ervaring en een aangeboren vakmanschap. Hun belangstelling voor al hun dieren was zeer diepgaand en zij verwierven kennis die zij van hun voorvaderen hadden doorgekregen en die zij gedurende hun eigen leven aanvulden. Toen het idee om tentoonstellingen voor honden te houden in zwang raakte, werd er meer aandacht besteed aan het uiterlijk van de hond. Factoren zoals conditie, presentatie, kleur en aftekeningen werden belangrijker naarmate het competitieve element zich verspreidde.

Fokkers ontdekten dat betere resultaten op het gebied van kleur en aftekeningen konden worden bereikt als zij zich concentreerden op het gescheiden houden van de effen aftekeningen en de geruite aftekeningen. Ongewone kleuren, aftekeningen en patronen werden bekeken met de grote verdenking dat er een misverstand met een hond van een ander of gemengd ras moet hebben plaatsgevonden. Ongetwijfeld kwamen zeldzame kleuren zoals sable en de zilver-as kleur die we tegenwoordig met de Weimaraner associëren, voor en werden ze bij de geboorte stilletjes afgevoerd, ook al waren ze in feite waarschijnlijk raszuiver. De tan maskering die we vandaag de dag accepteren, zowel in effen kleuren als in particolours, werd ook met grote argwaan bekeken, dat er ergens jachthondenbloed in hun lijnen was geslopen. Veel fokkers deden deze ook weg bij de geboorte.

Heden ten dage hebben we het voordeel van enige kennis van de genetica en het begrip dat sommige kleuren en aftekeningen kunnen worden doorgegeven door vele generaties vermomd door de meer dominante kleur of patroon daadwerkelijk te zien in de vacht van de hond, alleen om opnieuw op te duiken wanneer twee drager ouders voor een andere kleur / aftekening gen produceren de recessieve kleur / aftekening in een aantal van hun nakomelingen.

Solid gekleurde honden hebben soms een witte vlek of vlekken van verschillende grootte op de borst. Dit is volkomen aanvaardbaar. Bij de geboorte hebben effen gekleurde pups soms kleine witte vlekken op de punt van hun snuit en/of op de punten van hun tenen. Deze witte vlekken verdwijnen vaak naarmate de puppy opgroeit en worden dan bijna of helemaal onzichtbaar. Ze mogen niet overmatig worden bestraft in de showring, behalve als een laatste beslissende factor tussen twee even goede honden.

Vóór de jaren 1950, was het gebruikelijk om effen en particolours te combineren in fokprogramma’s. Als gevolg hiervan, zullen de eenkleurigen onvermijdelijk aanleg hebben voor het produceren van kleine witte aftekeningen op hun ledematen, totdat deze “frosting” gebieden volledig zijn uitgeselecteerd. 50 jaar in termen van genetica is een zeer korte tijdspanne. Voor wie een absoluut effen aftekening wil, zijn geduld en doorzettingsvermogen de sleutel tot succes en het is waar dat de meeste effen gekleurde Cockers tegenwoordig aan dit gewenste uiterlijk voldoen.

Genetisch gezien zijn er verschillende variaties van “zwart” zoals we dat in een hond zien. In werkelijkheid zijn er zwarten die genetisch zuiver zijn voor deze kleur en als de meest dominante kleur, zullen ze altijd alleen maar zwart gekleurde nakomelingen voortbrengen, hoewel deze nakomelingen zwarten kunnen zijn met een andere genetische mix. De genetisch zuivere zwarten hebben meestal ravenzwart haar. Zwarten die leverkleurig zijn, rood in één van beide pigmentvariëteiten, goudkleurig en van deze variëteiten, die al dan niet drager zijn van het gen voor tan masker en bies, kunnen zwart lijken maar kunnen soms een vleugje “roest” in hun vacht vertonen. Dit kan effectief worden aangepakt met moderne verzorgingsmethoden en zal in de meeste gevallen onopgemerkt voorbijgaan. Oplettende eigenaars echter, kunnen vaak de waarschijnlijke genetische samenstelling voorspellen door naar hun honden te kijken en dit te combineren met kennis van de stamboom.

Reds kunnen al dan niet genen dragen voor een tan masker en trim. Dit patroon staat een vrij grote variatie in tint in het masker en de trim toe. Daarom is het geen fout als de vacht van het lichaam bijvoorbeeld rijk, diep rood is en de extremiteiten van de hond, met name in het masker & trim gebied, te zien zijn als lichtere tinten rood of zelfs goudkleurig. >>Volgende pagina