Crepe myrtles zijn er in allerlei verschillende kleuren en hoogtes, dus zoek degene die bij u past. Voor levendige zomerkleur, kunnen weinig bloeiende planten concurreren met de crepe myrtle. Kijk maar eens rond in uw buurt. Bijna elke straat in het zuiden staat van half juni tot half augustus vol met deze bloeiende bomen. Er is genoeg om van ze te houden: Ze groeien bijna overal, zijn gemakkelijk te onderhouden en zijn verkrijgbaar in alle vormen, maten en tinten. Als u er een uitzoekt voor uw tuin, vraag uzelf dan af: Welke kleur bloemen wil ik? Kies uit rood, wit, paars of roze. Is hij voldoende winterhard? Dit is belangrijk als u in het hoge zuiden woont. Is er genoeg zonlicht? Hoe meer zon, hoe meer bloemen je krijgt. Hoe groot wordt hij? Crepe myrtles hebben de reputatie snel te groeien. Een grotere kan uw landschap overweldigen, wat kan resulteren in de onverstandige snoeiwijze die bekend staat als “crêpe-moord”. Rechts ziet u vier van onze favoriete selecties.
Probleem #1 — Roetachtige schimmel
Probleem: Roetdauwschimmel
Roetdauwschimmel is een schimmel die de bladeren bedekt en eruitziet alsof je je crêpe myrtle net met asfalt hebt bespoten. (Nota aan de lezer: Dit is zelden een goed idee.) De schimmel voedt zich niet met het gebladerte. In plaats daarvan groeit het op kleverige honingdauw die wordt afgescheiden door zuigende insecten zoals bladluizen, schubben en witte vliegen die zich wel met de bladeren voeden. Verwijder de insecten en de zwarte schimmel zal met hen meegaan.
Een zwarte vlekachtige schimmel bedekt de bladeren. Wrijven verwijdert de schimmel. Daaronder zijn de bladeren groen en gezond.
Zwarte schimmels worden ook wel zwarte schimmels genoemd. Deze onooglijke schimmels worden veroorzaakt door verschillende soorten schimmels. Meer dan één roetdauwschimmel kan tegelijkertijd op dezelfde plant verschijnen en zich voeden met de honingdauw van talrijke insecten. De schimmelgroei vindt plaats van de lente tot de vroege herfst. Spattende regen of water kan de schimmel verspreiden naar andere planten.
Symptomen: Roetdauwschimmel verschijnt meestal als een donkere, bruinzwarte poederachtige schimmelgroei die bladoppervlakken en twijgen bedekt. Het kan er ook uitzien als een dunne, donkere film of zwarte vlekken. In sommige gevallen bedekt de schimmel het bladoppervlak bijna volledig. Hoewel de schimmel als tamelijk onschadelijk wordt beschouwd omdat hij zich niet met planten voedt, kunnen extreem zware aantastingen het zonlicht blokkeren, waardoor de bladeren vergelen en voortijdig afvallen.
Oplossing: Zoek naar bladluizen, schubben of bladhoppers hoger in de plant. Zij scheiden een kleverige stof af, honingdauw genaamd, waarop roetdauw groeit. Bestrijd deze insecten door ze weg te spuiten met water of door ze te besproeien met tuinbouwolie, azadirachtine (Neem), malathion of acefaat (Orthene). Besproei uw crepe myrtle volgens de aanwijzingen op het etiket met insectendodende zeep, tuinbouwolie, neemolie, of Natria Multi-Insect Control. Dit zijn allemaal veilige, natuurlijke producten die verkrijgbaar zijn in huis- en tuincentra. Zonder de insecten en hun honingdauw zal de roetdauw geleidelijk wegspoelen.
Preventie: Bestrijd schildluis, bladluizen, wolluizen, witte vliegen en andere honingdauw producerende insecten, evenals mieren.
Bestrijding: Op kleine planten, veeg of was de schimmels af met een kleine spons en water. Op grote bomen gebruikt u een spuit met een slang om de schimmel weg te wassen. Bespuit planten met malathion, tuinbouwolie, azadirachtine (Neem), of acefaat (Orthene) om insecten die honingdauw afscheiden te bestrijden.
ZUIVIGE SITUATIE: Sommige sapzuigende insecten verteren plantensap niet volledig. Het onverteerde deel wordt uitgescheiden als een zoete, kleverige vloeistof die honingdauw wordt genoemd. Als er zich grote hoeveelheden honingdauw op bomen vormen, kunnen trottoirs en andere oppervlakken eronder bedekt raken met deze vloeistof en de roetachtige schimmel die erop volgt. Mieren maken het probleem nog groter door honingdauw producerende insecten, zoals bladluizen, schildluizen en wolluizen, te verzamelen en te verzorgen. Ze melken de insecten voor de honingdauw, die ze terugbrengen naar andere mieren voor voedsel. Mieren brengen ook honingdauw afscheidende insecten van plant naar plant over.
Probleem #2 — echte meeldauw
Probleem: echte meeldauw
De bizarre koele, regenachtige zomer die we dit jaar in het zuidoosten hebben beleefd (sorry, iedereen in het westen), betekent dat als uw crêpe myrtle gevoelig is voor meeldauw, hij die waarschijnlijk heeft. Echte meeldauw is een witte, filmachtige schimmel die op bladeren en bloemknoppen groeit. Het zorgt ervoor dat bladeren omkrullen en verschrompelen. Bloemknoppen vallen af zonder open te gaan. Vroeger, toen we nog geen resistente selecties hadden, was echte meeldauw de voornaamste klacht van mensen over crepe myrtles.
Witte, poederige vlekken verschijnen op bladeren, stengels, en bloemen. De vlekken breiden zich uit en bedekken de bladeren volledig in slechts een paar weken. Als de schimmel zich verspreidt naar bloemknoppen, kunnen de bloemknoppen niet opengaan.
Er zijn veel verschillende echte meeldauwschimmels. De schimmelsporen overwinteren op fruitbomen. In het voorjaar begint de schimmel te groeien en komen de sporen vrij om met de wind mee te reizen naar jonge bladeren. Echte meeldauw gedijt goed als de nachten koel zijn en de dagen warm. Onvoldoende zonlicht en slechte luchtcirculatie bevorderen de ontwikkeling.
Symptomen: Een witte of grijze poederige schimmel verschijnt op het gebladerte en de bloemen. Ronde, witte vlekken op de bovenste bladoppervlakken breiden zich uit en versmelten en bedekken beide kanten van de bladeren. Geïnfecteerde bladeren verkleuren geelgroen tot bruin. Nieuwe groei kan stomp, gekruld en vervormd zijn. Besmette bloesems zetten soms geen vruchten; de vruchten kunnen een ruwe schil krijgen of bedekt zijn met de poederachtige schimmel. Vruchten vallen vroegtijdig af of zijn dwergvormig.
Oplossingen: Plant een meeldauwresistente crepe myrtle. Bijna alle nieuwere zijn resistent, inclusief die vernoemd naar stammen van inheemse Amerikanen, zoals ‘Acoma,’ ‘Arapaho,’ ‘Catawba,’ ‘Comanche,’ ‘Miami,’ ‘Natchez,’ ‘Sioux,’ ‘Tonto,’ en ‘Zuni.’ Dynamite’, ‘Early Bird’, ‘Pink Velour’ en ‘Red Rocket’ zijn er ook tegen bestand. Als de uwe niet resistent is, bespuit de bladeren dan aan het begin van de zomer volgens de aanwijzingen op het etiket met neemolie, tuinbouwolie, Natria Disease Control, Daconil, of Immunox. De eerste drie zijn natuurlijke producten. U zult waarschijnlijk meer dan eens moeten spuiten.
Poederachtige meeldauw slaat meestal toe in perioden van warm, vochtig weer. Gebruik tuinbouwolie, triadimefon (Bayleton) of triforine (Funginex) bij de eerste tekenen van de ziekte. Overweeg het planten van een meeldauwresistente selectie, zoals ‘Acoma’, ‘Biloxi’, ‘Hopi’, ‘Lipan’, ‘Miami’, ‘Natchez’, ‘Sioux’, ‘Yuma’ en ‘Zuni.’
Preventie: Plant resistente selecties; zie het “Southern Living Garden Book” onder het “Practical Gardening Dictionary” of individuele plantenlijsten voor suggesties. Geef planten voldoende licht en luchtcirculatie. Geef planten van onderaf water in plaats van van bovenaf om de bladeren droog te houden.
Bestrijding: Verminder de stikstofbemesting. Pluk en vernietig geïnfecteerde bladeren en bloemen/ Bespuit siergewassen met tuinbouwolie triforine (Funginex), thiofanaat-methyl (Thiomyl, Domain), azadirachtine (Neem), of triadimefon (Bayleton). Besproei fruit en groenten met spuitzwavel of tuinbouwolie. Gooi besmette bloemen van eenjarigen en restproducten in de herfst weg.
Probleem #3 — Cercospora bladvlekkenvlek
Cercospora is een bladvlekken-schimmel die vroeger vrij zeldzaam was, maar dat nu niet meer is. Grumpy heeft een theorie dat de bijna universele aanplant van crepe myrtles in het zuiden het gemakkelijk heeft gemaakt voor deze schimmel om zich te verspreiden. Wat er gebeurt is dat in het midden en het einde van de zomer, zich hoekige, bruine vlekken vormen op de oudste bladeren. Deze bladeren krijgen dan voortijdig herfstkleur en vallen af. Tegen de herfst kan de boom volledig ontbladerd zijn, met uitzondering van een paar nieuwere bladeren aan de top. Gelukkig lijkt dit het volgende jaar geen nadelige gevolgen te hebben.
Oplossingen: Deze schimmel houdt van beschutte plaatsen waar de wind geblokkeerd wordt en het gebladerte lang nat blijft. Grumpy weet dit, omdat de plant die hij voor zijn huis heeft geplant elk jaar wordt opgevreten door bladvlekken, terwijl de plant die in het midden van het gazon groeit nauwelijks wordt aangeraakt. Sommige websites beweren dat bepaalde selecties resistent zijn, zoals ‘Apalachee,’ ‘Catawba,’ ‘Sioux,’ ‘Tonto,’ ‘Tuscarora,’ ‘Tuskegee,’ en ‘Yuma.’ Grumpy heeft zijn twijfels, want degene die elk jaar verslonden wordt is ‘Sioux’. Wat moeten we doen? Plant crepe myrtles op open, zonnige plekken waar de lucht vrij kan circuleren. Bespuit zo nodig met Daconil, Immunox, of Natria Disease Control wanneer er vlekken beginnen te verschijnen.
Probleem #4 — Geen bloei
Hoe je ook woont in het Zuiden, crepe myrtles zouden nu al moeten bloeien. Als de uwe dat nog niet heeft gedaan, is dat waarschijnlijk te wijten aan een van de drie redenen.
1. Uw plant is gewoon te klein om te bloeien. Geef het de tijd.
2. Uw plant krijgt niet genoeg zon. Hij houdt van volle zon.
3. Sommige crepe myrtles bloeien beter dan andere. Misschien heeft u een slappeling. Als dat zo is, vervang hem dan door een van de bovengenoemde selecties.
Opgelet: Geen mieren werden geschaad bij de productie van dit bericht.
Een ander probleem waar je misschien niet aan denkt: Aziatische ambrosia kevers
Een kleine, buitenlandse indringer bedreigt nu perzik, pruim, peer, pecannoot, en vele andere bomen in het Zuiden – de Aziatische ambrosia kever (Xylosandrus crassiusculus). Hij is minder dan 2,5 cm lang en cilindervormig. Hij is donkerbruin, roodbruin of zwart en kan putjes in de vleugeldekveren hebben. Hij kwam in 1974 in dit land aan in de buurt van Charleston, South Carolina. Sindsdien heeft het zich verspreid in North Carolina, Georgia, Florida, Alabama, Mississippi, Louisiana, en Texas.
Het is veel gemakkelijker om de aanwezigheid van de kever te detecteren dan het insect zelf. Een verklikkende aanwijzing is een witte, tandenstokervormige spike van boorstof die ongeveer 1 ½ centimeter uit de stam steekt. Vrouwelijke kevers produceren deze spikes als ze galerijen of gangen in de boom graven voor het leggen van eieren.
Bomen verwelken en sterven af. Zaagsel dat uit de gaten in de takken steekt, lijkt op kleine tandenstokers die aan de schors kleven.
Oplossing: Deze kleine kevers vallen zowel gestresste als gezonde planten aan. Ze leggen eitjes in stengels en introduceren een schimmel (ambrosia) waarmee ze hun jongen voeden. De schimmel verstopt het watertransportsysteem van de plant en produceert gifstoffen, die beide leiden tot verwelking. U kunt de stress bij de planten verminderen door ervoor te zorgen dat ze correct worden bewaterd, jaarlijks worden bemest en vrij van ziekten worden gehouden. Als meerdere kevers de plant zijn binnengedrongen, zijn insecticiden niet effectief. Snoei en vernietig aangetaste takken. Bespuit ter preventie de stammen van gevoelige planten in de buurt grondig met diazinon, endosulfan (Thiodan) of chloorpyrifos (Dursban).
Aantasting: Deze agressieve kevers vallen zowel gezonde als gestresste bomen aan. Aanvallen op gezonde planten vinden meestal plaats dicht bij de grond of op de plaats van de wond. Tot 50 kevers kunnen een enkele boom aantasten. De kevers graven een doolhof van tunnels en cultiveren ambrosiaschimmels (Fusarium solani) op de tunnelwanden om hun zich ontwikkelende jongen te voeden. Aangetaste bomen kunnen verwelken en afsterven.
Levenscyclus: Hoewel volwassen kevers het grootste deel van het jaar aanwezig zijn, hebben ze een hoge luchtvochtigheid nodig om zich voort te planten. De grootste activiteit vindt plaats in maart. Vrouwtjes boren zich in stammen, twijgen, takken of stammen van jonge bomen. Ze leggen eieren in tunnels en introduceren de schimmel. De vrouwtjes blijven bij hun jongen tot ze volwassen zijn en de boom verlaten. Uitkomende vrouwtjes paren voordat ze de boom verlaten om een nieuwe gastheer aan te tasten.
Preventie: Houd de bomen vitaal door voldoende water te geven en te bemesten. Vermijd verwonding. Besproei de stammen laat op de dag met chloorpyrifos (Dursban) of endosulfan (Thiodan), zodat de chemische stof ’s nachts kan drogen en afbraak door zonlicht en hitte wordt voorkomen. U kunt ook spuiten met diazinon. Volg de aanwijzingen op het etiket zorgvuldig op.
Bestrijding: Als de kevers eenmaal in de boom zitten, zal geen enkel chemisch middel helpen. Verwijder en verbrand de aangetaste boom.
Meer over Crepe Myrtles
De crepe myrtles behoren tot de meest bevredigende planten voor het Zuiden: opzichtige zomerbloeiers, aantrekkelijke schors en (in veel gevallen) schitterende herfstkleur maken dat ze het hele jaar door in de tuin kunnen staan. Lange, koele herfsten leveren de beste bladvertoning op; plotselinge vorst na warm, vochtig herfstweer doet bladeren vaak bevriezen terwijl ze nog groen zijn, waardoor de show verpest wordt.
De meeste crepe myrtles in tuinen zijn selecties van L. indica of hybriden van die soort met L. fauriei. Deze laatste soort heeft veel aandacht getrokken vanwege zijn winterhardheid en uitzonderlijk opzichtige schors. De koninginnespringmirte, L. speciosa, groeit alleen in het tropische zuiden.
Alle crêpe myrtles bloeien op nieuw hout en moeten in de winter of het vroege voorjaar gesnoeid worden. Verwijder bij grote struiken en bomen uitlopers, twijgjes, kruisende takken en takken die naar het midden van de plant groeien. Verwijder ook geleidelijk zijtakken tot een hoogte van 4-5 voet; hierdoor komt de mooie bast van de stam bloot te liggen. Knip tijdens het groeiseizoen uitgebloeide bloemen af om een tweede, lichtere bloei te bevorderen. Snoei ook dwergvormen regelmatig gedurende het groeiseizoen, waarbij u uitgebloeide bloemen verwijdert en kleine, twijgachtige groei uitdunt.
Crepe myrtles worden gewoonlijk niet door herten aangevreten.
L. fauriei. JAPANSE CRÊPE MIRTE. Inheems in Japan. Boom tot 20-30 voet hoog en breed, met rechtopgaande groeiwijze en naar buiten groeiende takken. De lichtgroene bladeren tot 5 cm lang en 2 cm breed verkleuren in de herfst naar geel. Bijzonder mooie schors: De gladde grijze buitenste schors schilfert af en onthult glanzende kaneelbruine schors eronder. Kleine witte bloemen in trossen van 2 tot 4 cm lang in de vroege zomer; bloeit vaak opnieuw in de late zomer. Resistent tegen meeldauw en vooral bekend als ouder van winterharde, meeldauwresistente hybriden met L. indica, hoewel hij op zichzelf ook al mooi is. Fantasy’, met een nog opzichtiger bast dan de soort, heeft een vaasvorm – smal van onderen, spreidend van boven. Kiowa’ heeft een opvallende kaneelkleurige bast.
L. indica. CREPE MYRTLE. De belangrijkste zomerbloeiende boom van het zuiden. Verdraagt hitte, vochtigheid, droogte; Doet het goed op de meeste grondsoorten, zolang ze maar goed gedraineerd zijn. Kan in strenge winters in het Hogere Zuiden tot de grond bevriezen, maar zal dan opnieuw uitlopen. Tuinders daar moeten koudebestendige selecties planten zoals ‘Acoma’, ‘Centennial Spirit’ en ‘Hopi’. Variabel in grootte (sommige vormen zijn dwergstruiken, andere grote struiken of kleine bomen) en habitus (spreidend of rechtopstaand). De donkergroene bladeren zijn 1-2 ½ inches lang en iets smaller, meestal rood getint als ze nieuw zijn; ze verkleuren vaak schitterend oranje of rood in de herfst. De geplooide, crêpe-papierachtige, 1 tot 1 ½ inch brede bloemen in wit of roze, rode of paarse tinten staan in dichte trossen.
Getraind als boom ontwikkelt hij een aantrekkelijk stam- en takpatroon. Gladde grijze of lichtbruine schors schilfert af om gladde, rozige binnenbast te onthullen; winterstam en takken lijken gepolijst.
Schimmel kan een probleem zijn. Spuit met triforine (Funginex) voordat de planten bloeien, of kweek meeldauwresistente hybriden van L. indica en L. fauriei. Bijna alle selecties met namen van indianenstammen, zoals ‘Hopi,’ ‘Miami,’ en ‘Zuni,’ zijn meeldauwresistent.
L. speciosa. KONINGINNESPRINGMIRTE. Boom tot 25-30 voet hoog, 15-25 voet breed. De pronk- en tederste van de crêpe myrtles, met enorme trossen witte, roze, lavendelblauwe of paarse bloemen in juni en juli. Afzonderlijke bloesems hebben een doorsnede van 15 cm. De grote bladeren (8-12 inches lang, 4 inches breed) verkleuren rood in de herfst. Gladde, gevlekte, exfoliërende schors. Groeikrachtig; jaarlijkse snoei in de winter is bijzonder belangrijk om de grootte en vorm te controleren.
VERGETEN “CREPE MURDER”
Hak uw grote crêpe mirten niet elk voorjaar tot lelijke stengels af, alleen maar omdat uw buren dat doen. Dit verpest de natuurlijke vorm en bevordert de groei van spichtige, zweepachtige takken die te zwak zijn om de bloemen omhoog te houden. Om de hoogte van een crêpe myrtle te verminderen, gebruikt u in de late winter een handsnoeier of takkenschaar om de bovenste takken 2 tot 3 meter in te korten, waarbij u altijd terugsnoeit tot een zijtak of knop. Snoei takken van meer dan 2 cm dik altijd terug tot aan het kruis of de stam. Laat geen grote, lelijke stronken staan.
WAT CREPE MYRTLES NODIG hebben
PLAATS: Een zonnige standplaats waar de lucht vrij kan stromen, helpt meeldauw en andere ziekten te beperken.
BODEM: Zorg voor vochtige, matig vruchtbare, goed gedraineerde grond.
Snoei: Crepe myrtles bloeien op nieuw hout, dus snoei ze in de late winter of het vroege voorjaar om de bloemproductie van de volgende zomer te verhogen. Door oude bloemen in de zomer weg te snoeien voordat ze zaad zetten, kan een tweede bloeigolf ontstaan. Verwijder, behalve bij dwergvormen, zijtakken op stammen tot een hoogte van 4 tot 5 meter. Om aantrekkelijke stammen te onthullen, verwijdert u ook takken die naar het midden van de plant groeien.
Alle onderwerpen in The Grumpy Gardener
Schrijf u in voor onze nieuwsbrief
Schrijf u in voor gratis recepten, decoratie-ideeën & speciale aanbiedingen