Vaak lijken ze uit het niets te verschijnen en vol bruisende energie, second line parades zijn vergeleken met een rauwe, bewegende block party. Met eeuwenoude wortels zijn deze feestelijke marsen, die in New Orleans zijn ontstaan, heerlijk pittige optochten die een lust voor het oog zijn (en nog geweldiger om aan mee te doen).
Wat is precies een second line parade? Wie marcheert er mee? Hoe zijn ze ontstaan en waar kun je ze vandaag de dag nog vinden? Je vindt de antwoorden op deze vragen en andere interessante feiten als je hieronder verder leest.
Wat is een second line parade precies?
Hoewel verschillende aspecten van de second line parade enigszins kunnen verschillen of een unieke touch kunnen krijgen door de creatieve karakters die het vormen, zul je altijd bepaalde beproefde en ware componenten vinden in een second line parade.
Om te beginnen, een second line parade zou niets zijn zonder een fanfare om de muzikale leiding te nemen. Trompetten of tuba’s fungeren als herauten om de nadering van de stoet aan te kondigen. Twee verschillende soorten trommelaars zorgen voor het ritme. De eerste trommelt meestal een typische fanfare-marsbeat en de andere, de snaredrummer, voegt een creatiever element toe en improviseert vaak patronen en beats on the fly en volgens zijn eigen unieke stijl.
De muziek die door de fanfare wordt gespeeld is op zich al een mooie samensmelting van tradities en cultuur. Temidden van het van nature jazzy geluid hoor je flarden van klanken die standaard marsmuziek, Afro-Amerikaanse gospel en Caribische ritmes vermengen, samen met spirituele en seculiere zwarte slavendansen.
De feestvierders die de tweede linie vormen, voegen hun eigen smaak toe aan de parade. Ze voegen beats toe door in hun handen te klappen, flessen, stokken of iets anders dat ze tot een geïmproviseerd instrument kunnen maken. Deze mix van beats en persoonlijke stijlen geven elke parade een uniek geluid, waardoor ze allemaal op hun eigen manier opvallen.
De term “tweede lijn” verwees oorspronkelijk naar degenen die achter de band meeliepen, maar is sindsdien geëvolueerd om het hele evenement echt te omvatten. Hoewel second line parades traditioneel een specifiek persoon eren, kon het plezier na verloop van tijd niet langer beperkt blijven tot specifieke evenementen, zoals bruiloften, bedrijfsevenementen, festivals en vakanties. Velen zullen merken dat een tweedelijnsoptocht tegenwoordig niet meer voor een bepaald doel of aan een evenement gebonden is, maar vaak gewoon voor het plezier wordt gehouden.
Wie vormt een tweedelijnsoptocht?
Als er een tweedelijnsoptocht is, dan is het toch logisch dat er ook een eerstelijnsoptocht moet zijn? Traditioneel werd de parade georganiseerd door een buurtorganisatie of sociale club en meestal bestond de parade uit meerdere generaties familieleden, vrienden en buren. Deze gastheren zouden in de eerste lijn samen met de band en aangevoerd door de ere(n) (zoals een bruid en bruidegom).
De tweede lijn bestaat uit vrijwel iedereen die sportief genoeg is om deel te nemen aan de festiviteiten. Tweede linies zijn zeer inclusief en verwelkomen iedereen die het niet kan laten om mee te doen en die de intense energie kan bijhouden. Zij marcheren, dansen en paraderen met de muziek mee, maar achter de eregasten, de band en de gastheren in de eerste linie. De tweede rij is zeker geen onbelangrijk element in de optocht, want hun enthousiaste bewegingen dragen bij tot de levendigheid en het plezier van het evenement.
Geschiedenis van de tweedelijns parade
Hoewel ze meer rechtstreeks afstammen van de beroemde jazzbegrafenissen in New Orleans (zonder de kist en de rouwenden), hebben tweedelijns parades een veel langer erfgoed, met tradities die verschillende eeuwen teruggaan. In feite hebben een aantal geleerden elementen van de second line parades teruggevoerd tot de tradities van West-Afrikaanse stammen en de Caribische festivalcultuur. Deze parades zijn meer dan alleen maar plezier maken en maken deel uit van een eeuwenoud erfgoed dat wordt voortgezet via de muziek en de dans van de second lines.
In het gebied waar de second line parades zijn begonnen, kregen de slaven meer persoonlijke vrijheden dan in andere gebieden. In feite hadden ze vaak de weekends vrij om de plantage te verlaten en met anderen samen te komen. In New Orleans vonden deze bijeenkomsten meestal plaats op Congo Square.
Meer dan gewoon rondhangen en socialiseren, brachten slaven vaak instrumenten mee zoals trommels, banjo’s, violen, en andere instrumenten. Zij speelden traditionele Afrikaanse muziek terwijl anderen culturele dansen uitvoerden, vaak met een spirituele ondertoon.
Hieruit konden zij een soort gemeenschap opbouwen die zou helpen hun inheemse erfgoed te behouden. Na verloop van tijd werden er steungroepen gevormd (die genootschappen of clubs werden genoemd). Eén element dat al deze genootschappen gemeen hadden was het uitvoeren van processies die het raamwerk werden van second line parades.
Second line parades ontstonden rond dezelfde tijd dat de fanfare naar de staten kwam – meestal ergens in het begin tot het midden van de 19e eeuw. Brass bands creëerden een processie (vaak voor een begrafenis) terwijl ze muziek speelden door de straten. De Afro-Amerikaanse genootschappen begonnen hun traditionele processies aan te passen om er de muziek van de Europese brass bands, die in die tijd zo populair waren geworden, in op te nemen.
Jongere Afro-Amerikaanse mannen begonnen deze processies te volgen en voegden er hun eigen elementen aan toe of imiteerden op dramatische wijze de eerste linie. Danny Barker, een jazzmuzikant uit het begin van de 20e eeuw, zei dat deze jongens zo “verrukt waren door de muziek dat ze zich verzamelden om in tempo te dansen en te paraderen en de bewegingen van de muzikanten en de grootmaarschalk na te bootsen”. Op deze manier werd de second line parade een manier voor jonge Afro-Amerikanen om te socialiseren en hun cultuur uit te drukken.
Muzikant en jazzhistoricus dr. Michael White zei over de vroegere second line parades dat “de sociale en spirituele dimensies van de jazzcultuur vooral duidelijk werden in processies – parades door welwillende genootschappen (ook wel ‘sociale en plezierclubs’ genoemd), kerkparades, en jazzbegrafenissen – waar grote segmenten van de gemeenschap bijeenkwamen in een bijna religieus aandoende ‘viering’ om speciale gebeurtenissen en gelegenheden te herdenken (of gewoon om bijeen te komen in feestvreugde ‘zonder enige reden’).”
Naarmate vreugdevolle second liners een meer feestelijk gevoel aan de processies toevoegden, begonnen ze geleidelijk te verschuiven van een meer formele stijl naar een die een gevoel van jubelend plezier kreeg.
Second Line Parades and Wedding Traditions
Huwelijken zijn feestelijk en feestelijk, en bruiden en bruidegoms kiezen er vaak voor om hun vreugde te uiten in de vorm van second line parades gehouden na ceremonies, tijdens recepties, of aan het einde van de nacht om te helpen een fantastisch feest tot een spectaculair einde te brengen.
De bruid en bruidegom zijn in dit geval eregasten, dus zij leiden de eerste linie samen met de fanfare. Traditioneel kunnen zij een decoratieve parasol of paraplu vasthouden, die gemakkelijk te volgen is als zij voorop lopen in de mars. De tweede groep gaat in een rij achter het bruidspaar staan en danst en paradeert op de muziek terwijl ze met zakdoeken of servetten zwaaien.
Sommige bruidsparen gaan nog een stapje verder en maken gepersonaliseerde zakdoeken als feestgeschenk, waarmee de gasten tijdens de optocht kunnen zwaaien. Sommigen personaliseren zeer decoratieve parasols en wandelstokken voor het huwelijksfeest om te gebruiken in de mars, en anderen delen kralen en andere soortgelijke gunsten uit om de feestvreugde te bevorderen.
Voor extra flair kan een pasgetrouwd stel Mardi Gras Indianen inhuren om in hun parade te marcheren. Deze dragen kleurrijke, uitgebreide kostuums en hoofdtooien, waardoor de second line parade een levend kunstwerk van kunst en cultuur wordt. Het helpt ook bij het creëren van een aantal prachtige trouwdag foto’s voor de bruid en bruidegom.
Dan zijn er paren die besluiten om hun viering te nemen om de straten. Het is niet ongewoon om een tweede lijn trouwoptocht te vinden die zich een weg danst door de straten van New Orleans. Politie op motorfietsen banen zich een weg op de parade route, loeiend met hun sirenes in aankondiging van de gehuldigden. Toeristen en inwoners – vrijwel iedereen langs de route – zijn welkom om deel te nemen aan de feestelijke mars die meestal 5-8 blokken duurt (ongeveer 20-30 minuten).
Hoewel de second line parade wordt gezien als een traditie in New Orleans, heeft het plezier zich buiten de grenzen van de stad verspreid zodat second line parades kunnen worden genoten tijdens huwelijksfeesten in zowat elk deel van het land.
Second Line Parades and Funeral
Terwijl we hebben besproken hoe de second line parade zo’n vreugdevolle gebeurtenis is, lijkt het misschien vreemd om zo’n feestelijke gebeurtenis in een begrafenis te verwerken. Maar het concept van een begrafenisstoet is helemaal niet nieuw. In feite is het een reeds lang bestaand aspect van begrafenistradities in vele culturen, met inbegrip van de West-Afrikaanse culturen die de kenmerken van de second line parades zo sterk hebben beïnvloed (hoewel het ook in Europese en Anglo-Amerikaanse begrafenistradities is opgenomen).
Velen zien het als een ‘viering van het leven op het moment van de dood’. Traditioneel werden begrafenisstoeten gehouden voor vooraanstaande zwarte mannelijke leden van een gemeenschap, vaak een musicus (die toepasselijk “met muziek begraven” werd). Volgens het adagium “plechtige muziek op weg naar het graf en vrolijke muziek bij de terugkeer”, ging de stoet op weg naar het graf met de meer typische geluiden die men bij een begrafenis zou aantreffen – die van rouw en rouwverwerking.
Nadat het lichaam echter in het graf te ruste was gelegd (of symbolisch “losgesneden” was), begon de band up-tempo muziek te spelen als een viering van het leven. Als de muzikale stoet het kerkhof verliet, sloten de second-liners zich aan en begonnen te dansen op de meer feestelijke muziek, waardoor de begrafenis veranderde in een straatfeest.
De verspreiding en muzikale evolutie van second line parades
Met zijn fanfareklanken die zo nauw verbonden zijn met jazz en andere muzikale genres die zich daaruit ontwikkelden (zoals funk en rock and roll), is het geen verrassing dat er een wijdverspreide invloed zou zijn. Jazzlegende Louie Armstrong en de “Godfather of Soul” James Brown behoren tot de velen die de muziek die inherent is aan second line parades over de hele wereld hebben verspreid. In feite is het een fundamenteel aspect van veel internationale jazzstijlen vandaag, om nog maar te zwijgen van de invloed die het heeft gehad op andere muzikale genres.
De 20e eeuw zag een grote evolutie in het muzikale landschap, en de tweede lijn heeft zich daaraan aangepast. Haar muziek heeft naadloos de muzikale genres van de dag – of het nu swing, jump blues, rhythm & blues, of rock and roll – geabsorbeerd en er een eigen draai aan gegeven. De muzikanten van de tweede lijn hebben hun creatieve wendingen toegevoegd door genres te mengen en moedig te experimenteren met nieuwe stijlen die uit de traditionele stijlen zijn ontstaan.
In de afgelopen jaren hebben de tweede lijnen nog steeds een greep op de harten en geesten en zijn ze gebruikt om triomf te uiten. Een voorbeeld hiervan was na de catastrofale verwoesting door de orkaan Katrina. New Orleans verzamelde zich op de manier die ze het beste kenden. Er werd een nagebootste jazzbegrafenis georganiseerd, compleet met een tweede rij, om de “dood” van de orkaan te symboliseren. Het was ook een oproep aan allen die de stad hadden verlaten om terug te keren naar het rijke erfgoed van hun thuis.
Ook al zijn second line parades nauw verbonden met New Orleans en zijn tamelijk unieke tradities, het plezier en de feestelijke sfeer die erdoor worden bevorderd hebben universele aantrekkingskracht. Overal willen mensen de vreugde en de viering ervaren, en second line parades geven de vrijheid om het allemaal te ervaren.