Abdominale hernia’s
Door Dr. Carlos Egas
De definitie van een hernia is het uitsteken van een orgaan of weefsel door een defect of zwakte in de wand van de lichaamsholte waarin het normaal is ondergebracht. Er zijn verschillende soorten abdominale hernia’s, waaronder epigastrische, umbilicale, inguinale en femorale hernia’s. Ze kunnen ook aangeboren of vanaf de geboorte en verworven zijn. Oorzaken van een verworven abdominale hernia zijn onder meer: tillen van zware voorwerpen, constipatie, zwaarlijvigheid, zwangerschap, prostaat, veelvuldig hoesten bij rokers en eerdere operaties. Bij deze hernia’s wordt een zachte knobbel waargenomen die toeneemt bij hoesten of lichamelijke activiteit en afneemt bij liggen of rusten. Een anamnese, lichamelijk onderzoek en radiologisch onderzoek zijn zeer belangrijk tijdens het medisch bezoek.
Embilicale hernia treedt op wanneer er een uitstulping is door de buikspieren en is meestal de darm, maar kan ook het omentum zijn, dat deel uitmaakt van de buikholte en vaak voorkomt dat de darm in de ruimte bekneld raakt.
Inguinale hernia’s komen vaker voor en zijn te wijten aan een zwakte in de liesstreek waardoor de darm uitpuilt. Bij mannen is het uitpuilen door het lieskanaal te wijten aan het feit dat het lieskanaal niet is uitgezet, waardoor het in het scrotum uitsteekt en, indien onbeheerd gelaten, een medisch noodgeval kan worden omdat de darm bekneld raakt en een obstructie of wurging veroorzaakt.
Vaak kunnen bepaalde symptomen worden waargenomen en afhankelijk van de ernst van de symptomen kan er sprake zijn van een medische noodsituatie, zoals hevige pijn in de lies of buik, koorts, zwelling, misselijkheid en braken.
Wanneer een operatie aanstaande is, zijn er verschillende soorten technieken en in de handel verkrijgbare prothesen voor herstel. Anatomisch herstel heeft een recidiefpercentage van meer dan 40 procent en impliceert spanning in het geopereerde gebied. Bij de andere vorm van herstel worden prothesen gebruikt die bekend staan als “mazen” en die geen spanning op het herstelde gebied uitoefenen, maar in zeldzame gevallen afstoting, infectie of chronische pijn kunnen veroorzaken. Meshes hebben een recidiefpercentage van 5 procent. Dergelijke reparaties kunnen worden uitgevoerd door middel van open of laparoscopische chirurgie. Laparoscopische chirurgie gebeurt via kleine incisies in de buik in vergelijking met operaties met grote incisies. Tijdens laparoscopische chirurgie wordt de buik geïnsuffleerd om de buikwand omhoog te brengen en zo ruimte te scheppen om goed te kunnen werken met koolzuurgas dat vervolgens door het weefsel wordt opgenomen en via het ademhalingssysteem wordt geëlimineerd. Deze vorm van chirurgie biedt een snellere hersteltijd.