Waarom voelen wij ons eenzaam? Als je het vraagt, halen mensen meestal hun schouders op en zeggen: “Omdat we sociale wezens zijn.” Nou, OK, maar wat veroorzaakt eenzaamheid om ons depressief te voelen tot het punt waarop we ziek worden? Eenzaamheid veroorzaakt een aantal ernstige, levensbedreigende symptomen. Eén studie heeft zelfs een verband gevonden tussen sociaal isolement en verhoogde risico’s voor de cardiovasculaire gezondheid. Het blijkt dat deze lichamelijke reacties een manier van de natuur kunnen zijn om ons te motiveren een sociale groep te vinden.
Taryn Hillin van Fusion schrijft over een recente studie die probeert de oorsprong te verklaren van deze fysiologische en psychologische reacties die we ervaren wanneer we eenzaam worden. De bevindingen, gepubliceerd in Perspectives on Psychological Science, wijzen op evolutie:
“… eenzaamheid wordt gezien als een aversief signaal dat aangeeft dat belangrijke sociale connecties in gevaar zijn of afwezig zijn en werkt als een motiverende kracht om weer contact te maken met anderen. Als zodanig heeft eenzaamheid een belangrijke rol gespeeld in de evolutie van de menselijke soort, aangezien het opnieuw verbinden met anderen iemands overlevingskansen vergroot en de kans om zijn genen door te geven aan de volgende generatie vergroot.”
De onderzoekers ondersteunen hun bevindingen met genetische gegevens uit verschillende studies waarbij tweelingen, familieleden en geadopteerde kinderen waren betrokken om te zien of de eigenschap inderdaad deel uitmaakte van onze genetische opmaak. Zij ontdekten dat eenzaamheid van ouder op kind kan worden doorgegeven met een overervingspercentage van iets minder dan 50%, wat de onderzoekers als “significant” beschouwden.
Eenzaamheid is niet alleen een kwestie van natuur; opvoeding speelt ook een rol. Deze genen hebben ook een milieucomponent die hun ontwikkeling beïnvloedt – net zoals wetenschappers ontdekten dat verwilderde kinderen moeite hadden om een taal te leren nadat ze zo lang geïsoleerd waren geweest. De onderzoekers schreven dat mensen die “een laag niveau van sociale steun ervaren, zich duidelijk eenzamer voelen dan dragers van datzelfde allel die een hoog niveau van sociale steun ervaren.”
Als gevolg hiervan hebben sommigen van ons een hogere tolerantie voor eenzaam zijn, wat van invloed is op de manier waarop ons lichaam reageert op sociale inactiviteit. Maar het vermogen om eenzaamheid te voelen zit in de meesten van ons, en het is bedoeld om ons te drijven om menselijke interactie te zoeken om te overleven.
Lees meer over de oorsprong van eenzaamheid bij Fusion.
Photo Credit: