Je wekker gaat ’s morgens, na een nacht drinken, je bent nog steeds gedesoriënteerd, een golf van emoties komt over je als je denkt aan gisteravond…je verzamelt je gedachten terwijl je een combinatie ervaart van angst, depressie, en een gevoel van bezorgdheid. Je kunt je lachen, drinken, verhalen vertellen, meer drinken, misschien dansen, misschien wat flirten, en nog meer drinken herinneren; het is allemaal erg troebel, een volledige herinnering/begrip is erg ver weg en mogelijk buiten bereik. Plotseling slaat de tweede golf van emoties toe in de vorm van schaamte/paniek gevolgd door negatieve zelfpraat die overkomt in een enkele gedachte: OMG! Wat heb ik gedaan… wat is er mis met mij?
Schuldgevoel & Schaamte na het drinken
Voor veel mensen treedt dit verontrustende gevoel meestal op na een nacht van overconsumptie van alcohol; of het nu in bars, op feestjes/sociale evenementen, thuis, of zelfs alleen is. Helaas is het verontrustende gevoel slechts een klein deel van het herstel – in termen van de fysieke, mentale en emotionele strijd die de komende uren zal plaatsvinden. In het middelpunt van dit alles staan meestal twee woeste emoties die een ravage aanrichten terwijl het individu herstelt: Schuld en Schaamte. De maatschappij heeft deze twee emoties zodanig over elkaar heen gelegd, dat ze als synoniem worden gezien. Er is echter een duidelijk en belangrijk onderscheid tussen de twee; de handeling van het doen van iets verkeerds is schuld, en het toepassen van negatieve gevoelens op het eigen zelfgevoel is schaamte.
Lichamelijk voelt het lichaam zich zwak, mogelijk misselijk; er is een grote kans dat het vannacht niet heeft gerust of geslapen, slechts “bewusteloos” is geweest en vanochtend “bij kwam” zonder wakker te worden. Dit is een gevolg van het feit dat het lichaam de kalmerende effecten van de alcohol probeert te bestrijden door zijn eigen natuurlijke chemische stoffen vrij te laten in een poging de persoon wakker te houden en te voorkomen dat het lichaam het bewustzijn verliest. Helaas is dit, afhankelijk van de geconsumeerde hoeveelheid, een verloren strijd; hoe langer de alcoholconsumptie aanhoudt, hoe groter de kans dat de persoon zal “flauwvallen” of erger nog “blackout” zal krijgen. Zodra de alcohol begint te worden verwerkt en verdwijnt, ontstaan slaapstoornissen/-verstoringen; wakker worden op onverwachte tijdstippen omdat alle chemicaliën die het lichaam eerder aanmaakte om de alcohol tegen te gaan, nog steeds in de hersenen aanwezig zijn.
Emotioneel en mentaal draagt dit bij tot een “rauw” en verontrustend gevoel dat wordt ervaren, het lichaam heeft niet de kans gehad om de emoties en stress die het de vorige dag of zelfs de hele week had verzameld en/of geïnternaliseerd, te verwerken. Dit is vooral moeilijk wanneer een individu is beneveld door depressieve gevoelens, wanhoop en/of hopeloosheid die leidt tot waardeloosheid. Mensen die in de greep van een verslaving zijn, krijgen vaak te horen dat de oplossing voor alcoholisme op de bodem van de fles ligt, terwijl ze in de hoek van een kamer zitten (waarvan we weten dat het onmogelijk is). Deze gedachte bevordert onvoorstelbare angst, stress en frustratie via negatieve gevoelens/zelfpraat. Dit wordt nog verergerd wanneer externe kritiek van anderen de hierboven genoemde interne kritiek ontmoet en uiteindelijk leidt tot meer consumptie in een poging om deze gevoelens te beheersen/dealen.
Schaamte houdt het individu geïsoleerd en verstrikt in “ik kan het niet”; een perceptie die gedachten omvat als:
- “Niemand zal het begrijpen”
- “Ik ben het niet waard om gered te worden”
- “Verandering is onmogelijk”
- “Er gaat niets veranderen”
Hoewel deze negatieve gedachten niet waar zijn, is het natuurlijk voor het individu om angst, depressie, zorgen en frustratie te ervaren als gevolg van schuld, maar het is belangrijk om te voorkomen dat ze verder worden geïnternaliseerd tot het punt dat het schaamte wordt.
Alcoholisch schuldgevoel: Alcoholisme is een ziekte, geen moreel falen
Alcoholisme is een ziekte, geen moreel falen dat gemakkelijk kan worden “uitgezet” als een lichtknopje. De fysieke en psychologische effecten die alcohol op het lichaam heeft, vergen tijd om te genezen, waaronder: denken/begrijpen, coördinatie, slaapgewoonten en stress/emotionele regulatie. De tijd die nodig is om te genezen hangt af van de hoeveelheid en de duur van het gebruik/consumptie en de schade die is aangericht. Gemiddeld duurt het Post Acute Withdrawal Syndrome (PAWS) ongeveer 3-6 maanden voor het lichaam en de geest beginnen te genezen nadat het alcoholgebruik is gestopt en ongeveer 19-24 of meer maanden om volledig te genezen van het laatste drankje.
Het is belangrijk voor individuen en hun gezinnen om een of andere vorm van behandeling en/of ondersteuning bij te wonen, omdat de ziekte van verslaving alle aspecten van het leven van dat individu beïnvloedt, met inbegrip van hun gezin. Counseling of individuele ondersteuning door groepen zoals Alcohol Anonymous werken met het individu om te erkennen dat hoewel alcohol een belangrijke component van het leven van dat individu is geweest, het niet centraal staat en dat zij (individu) niet alleen zijn; wat meestal de barrière is waarom individuen niet altijd hulp zoeken. In de stappen 1-3 leert een individu dat het emotionele gewicht en de stress van het proberen om de meeste, zo niet alle aspecten van het leven te beheersen, niet nodig zijn. Het feit dat door dingen los te laten die niet beheerst of vastgehouden hoeven te worden, en toe te staan dat iets groters dan het zelf, de controle overneemt, biedt iets wat meer drank zou kunnen bieden: kalmte zonder de chaos.
In dit hele artikel is het centrale thema van verlichting van schuld en schaamte het gewenste resultaat, of het nu door overconsumptie is of door behandeling en/of ondersteuning. Laat me deze eenvoudige vraag stellen:
“Wat is er voor nodig om ervoor te zorgen dat dit de laatste eerste 30 dagen zijn?”
We weten dat terugval om verschillende redenen gebeurt; maar meestal omdat de gedachte zegt: “Ik kan het niet”, wat alleen de schaamte is die spreekt. Maar wat als je het wel kon? Wat als de kracht om te erkennen dat hulp nodig is; om die hand uit te steken en de cyclus van verslaving te doorbreken…wat als dit de laatste keer zal zijn dat je de eerste 30 dagen van herstel doormaakt? Hoe zou dat zijn/voelen als dat zou gebeuren?
Hulp is hier, het personeel van Turning Point is er om te helpen, als een vertrouwd New Jersey alcohol- en verslavingsbehandelingscentrum voor de afgelopen 45 jaar, begrijpen we dat dit niet gemakkelijk is voor het individu of de familie. Turning Point biedt een verscheidenheid aan intramurale en poliklinische programma’s die je zullen helpen om je te ontmoeten waar je bent; om een programma te helpen vinden dat je kan helpen om tractie onder je herstel te krijgen en het proces van genezing te beginnen.
Jon Boschen, MSW, LCSW, LCADC heeft bijna 10 jaar op het gebied van verslavingen gewerkt, waarbij hij de afgelopen 3 jaar bij Turning Point als directeur heeft gediend.