Als je van MSG hebt gehoord, ken je het waarschijnlijk als het geheime ingrediënt dat Chinees eten zo verslavend maakt. Misschien heb je ook gehoord dat je het absoluut moet vermijden. Maar de waarheid is, MSG heeft door de jaren heen een behoorlijk slechte rap gekregen, en hoewel we je niet gaan vertellen om het te gaan zoeken, hoef je het ook niet te vrezen.
MSG, de korte naam voor mononatriumglutamaat, is een zoutig additief dat wordt gebruikt om voedsel een hartige umami kick te geven. Het klinkt gefabriceerd en eng, maar het is eigenlijk een natuurlijk voorkomend zout dat zich vormt als gevolg van een eenvoudige chemische reactie met glutaminezuur, een aminozuur dat werkt als een neurotransmitter in het lichaam, Domingo Pinero, klinisch assistent-professor van voeding aan NYU Steinhardt, vertelt SELF. Het is niet inherent gevaarlijk en, zegt hij, er is weinig bewijs om beweringen te ondersteunen dat je het niet zou moeten eten.
Er is één belangrijke reden waarom ons is wijsgemaakt dat MSG niet goed is. In 1968 kwam de MSG-roddelspiraal op gang nadat The New England Journal Of Medicine een ingezonden brief had gepubliceerd met de titel Chinees-restaurant-syndroom. Daarin beschreef de schrijver, een M.D., gevoelens van hartkloppingen, gevoelloosheid en zwakte na het eten in Chinese restaurants. Hij zei dat Chinese vrienden van hem soortgelijke reacties hadden opgemerkt na het eten in Chinese restaurants in Amerika, en samen leidden zij af dat MSG een boosdoener zou kunnen zijn. Hij eindigde de brief met de vraag of iemand in de medische gemeenschap geïnteresseerd zou zijn in onderzoek naar dit “nogal eigenaardige syndroom.”
Ondanks deze tamelijk saaie klokkenluider, grepen de media naar de pakkende titel, en MSG is sindsdien een soort smaakverbijter geweest.
In de jaren negentig, na het ontvangen van meldingen van voedsel met MSG veroorzakende symptomen zoals hoofdpijn en misselijkheid, de Food And Drug Administration eiste een studie, waaruit bleek dat sommige mensen bijwerkingen zoals gevoelloosheid, tintelingen en slaperigheid hadden na het consumeren van meer dan 3 gram van MSG op een moment. Aangezien een typische portie voedsel met MSG slechts ongeveer 0,5 mg ervan bevat, noemt de FDA het eten van meer dan 3 gram per keer “onwaarschijnlijk.”
In 2000 concludeerde een artikel in het Journal Of Nutrition dat “noch epidemiologische onderzoeken noch challenge studies bewijs leveren dat inname van MSG geassocieerd is met bijwerkingen in de bevolking in het algemeen.”
Dus waarom zijn we er nog steeds bang voor? Pinero zegt dat omdat het een neurotransmitter is, mensen denken dat als ze te veel MSG eten, het een ravage kan aanrichten in het centrale zenuwstelsel – maar er is geen bewijs om een dergelijke overtuiging te ondersteunen.
Een andere reden waarom Pinero zegt dat mensen vaak op hun hoede zijn voor MSG heeft te maken met het natriumgehalte. “Mensen kunnen zeggen dat het misschien deze gebeurtenissen bij mensen veroorzaakt omdat het natrium de bloeddruk verhoogt.” Hij merkt echter op dat een eetlepel MSG slechts 12 procent heeft van het natriumgehalte van een eetlepel natriumchloride, oftewel tafelzout. Dus zelfs als iemand veel MSG zou eten, zou hij nog steeds niet zoveel natrium binnenkrijgen als wanneer hij gewoon zout zou gebruiken.
En dan is er natuurlijk nog die pakkende link met Chinees eten. Het is leuk om met vingers te wijzen. Epicurious schrijft dat lang voordat het Chinees-restaurant syndroom bestond, MSG al werd toegevoegd aan goedkope Amerikaanse diepvries- en conservenproducten om extra smaak toe te voegen. Het zit nog steeds in veel voedsel, zoals Doritos, Pringles, en andere snacks die je gewoon niet kunt stoppen met eten. En aangezien glutaminezuur ook van nature in veel voedingsmiddelen voorkomt, zoals eieren, kaas, tomaten, noten en soja, ben je waarschijnlijk veel meer blootgesteld aan MSG dan je beseft, zonder dat je er neurologische schade van ondervindt.