Q. Wat is een niet-ionisch wasmiddel? Hoe kan een niet-ionisch reinigingsmiddel zoals Alcojet ionische natriumzouten bevatten? Wat betekent het als een mil-spec het gebruik van een niet-ionisch detergens voorschrijft?
A. Oppervlakte-actieve stoffen zijn oppervlakte-actieve stoffen die worden ingedeeld volgens de lading op het organische deel van het molecuul. De oppervlakte-actieve stoffen zijn ofwel:
- negatief geladen die anionisch zijn;
- positief geladen die kationisch zijn;
- neutraal geladen die niet-ionisch zijn;
- van lading veranderen met verandering in pH die amfoteer zijn;
- of in ongebruikelijke gevallen heeft de oppervlakteactieve stof zowel anionische als niet-ionische ladingen aanwezig op twee delen van het molecuul tegelijk die zwitterionisch zijn.
Zo kunnen oppervlakte-actieve stoffen anionisch, kationisch, niet-ionisch, amfoteer, of zwitterionisch zijn. In sommige gevallen gebruiken mensen enigszins dubbelzinnig het woord detergens door elkaar met het woord oppervlakte-actieve stof, dus volgens dezelfde logica wanneer je het woord detergens gebruikt om oppervlakte-actieve stof te bedoelen, kun je ook zeggen dat er anionische, kationische, niet-ionische, amfotere en zwitterionische detergentia zijn.
Een minder dubbelzinnige definitie van het woord wasmiddel is het te gebruiken om een samengesteld product aan te duiden dat een of meer oppervlakteactieve stoffen bevat plus andere ingrediënten (meestal bouwstoffen genoemd) om een geformuleerd wasmiddel te maken. Volgens de naamgevingsconventie in de wasmiddelenindustrie wordt een geformuleerd wasmiddel ingedeeld naar de lading van de oppervlakteactieve stof die in het wasmiddel aanwezig is. Er zijn ook geformuleerde detergentia die anionisch, kationisch, niet-ionisch, amfoteer en zwitterionisch zijn. Deze geformuleerde detergentia kunnen bouwstoffen bevatten zoals natriumfosfaten, natriumsilicaten, natriumcarbonaten, kaliumhydroxide, citroenzuur en vele andere ionische zouten of zuren. Zoals u ziet, is het dus heel goed mogelijk een geformuleerd detergens te hebben dat niet-ionisch is, maar toch veel ionen bevat: zowel anionisch als kationisch.
Inzicht in deze mogelijkheid kan zeer belangrijk zijn voor het reinigen van elektronische componenten, waar in sommige gevallen het gebruik van niet-ionische detergentia wordt voorgeschreven. In veel gevallen is de bedoeling van deze niet-ionogene specificatie te verzekeren dat het detergens geen metaalionen bevat die zouden kunnen neerslaan en een geleidend residu achterlaten.
Veel anionogene oppervlakteactieve stoffen hebben natrium- of kaliummetaalionen in hun zoutvorm wanneer ze in het detergens worden aangetroffen. Daarom is het redelijk om te overwegen geen anionogene oppervlakteactieve stoffen en anionisch geformuleerde detergentia te gebruiken om de mogelijkheid te vermijden dat geleidende metaalzouten van natrium of kalium worden afgezet in het geval dat het detergens op het oppervlak verdampt. In een poging om deze specificatie te bereiken, wordt vaak geschreven als het gebruik van niet-ionische detergentia.
Helaas kan dit leiden tot het gebruik van niet-ionisch geformuleerde detergentia die veel natrium- en kaliummetaalionen bevatten die afkomstig zijn van de bouwstoffen in het geformuleerde detergens. Als deze metaalionen bevattende niet-ionisch geformuleerde detergenten tijdens het reinigen op het oppervlak verdampen, kunnen ze geleidende resten achterlaten, ook al is een niet-ionisch geformuleerd detergens gebruikt.
Om dit probleem te voorkomen, kunt u bij het reinigen van een elektrisch substraat, waar volgens de reinigingsvoorschriften een niet-ionisch detergens moet worden gebruikt, het beste een niet-ionisch detergens gebruiken dat ionvrij is. Op deze manier kunt u er zeker van zijn dat er geen metaalionen afkomstig zijn van de bouwers in het niet-ionisch geformuleerde detergens.