Onderzoekers hebben onlangs een studie gepubliceerd over factoren die verband houden met toekomstig geweld bij schizofreniepatiënten – met bijzondere aandacht voor geweld met letsel.1
“Schizofrenie is een veel voorkomende psychische aandoening, en gewelddadig gedrag is een ongewoon maar belangrijk gevolg van schizofrenie,” zegt Alec Buchanan, PhD, MD, hoogleraar psychiatrie aan de Yale School of Medicine in New Haven, CT, en hoofdauteur van de studie.
“Er is niet genoeg bekend over wat sommige mensen met de ziekte ertoe brengt gewelddadig te handelen, en wanneer,” vertelde hij MedPage Today. “We hadden het geluk toegang te hebben tot een database die ons in staat stelde deze vragen gedetailleerder te beantwoorden dan gewoonlijk mogelijk is.”
Die database was afkomstig uit de Clinical Antipsychotic Trials of Intervention Effectiveness (CATIE) studie van het National Institute of Mental Health – een door het NIH gefinancierde, gerandomiseerde, dubbelblinde studie met meerdere locaties die de effectiviteit van antipsychotische medicatie analyseerde. In de CATIE-studie werden gegevens verzameld over patiënten met schizofrenie van wie de zorgverlener onlangs een verandering in de antipsychotische medicatie had aanbevolen. De klinische toestand en het gewelddadige gedrag van de patiënten werden beoordeeld op baseline en opnieuw elke 6 maanden daarna, tot 18 maanden.1
In de huidige studie probeerden onderzoekers benaderingen te verfijnen die waren afgeleid van eerder onderzoek om vragen te beantwoorden die nog niet waren behandeld. Nieuwe benaderingen in hun studie omvatten1:
- Vermindering van de definitie van geweld tot “schadelijk” geweld, dat, zo meldden de auteurs van de studie,
- Het gebruik van een beschrijving van recent gewelddadig gedrag als een onafhankelijke variabele
- Analyse van factoren die geweld zouden voorspellen bij patiënten die geen kwetsend gedrag rapporteerden bij aanvang
- Prospectieve beoordeling van correlaten om er zeker van te zijn dat ze voorkwamen vóór gewelddadige daden
Er werden in totaal 1435 deelnemers met langdurige en instabiele ziekte opgenomen in de studie. Allen voldeden aan de DSM-IV criteria voor schizofrenie. De gemiddelde tijd sinds het begin van de behandeling met een antipsychoticum was 16,5 jaar op baseline. De gemiddelde leeftijd was 40,5 jaar, bijna een kwart van het cohort was man, 60% was blank, en 21% was getrouwd of samenwonend.1
Gegevens werden verzameld op baseline en tijdens alle follow-up tijdstippen over zelfgerapporteerd geweld – zowel kwetsend als niet-kwetsend. Onderzoekers gebruikten het MacArthur Community Violence Interview, dat 19 vragen omvat die betrekking hebben op de afgelopen 6 maanden. De eerste vragen waren1:
- “Heb je iemand geduwd, vastgegrepen of geduwd?”
- “Heb je iemand geschopt, gebeten of gewurgd?”
- “Heb je geprobeerd iemand te dwingen tot seks tegen zijn wil?”
- “Hebt u een mes gebruikt of met een pistool op iemand geschoten?”
Als de patiënt op een van deze vragen bevestigend antwoordde, werden hem aanvullende vragen over verwondingen gesteld, zoals “Is er iemand gewond geraakt?” en “Heeft u iemand lichamelijk letsel toegebracht of verwond?”1
Op baseline beoordeelden de onderzoekers de volgende risicofactoren:
- Demografie (inclusief geslacht, ras, beroepsactiviteit, huwelijksstatus, maandinkomen boven het mediaan, economische schaarste)
- Leeftijd
- Opleiding
- Dagen gewerkt in de afgelopen maand
- Risicofactoren in de kindertijd (fysiek en/of seksueel misbruik, gedragsproblemen)
- Huidige omstandigheden (wonen bij familie of niet-familie; slachtofferschap in de afgelopen 6 maanden)
- Geluisterd voelen door familie
- Meting van symptomen met behulp van de subschalen van de Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS)
- Meanscore op de Calgary Depression Scale for Schizophrenia
- Jaren antipsychotische medicatie
- Niet-trouw aan medicatie
- Beoordeling van het aanpassingsvermogen, gemeten door de Kwaliteit van Leven Schaal en de Instrumentele Activiteiten van het Dagelijks Leven Schaal
- Rating op een 7-punts schaal op deze vraag over levenstevredenheid: “
- Stoffengebruik (drugs, alcohol): ernst, misbruik of afhankelijkheid
- Verblijf onder toezicht
- Institutioneel contact met ziekenhuizen of gevangenissen
Alle variabelen, behalve medicatietrouw, werden ofwel zelf gerapporteerd ofwel beoordeeld met gestandaardiseerde instrumenten.1
Resultaten toonden aan dat, bij multivariate analyse, baseline voorspellers van kwetsend geweld bij alle patiënten gedurende de 18-maanden follow-up periode waren1:
- Wetsend geweld bij baseline (hazard ratio 4,02, 95% betrouwbaarheidsinterval 2,12-7,60)
- Violent victimization in the past 6 months (HR 3.52, 95% CI 1,62-7,64)
- Serieus middelengebruik (HR 2,93, 95% CI 1,65-5,18)
- Niet-gewelddadig geweld op baseline (HR 2,72, 95% CI 1.45-5,09)
- Seksueel misbruik in de kindertijd (HR 1,85, 95% CI 1,12-3,05)
- Niet therapietrouw met antipsychotische medicatie (HR 1,39, 95% CI 1,04-1.86)
In deelnemers die geen kwetsend geweld rapporteerden op baseline, toonden de resultaten de volgende correlaten geassocieerd met kwetsend geweld tijdens de follow-up periode1:
- Niet-kwetsend geweld op baseline (HR 3,02, 95% CI 1,63-5,58)
- Seksueel misbruik in de kindertijd (HR 2,13, 95% CI 1.21-2,21)
- Serieus middelengebruik (HR 1,63, 95% CI 1,65-5,18)
- Niet-trouw aan antipsychotische medicatie (HR 1,48, 95% CI 1,07-2,04)
Van deze bevindingen zei Dr. Buchanan dat de meest intrigerende bevinding was dat recentelijk slachtoffer zijn geweest van geweld een risicofactor was om een dader te worden. “Maar dit was alleen het geval voor patiënten die zich recent gewelddadig hadden gedragen. Voor degenen die niet recent gewelddadig waren geweest, was slachtoffer zijn niet langer een risicofactor voor toekomstig geweld.” Hij voegde eraan toe: “Het is mogelijk dat het plegen van geweld en het slachtoffer zijn van geweld samen voorkomen als risicofactoren omdat ze zich voordoen tijdens dezelfde incidenten.”
Dr. Buchanan zei dat de belangrijkste boodschap die uit deze proef kan worden gehaald is dat, hoewel geweld zeldzaam is bij schizofrenie – “19 van elke 20 deelnemers in deze instabiele steekproef beschreven geen geweld van welke aard dan ook tijdens de 2-jarige follow-up periode,” zei hij – de ernst van de gevolgen leent nog steeds de noodzaak voor geweldrisicobeoordelingen in de klinische zorg.
“Deze beoordelingen moeten altijd geweld en slachtofferschap in het verleden omvatten,” zei hij, eraan toevoegend: “Behandeling die middelenmisbruik en medicatieontrouw aanpakt, kan het geweldsrisico verminderen.”
gepubliceerd: 09 oktober 2019