Zure ruwe olie is ruwe olie die een hoog gehalte aan de onzuiverheid zwavel bevat. Het is gebruikelijk om ruwe olie te vinden die een aantal onzuiverheden bevat. Wanneer het totale zwavelgehalte in de olie meer dan 0,5% (in gewicht) bedraagt, wordt de olie “zuur” genoemd.
De onzuiverheden moeten worden verwijderd voordat deze ruwe olie van mindere kwaliteit tot benzine kan worden geraffineerd, waardoor de verwerkingskosten stijgen. Dit resulteert in een duurdere benzine dan die welke van zoete ruwe olie wordt gemaakt.
De huidige milieuvoorschriften in de Verenigde Staten stellen strikte beperkingen aan het zwavelgehalte in geraffineerde brandstoffen zoals diesel en benzine.
Het grootste deel van de zwavel in ruwe olie is gebonden aan koolstofatomen, met een kleine hoeveelheid die voorkomt als elementaire zwavel in oplossing en als waterstofsulfidegas. Zure olie kan giftig en corrosief zijn, vooral wanneer de olie hogere concentraties waterstofsulfide bevat, wat een gevaar voor de ademhaling vormt. Bij lage concentraties geeft het gas de olie de geur van rottende eieren. Om veiligheidsredenen moet zure ruwe olie worden gestabiliseerd door het waterstofsulfidegas (H2S) te laten verwijderen voordat het door olietankers wordt vervoerd.
Omdat zure ruwe olie in het Amerikaanse deel van de Golf van Mexico vaker voorkomt dan zoete ruwe olie, heeft Platts in maart 2009 een nieuwe benchmark (oliemarker) voor zure ruwe olie gepubliceerd onder de naam “Americas Crude Marker (ACM)”. Dubai Crude en Oman Crude, beide zure ruwe olie, worden al enige tijd gebruikt als benchmark (ruwe olie) oliemarker voor ruwe olie uit het Midden-Oosten.
De belangrijkste producenten van zure ruwe olie zijn:
- Noord-Amerika: Alberta (Canada), het Amerikaanse deel van de Golf van Mexico, Alaska en Mexico.
- Zuid-Amerika: Venezuela, Colombia, en Ecuador.
- Midden-Oosten: Saoedi-Arabië, Irak, Koeweit, Iran, Syrië en Egypte.