Hoe definiëren we myocardiale ischemie? Dit is een belangrijke vraag voor clinici en een die, hoewel conceptueel rechttoe rechtaan, in de praktijk moeilijk te beoordelen kan zijn. In dit artikel beschrijven wij de verschillende beeldvormingsmethoden die in de cardiologie beschikbaar zijn om myocardiale ischemie te kwantificeren. Anatomische beoordelingen van ischemie, zoals angiografie, zijn weliswaar de “gouden standaard”, maar hebben beperkingen. Hoewel sommige van deze beperkingen kunnen worden ondervangen door invasieve metingen van de fractionele flowreserve of intravasculaire echografie, hebben deze instrumenten hun eigen zwakke punten. Niet-invasieve metabolische evaluatie, zoals het meten van glucose- en vetzuurmetabolisme, zijn betrouwbaar in het identificeren van ischemisch, in winterslaap verkerend of verdoofd myocard, maar kunnen moeilijk klinisch te gebruiken zijn. Niet-invasieve fysiologische beoordeling met myocardperfusiemiddelen met enkelvoudige fotonemissietomografiebeeldvorming en positronemissietomografie (PET) met meting van de absolute myocardiale flow hebben bovendien hun eigen sterke en zwakke punten. In dit artikel bespreken wij de gegevens achter de verschillende cardiale modaliteiten die worden gebruikt bij het bepalen van de myocardiale evaluatie, samen met hun sterke punten, praktisch gebruik en beperkingen. We sluiten af met een bespreking van een integratieve benadering van relatieve opname en absolute myocardiale flow met behulp van cardiale PET-beeldvorming die een nauwkeurigere beoordeling van ischemie mogelijk maakt, samen met casussen die verschillende scenario’s demonstreren die beschikbaar zijn in cardiale PET-beeldvorming.