Waarom overwonnen zij die OCD overwonnen?
In de leuke en geestige animatiefilm “The Croods” is er een scène tegen het einde waarin de personages, de holbewoner familie, een beslissing moeten nemen die hun leven in gevaar kan brengen, om daar nog aan toe te voegen dat ze niet weten wat er gaat gebeuren, noch in welke richting ze opgaan. Hiermee proberen de schrijver en de regisseur het mysterie van de menselijke evolutie te verklaren.
Tijdens de therapie gericht op Obsessieve Stoornissen die we hier in IPITIA geven en de AFOP® methode die ik heb ontwikkeld, is er een moment waarop de patiënt een symbolische “sprong” moet maken op evolutionair niveau. Wat ik daarmee bedoel is dat je uit je bekende mentale ruimte stapt en een onbekend psychisch gebied binnengaat. We hebben het niet alleen over de afgezaagde uitdrukking van “uit je comfortzone komen”. Het is veel meer dan dat, je moet het risico nemen om jezelf te zijn door de strijd, de worsteling om een bepaald doel te bereiken. uitreiken naar verlangen, vechten tegen angst.
Dus, hoe en waarom slaag je erin om dat voor elkaar te krijgen?
In de eerste plaats en fundamenteel komt het door regelmaat en volharding bij de behandeling.
Ten tweede is het te weten dat de therapeutische ruimte, de psychologische vergaderzaal zoals ik het noem (niet zonder een zeker gevoel van anachronisme), waarin we elke week of om de veertien dagen samenkomen, een voorbereidings- en testruimte is voor het echte therapeutische werk dat binnen echte levenscontexten wordt gedaan.
Ten derde is het te begrijpen dat de therapie niet gebaseerd is op het leren omgaan met obsessies, noch op het accepteren van de Obsessieve Compulsieve Stoornis als iets chronisch waarmee je moet leven. Het gaat niet om het geven van advies over wat te doen wanneer obsessies en rituelen zich aandienen, noch om het analyseren via een complex paradigma van de diepere betekenis van de obsessieve inhoud. Hier werken we aan het bevrijden van de interne gevangenis waarin onze patiënten gevangen zitten.
Hoe doen we dit?
Door het activeren van de primitieve componenten in je organisme en het integreren, en dit geldt zowel voor mannen als vrouwen, van de vrouwelijke kant – wat Jung de “animus” zou noemen. Dit is de oorsprong van mijn boektitel, “De aap bevrijden, de prinses redden”.
Wat is daarvoor nodig?
De patiënt moet in zijn of haar leven bepaalde acties ondernemen. Als je ze niet doet of als je alleen maar een simulatie doet, zul je geen resultaten krijgen. Alles wat een breuk of een overtreding lijkt en niet uit de bekende mentale ruimte breekt waarin je navigeert, zal geen hulp zijn.
Er komt een moment in de loop van de therapie waarin je jezelf moet durven en dit betekent in staat zijn om te handelen, om je uit te spreiden, om je met jezelf te verbinden, om de barrières en de onnodige vooroordelen af te breken die slechts de uitdrukking zijn van de angsten die de uitdrukking van je authentieke zelf belemmeren.
Ik zeg altijd dat degenen die een obsessieve stoornis overwinnen, dit doen omdat zij hun leven aanzienlijk hebben veranderd. In zekere zin wordt hiermee bedoeld dat je OCD niet kunt overwinnen als je je leven niet durft te veranderen.
Betekent dit dat je je partner, je gezin, waar je woont, je kat… moet verlaten? Nee. Het betekent onder andere dat je de manier waarop je met je omgeving omgaat verandert en dat je van overaanpassing overgaat naar spontaniteit en vrijheid van zowel remmingen als angsten.
Het is niet moeilijk om een obsessieve stoornis te overwinnen, maar het is noodzakelijk om bepaalde stappen te volgen en om dat mogelijk te maken kan niemand zich in lafheid laten verankeren.
Als je eraan begint, moet je ervoor gaan. Dat is wat we hier in IPITIA doen.
Damián Ruiz
Clinisch Psycholoog
Jungian Analyst
Directeur van IPITIA