Vermsterker, in de elektronica, apparaat dat reageert op een klein ingangssignaal (spanning, stroom, of vermogen) en een groter uitgangssignaal afgeeft dat de essentiële golfvormkenmerken van het ingangssignaal bevat. Versterkers van diverse types worden op grote schaal gebruikt in elektronische apparatuur zoals radio- en televisieontvangers, hifi-audioapparatuur en computers. Versterkende werking kan worden geleverd door elektromechanische apparaten (b.v. transformatoren en generatoren) en vacuümbuizen, maar de meeste elektronische systemen maken thans gebruik van solid-state microschakelingen als versterkers. Een dergelijke geïntegreerde schakeling bestaat uit vele duizenden transistors en aanverwante elementen op een enkele kleine siliciumchip.
Een enkele versterker is meestal niet voldoende om de uitgang op het gewenste niveau te brengen. In dergelijke gevallen wordt de uitgang van de eerste versterker gevoed aan een tweede, waarvan de uitgang wordt gevoed aan een derde, enzovoort, totdat het uitgangsniveau bevredigend is. Het resultaat is cascade- of meertrapsversterking. Langeafstandstelefoon, radio, televisie, elektronische controle- en meetinstrumenten, radar en ontelbare andere toestellen zijn allemaal afhankelijk van dit basisversterkingsproces. De totale versterking van een meertrapsversterker is het product van de versterkingen van de afzonderlijke trappen.
Er zijn verschillende regelingen voor de koppeling van cascade-versterkers, afhankelijk van de aard van het signaal dat bij het versterkingsproces betrokken is. Solid-state microschakelingen zijn over het algemeen voordeliger gebleken dan vacuümbuisschakelingen voor de directe koppeling van opeenvolgende versterkertrappen. Voor de koppeling kunnen transformatoren worden gebruikt, maar deze zijn omvangrijk en duur.
Een elektronische versterker kan zodanig worden ontworpen dat hij een vergroot uitgangssignaal produceert dat in alle opzichten identiek is aan het ingangssignaal. Dit is lineaire werking. Als het uitgangssignaal van vorm verandert nadat het door de versterker is gegaan, is er sprake van amplitudevervorming. Als de versterker niet bij alle frequenties evenveel versterkt, wordt het resultaat frequentievervorming genoemd, of discriminatie (zoals bij het benadrukken van lage of hoge tonen in muziekopnamen).
Wanneer het vereiste vermogen aan de uitgang van de versterker zo groot is dat het gebruik van elektronische apparaten onmogelijk is, vinden dynamo-elektrische en magnetische versterkers brede toepassing.