Oeipootkreeftjes zijn kleine aquatische schaaldiertjes die tot de talrijkste meercellige dieren op aarde behoren. Copepoden zijn zelfs talrijker dan insecten, hoewel de insecten diverser zijn. Het woord “roeipootkreeft” is afgeleid van de Griekse woorden “kope”, een roeispaan, en “podos”, een voet. De etymologie van de naam verwijst naar de platte zwempoten van de roeipootkreeft (Mauchline 1998).
Oeipootkreeftjes worden al lang erkend als een geschikt voedsel voor zeevissen, vooral voor die in de eerste larvale stadia waarin ze zich voeden. Een aantal soorten roeipootkreeftjes heeft ook een korte generatietijd en is bestand tegen wisselende omstandigheden (Fleeger 2007). Bijgevolg zijn roeipootkreeftjes een gunstige voedingsbron geworden in de aquacultuur (Marcus 2007). Roeipootkreeftjes worden zowel gekweekt voor thuisgebruik als in grote hoeveelheden voor verschillende soorten viskwekerijen.
Acartia californiensis from Mission Bay, San Diego, CA.
Courtesy of David Elliott.
Roeipootkreeftjes komen voor in zowel mariene als zoetwatermilieus. Ze zijn over de hele wereld te vinden in een verscheidenheid van ecosystemen, zoals gematigde estuaria, de Grote Meren en de Zuidelijke Oceaan. Copepoden zijn, net als ander plankton, niet willekeurig verspreid in het water. In plaats daarvan komen ze in verticale en horizontale patches voor (Mauchline 1998). Door de fragmentarische verspreiding van roeipootkreeftjes is het mogelijk dat de monsters die met planktonnetten worden genomen, niet representatief zijn voor de hele populatie (Omori en Hamner 1982).
Overige studies hebben aangetoond dat roeipootkreeftjes vaak een breed of gevarieerd dieet hebben. Roeipootkreeftjes kunnen herbivoor, carnivoor of omnivoor zijn. De diversiteit in het dieet van roeipootkreeftjes biedt alternatieve wegen voor het verwerven van voedingsstoffen en verhoogt dus de kans dat roeipootkreeftjes een qua voedingswaarde volledig dieet krijgen (Kleppel 1993).
Roeppotigen spelen een belangrijke rol in de produktiviteit en de gezondheid van mariene en zoetwaterecosystemen. Net als ander zoöplankton vormen zij een belangrijk onderdeel van het voedselweb, dat primaire producenten en andere lage trofische niveaus verbindt met consumenten van een hoger niveau, waaronder ongewervelden en vissen. Studies over copepoden werpen licht op de koolstofcyclus en de energieoverdracht binnen een systeem (Bǎnaru et al. 2014).
Author
Bryanna Paulson
Bronnen
Bǎnaru, D., Carlotti, F., Barani, A., Grégori, G., Neffati, N., and Harmelin-Vivien, M. 2014. Seizoensvariatie van stabiele isotopenverhoudingen van naar grootte gefractioneerd zoöplankton in de Baai van Marseille (NW Middellandse Zee). Journal of Plankton Research 36: 145-156.
Fleeger, J.W. 2007. The potential to mass-culture Harpacticoid copepods for use as food for larval fish. (pp. 11-24).
Kleppel, G. 1993. On the diets of calanoid copepods. Marine Ecology Progress Series 99: 183-195.