Beecher vertelde me dat hij nooit monsters had gekregen, maar alleen beelden via e-mail, die de verslaggever hem vroeg te bekijken. Via zijn mobiele telefoon. Terwijl hij aan het rijden was.
“Ze belde me om 1 uur, terwijl ik in het veld aan een project werkte,” vertelde Beecher me vorige week. “Ze zei: ‘Ik wil dat je er nu naar kijkt. Ik heb iets nodig, ik wil het verhaal om vier uur hebben. Wat verrassend was, ik dacht dat dat waarschijnlijk niet de beste manier was om dingen te doen. Dat heb ik haar gezegd. Wat was het dan, als het geen worm was? “Na het goed bekeken te hebben,” zei Beecher, die de beelden later die dag op een groter computerscherm bekeek, “is dat zeker een stuk huid dat er niet goed afgesneden was. Voor mij was het slechte kwaliteitscontrole, als er al iets was.”
Ik vroeg Beecher of hij er zeker van was. “Ik heb al menig vis gefileerd,” zei hij. “Nadat ik het van dichtbij had bekeken, had ik geen twijfel meer. Het is pijnlijk moeilijk voor mij om een collega te bekritiseren voor een slordige verslaggeving. Ik weet alles van deadline druk en de nooit eindigende zoektocht naar clicks en hoe die eisen iemands normaal gezonde oordeel kunnen aantasten. Ik ken uit de eerste hand de risico’s van te vroeg naar de pers gaan, want ik heb ooit een artikel gepubliceerd voordat ik officiële bevestiging van de feiten had gekregen, en betaalde een zware prijs voor de vergissing. Het onjuiste bericht werd die dag nog verwijderd, maar het incident is me bijgebleven.
Deze Fox videoclip staat enkele weken later nog steeds online en brengt nog steeds schade toe aan een industrie die dat eerlijk gezegd niet nodig heeft. Om het nog erger te maken, is het ook opnieuw geplaatst op andere sites, en duizenden keren gedeeld via sociale media, met wie weet wat voor soort negatieve boodschap eraan verbonden. Helaas, zoals Beecher opmerkte, is dit een van de vele soortgelijke gevallen die gekweekte vis al decennia achtervolgen.
“Ik heb al deze beweringen gezien dat tilapia verschrikkelijk is, en probeer dat zo veel mogelijk te verdedigen. Ik ben het zat om dat te horen,” zei hij. Ik zei: “Waarom kom je niet met een verhaal over aquaponics en aquacultuur in plaats van het af te kraken?”
Ik heb ook contact opgenomen met de verslaggeefster, maar op het moment van schrijven had ze mijn telefoontje nog niet beantwoord.
Uiteindelijk is het 3 minuten durende schandaal over zeevruchten, waarvan ze waarschijnlijk hoopte dat het viral zou worden, dat ook geworden. Maar het was eigenlijk gewoon weer een verhaaltje over een vis waarvan bijna niemand de waarheid zal horen. Ondertussen worden een grote detailhandelaar – een die ongekende toezeggingen heeft gedaan op het gebied van duurzaamheid, sociale verantwoordelijkheid en voedselveiligheid – een toonaangevende universiteit, een gerespecteerd certificeringsprogramma en een internationale industrie achtergelaten om de achtergebleven puinhoop op te ruimen.
Er is geen kaarsen nodig om te zien waar deze fout is gemaakt.
@GAA_Advocate