De behandeling van ooglid ptosis is chirurgisch, en er zijn verschillende technieken, afhankelijk van het type patiënt. Ooglidchirurgie wordt in ieder geval altijd ambulant uitgevoerd met plaatselijke verdoving en sedatie bij volwassenen.
Er zijn verschillende chirurgische technieken om palpebrale ptosis te behandelen en we kunnen ze onderverdelen volgens de benadering:
- Anterieure benadering (door de huid): Deze bestaat uit het versterken van de belangrijkste levatorspier via een insnijding in de natuurlijke plooi van het ooglid, zodat de insnijding onmerkbaar zal zijn. Het is dezelfde incisie die wordt gemaakt voor een blepharoplastie en ze kunnen samen worden uitgevoerd.
- Transconjunctivale route (Putterman techniek): Deze bestaat uit het versterken van de levator spier transconjunctivaal. Met andere woorden, er wordt geen huidincisie gemaakt, dus er is geen litteken.
- Frontalis suspensie: In sommige gevallen van spierziekte of aangeboren ptosis, is de levatorspier van het ooglid gedegenereerd en werken de vorige technieken niet. Frontalis suspension is de techniek bij uitstek in deze gevallen. Het bestaat uit het verbinden van het ooglid met de m. frontalis, zodat de patiënt de ogen kan openen door de wenkbrauwen op te trekken door de werking van de m. frontalis.
Om te bepalen welke techniek het meest geschikt is voor elke patiënt, moet een grondig onderzoek worden uitgevoerd in de spreekkamer.
Bij kinderen wordt de behandeling meestal uitgesteld als de ptosis mild is en er geen risico is op een lui oog (amblyopie). Als de ptosis meer uitgesproken is en er een risico op amblyopie bestaat, is vroegtijdig ingrijpen vereist. Bij kinderen wordt de ingreep onder algehele anesthesie uitgevoerd.
De postoperatieve periode is zeer vergelijkbaar met die van een bovenste blepharoplastie. De patiënt vertrekt meestal met onbedekte ogen en het enige wat men tijdens de volgende dagen kan verwachten is zwelling en kleine blauwe plekken, die tussen 5 en 14 dagen verdwijnen, afhankelijk van de patiënt. Het is belangrijk de eerste dagen koud toe te passen om het proces te verkorten. Ook wordt aangeraden het oog in te smeren met smerende oogdruppels en een zalf aan te brengen op de hechtingen, die na een week worden verwijderd.
In gevallen van transconjunctivale chirurgie verloopt het herstel nog sneller. Eventuele blauwe plekken zijn minimaal en het herstel is vrijwel volledig na 10 dagen.
Sommige patiënten hebben weinig vet en zijn geen goede kandidaten voor deze techniek, en anderen hebben zeer uitgesproken wallen en moeten vet verwijderen. Individueel onderzoek bepaalt welke techniek in elk geval het beste is.