Op het gevaar af enigszins ketters te klinken, denk ik dat de beste shows om je vaardigheden in alledaagse taal te verbeteren de telenovelas (soap opera’s) zijn. Als ik Amerikaanse tv kijk, kies ik meestal programma’s als “House”, “CSI”, “Law and Order” en “The Closer” Maar ik kies ze omdat ze grappig/interessant zijn (ik probeer niet mijn Engelse taalvaardigheid te verbeteren).
Ik kijk ook veel Japanse programma’s (omdat ik mijn Japans probeer te verbeteren). Sommige kijk ik gewoon omdat ik een of andere acteur/actrice leuk vind (vaker het laatste), maar over het geheel genomen is mijn doel taaloefening. Voor dat doel zijn politie/detective/advocaat/ziekenhuis/forensische wetenschap gebaseerde drama’s minder succesvol/bruikbaar (er is gewoon te veel technisch jargon waarvan ik zeker weet dat ik nooit de gelegenheid zal hebben om het te gebruiken).
Mind you, ik kijk nooit naar Engelstalige soaps (ik vind hun plots belachelijk) maar enkele jaren geleden (toen ik besloot dat het tijd was om “wat roest te verwijderen” van mijn Spaans), wendde ik me onmiddellijk tot telenovelas. Net als bij Engelstalige soaps zijn de verhaallijnen onnozel en is veel van het acteerwerk “over the top”, maar (in goede en slechte tijden) denk ik dat ze het beste de manier weergeven waarop echte mensen meestal spreken.
Aan het andere uiterste vind ik nieuws, komedie en muziekprogramma’s het minst nuttig voor het leren van een taal. Komedie kan leuk zijn, maar het vereist vaak een grondige kennis van de taal, of vertrouwt op moeilijke “woordspelingen”, of vereist een vertrouwdheid met “actuele”/”actuele” gebeurtenissen. Nieuwslezers gebruiken vaak een “telegrafische” stijl van spreken. En dan is er natuurlijk nog de kwestie van de frequente verwijzingen naar personen/gebeurtenissen die van groot lokaal belang zijn, maar die vanuit het oogpunt van het leren van de taal misschien niet erg interessant zijn.
Muziek kan ook een moeilijk onderwerp zijn. Ik hou erg van volksliederen (die volgens mij nuttig zijn om een taal te leren omdat de teksten meer “alledaagse taal” zijn) en van Flamencozang (die minder nuttig is omdat het vaak wordt gezongen met zwaar Andalusisch/Gipsy accent en vocabulaire). Over het geheel genomen zou ik zeggen dat muziek misschien leuk is om naar te luisteren, maar geen goede weg is naar taalvaardigheid (behalve voor de echt gevorderden).