Share
Een nieuwe, door de Cleveland Clinic geleide studie onderzoekt de verdeling van de virale belasting bij zorgverleners die positief testten op COVID-19. In de meeste gevallen, zo blijkt uit de bevindingen, is het risico van overdracht relatief laag na zeven tot tien dagen na het begin van de symptomen.
De testparadox
Sommige personen die klinisch zijn hersteld van COVID-19 blijven positief testen op het virus dat de ziekte veroorzaakt. Deze testparadox vormt een uitdaging voor veel essentiële werknemers, die veilig en snel naar hun werk moeten terugkeren.
Het CDC erkent de uitdagingen die gepaard gaan met op tests gebaseerde strategieën en heeft zijn richtsnoeren bijgewerkt om op symptomen en tijd gebaseerde criteria op te nemen als leidraad voor het beleid om essentiële werknemers weer aan het werk te krijgen. Onderzoekers van de Cleveland Clinic wilden inzicht krijgen in het risico van overdracht door de virale belasting te onderzoeken in relatie tot de tijd sinds het begin van de symptomen in een populatie van dienstverleners. Zij hoopten dat de gegevens als leidraad zouden kunnen dienen voor niet-testgerelateerde protocollen voor organisaties in de gezondheidszorg. De onderzoekers publiceerden hun bevindingen in Clinical Infectious Diseases.
Viral load during the course of infection
Het risico op transmissie is niet constant gedurende de duur van de infectie. “De vraag voor ons was: ‘Hoeveel virus heeft een persoon in de loop van de ziekte? En wanneer bereiken besmettelijke individuen een punt waarop de hoeveelheid virus waarschijnlijk te laag is voor effectieve overdracht?”, zegt Nabin Shrestha, MD, een arts voor infectieziekten in het Respiratory Institute van de Cleveland Clinic en eerste auteur van de studie.
Deze studie was gebaseerd op de veronderstelling dat hoe hoger de hoeveelheid aanwezig virus, hoe hoger het risico op overdracht. Omwille van de consistentie werden alle specimens getest met dezelfde reverse-transcription PCR-test. Dr. Shrestha legt uit: “Bij elke cyclus van de PCR-test vindt een verdubbeling van het nucleïnezuurdoelwit plaats. Door te weten bij welke cyclus het doelwit voor het eerst detecteerbaar wordt, bekend als de drempelcyclus (Ct), kan men achteraf de hoeveelheid doelwit schatten die oorspronkelijk in het geteste specimen aanwezig was.”
In de gebruikte PCR-test wordt elk signaal dat na 40 cycli wordt gedetecteerd als negatief beschouwd, wat betekent dat de minimaal detecteerbare virale belasting (MDVL) overeenkomt met een hoeveelheid virus die een Ct van 40 zou hebben. Aangezien elke PCR-cyclus resulteert in een verdubbeling van het geamplificeerde doelwit, kan de hoeveelheid van het virale doelwit als een veelvoud van de MDVL worden bepaald met de formule 2^(40 – Ct).
De onderzoekers onderzochten een cohort van besmette zorgverleners in de Cleveland Clinic gedurende een periode van zes weken, waarbij iedereen werd uitgesloten met ernstige ziekte die ziekenhuisopname vereiste of als de datum van symptomatisch begin niet was gedocumenteerd. Van de 230 personen die in de studie werden opgenomen, werden er in totaal 528 tests uitgevoerd. Het team deed de volgende vaststellingen:
Key findings: In één oogopslag
De virale belasting is hoger dichter bij het begin van de symptomen. Tests die dichter bij het begin van de symptomen werden uitgevoerd, hadden een hogere virale lading, en tests die verder van het begin van de symptomen werden uitgevoerd, hadden een lagere virale lading.
In een multivariabele regressieanalyse was het aantal dagen sinds het begin van de symptomen de enige variabele die geassocieerd was met de virale lading. Demografische en klinische variabelen waren niet geassocieerd met virale belasting na controle voor dagen sinds het begin van de symptomen.
Een significante afname in virale uitscheiding na zeven tot tien dagen. Voor personen met niet-ernstige gevallen van COVID-19 is het overdrachtspotentieel het hoogst binnen de eerste vijf dagen; het overdrachtspotentieel is verwaarloosbaar nadat zeven tot 10 dagen zijn verstreken sinds het begin van de symptomen.
Moties van de studie: Supporting organizational policy
Deze bevindingen komen overeen met wat in de literatuur is gemeld over niet-ernstige gevallen. Deze studie gaat echter een stap verder door een kwantitatief overdrachtspotentieel aan te tonen in de loop van de ziekte dat gebaseerd is op het aantal virale infecties, niet op transmissiegebeurtenissen.
Hoewel het berekenen van het absolute risico van een virale infectie bij een specifieke virale belasting moeilijk is, leggen deze gegevens een basis voor het begrijpen van het relatieve overdrachtspotentieel in de loop van de infectie, legt Dr. Shrestha uit. Voor de Cleveland Clinic hebben deze gegevens een praktische dimensie gehad, omdat ze als leidraad hebben gediend voor het beleid over wanneer gezondheidswerkers weer aan het werk zouden moeten gaan.
“Inconsistenties in de tests hebben ontegenzeggelijk een uitdaging gevormd in termen van consensus en beleid over wanneer het veilig is om weer aan het werk te gaan. Op basis van onze eigen gegevens is het redelijk om aan te nemen dat in niet-ernstige gevallen het risico op overdracht, op basis van de viral load, relatief laag is na zeven tot tien dagen sinds het begin van de symptomen,” zegt hij. “Deze gegevens kunnen informatie verschaffen over symptoom- en tijdgebaseerde strategieën om een veilige terugkeer naar het werk te begeleiden.”
Share
- COVID-19 minimaal detecteerbare virale belasting reverse-transcription PCR-test SARS-Cov-2