Wat gebeurde er echt op de avond dat Keith Moon overleed?

De echte Keith Moon was een zoon, een broer, een vader en een onzekere man. De publieke Keith Moon was de manische drummer van The Who en de waaghalskomiek; een man die alleen maar in het moment leefde. En het was deze versie van Keith Moon die leidde tot zijn vroegtijdige dood op 7 september 1978.

Een maand eerder bracht The Who Are You uit, hun eerste nieuwe album in drie jaar. Maar Keith’s drank- en drugsgebruik had invloed gehad op zijn prestaties en zijn uiterlijk. Moon’s spel was grillig en onbetrouwbaar, en hij moest voor de coverfoto Christine Keeler-stijl poseren om een pens te verbergen. Keiths toestand betekende dat The Who niet in staat was om te toeren, wat hem angstig en depressief maakte.

Moon slikte al enige tijd Heminevrin. Het was een krachtig kalmerend middel dat hem was voorgeschreven door de arts in Harley Street, Dr Geoffrey Dymond. Heminevrin onderdrukte het verlangen naar alcohol, maar liet de gebruikers soms in een volgzame en vergeetachtige toestand achter. Maar het werkte. In de dagen voor zijn dood, verminderde Moon de drank.

Op 6 september gaf Paul McCartney een feestje in het Covent Garden eethuis Peppermint Park om te vieren wat de 42ste verjaardag van Buddy Holly zou zijn geweest. McCartney had de rechten verworven op de uitgave van Holly’s liedjes, en een biopic, The Buddy Holly Story, zou later die avond in première gaan.

Moon vertelde zijn vriendin Annette Walter-Lax aanvankelijk dat hij niet naar het feest wilde gaan. Toen ze hem vertelde dat ze toch wilde gaan, veranderde hij van gedachten en belde zijn dealer die wat cocaïne leverde.

Het stel arriveerde in Peppermint Park, waar Annette sindsdien heeft volgehouden dat Moon niet dronk of, als hij dat wel deed, zich beperkte tot slechts twee drankjes. Terwijl hij nog steeds cocaïne gebruikte, werd het feit dat hij zich niet te buiten ging aan de gratis champagne als een vooruitgang beschouwd.

Andere feestgangers, waaronder Paul en Linda McCartney, David Frost en ex-Faces drummer Kenney Jones (die zonder dat iedereen het wist Moon’s plaats zou innemen in The Who) herinneren zich allemaal dat Keith goedgemutst was en verrassend nuchter.

Anderen, waaronder Led Zeppelin’s voormalige tourmanager Richard Cole, herinneren zich dat Moon hen vertelde dat hij van plan was om met Annette te trouwen. Cole: “Hij zei ‘Ik voel me geweldig, ik heb alles opgegeven… behalve vrouwen’. En ik ga weer trouwen.”

Moon met Annette Walter-Lax in februari 1978 (Image credit: John Downing / Getty Images)

Het aanzoek is er nooit gekomen. Na het feest gingen Moon en Annette naar de middernachtpremière van The Buddy Holly Story in de Odeon, Leicester Square. Buiten de bioscoop zag Keith de Melody Maker-journalist Roy Carr en hij greep hem in een berenknuffel.

“Hij omhelsde me zo’n twee of drie minuten,” zei Carr, die merkte dat Keith huilde toen hij zich losmaakte. “Ik zei: ‘Wat is er?’ Hij zei: ‘Nee, nee, je realiseert je opeens wie je vrienden zijn…'” Moon ging er niet dieper op in, en Carr gaf later toe dat de drummer eruitzag, “shagged out… and like a caricature of himself.”

In de bioscoop leek Keith geagiteerd en stond erop dat ze een uur na de film vertrokken. “Hij was onrustig,” zei Annette. “Hij zei: ‘Ik wil dit niet uitzitten. Laten we gaan.””

Terug in hun flat, op Curzon Place 12 in Mayfair, zei Moon tegen Annette dat hij honger had. Ze kookte zijn lievelingskoteletten, lamskoteletten, waarna ze naar bed gingen om een video te bekijken van de kamp-horrorfilm The Abominable Doctor Phibes.

In gesprek met Moon’s biograaf Tony Fletcher herinnerde Annette zich dat Keith “zijn gebruikelijke glas water en emmer pillen” nam voor hij rond 4 uur ’s nachts in slaap viel. Keith had zijn voorgeschreven dosis Heminevrin overschreden op dezelfde manier als hij elke andere drug misbruikte. Maar Annette had zich niet gerealiseerd hoeveel pillen hij nam.

In Annette’s verhaal werd Moon om 7:30 wakker en zei haar dat hij eten wilde. Hij was in een slechte bui en ze maakten ruzie, maar Annette kookte nog wat lamsvlees voor hem. Nadat hij het bord had leeggegeten, nam Moon nog wat Heminevrin en viel weer in slaap. Maar door zijn gesnurk trok Annette zich terug op de bank, waar ze tot 15.40 uur sliep.

  • Gids voor de koper: The Who
  • The night The Who’s Keith Moon drove his car into a swimming pool
  • The Who: From Purple Hearts To Power Chords
  • Kenney Jones’ Top 10 Keith Moon Drum Tracks

Nadat ze wakker was geworden, waagde ze zich weer in de slaapkamer, waar ze Moon op zijn buik vond liggen met zijn linkerarm hangend over de zijkant van het bed: “Ik kon hem niet horen ademen. Daar en toen wist ik dat er iets mis was. Ik raakte in paniek.”

Annette belde Dr. Dymond, die een ambulance belde. Maar het was te laat. Moon was al enige tijd dood, maar werd om 17.50 uur officieel doodverklaard in het Middlesex Hospital.

Gitarist Pete Townshend was het eerste Who-lid dat het nieuws te horen kreeg van de co-manager van de groep, Jackie Curbishley. Townshend belde zanger Roger Daltrey en vervolgens bassist John Entwistle, die op dat moment werd geïnterviewd.

Niet een man die gevoelig is voor openbaar vertoon van emoties, ging Entwistle door met het interview totdat hem werd gevraagd wanneer The Who plannen had voor de toekomst. Moon’s beste vriend in de groep brak toen in tranen uit.

De officiële doodsoorzaak werd op het certificaat vermeld als “Clomethiazole (Heminevrin) overdosis, zelf toegediend maar geen bewijs van opzet. Open vonnis.” Later werd bekend dat Moon 26 onopgeloste Heminevrin-tabletten nog in zijn maag had toen hij stierf.

Voor veel naasten van Keith kwam zijn dood meer als een schok omdat ze wisten dat hij het excessieve gedrag had teruggedrongen. Hij probeerde beter te worden, benadrukken ze.

Wat niemand wist, waren de schadelijke effecten van de voorgeschreven medicijnen die hij nam en in zulke hoeveelheden. Op Moon’s begrafenis vertelde Daltrey de rouwenden dat hij nog half verwachtte dat Keith uit de kist zou springen, bewerende dat het allemaal een grap was.

Treurig genoeg was dat niet zo. De grootste drummer van de rock was pas 32 jaar oud toen hij stierf.

Mark Blake is de auteur van Pretend You’re In A War: The Who and the Sixties.

Hoe is het om op te groeien met Keith Moon als vader?

Recent nieuws

{{artikelnaam }}

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.